Zonder jas!

Op Koninginnedag eindelijk weer eens een ritje en met een zeer prettig zonnetje en net boven de 20 graden kon dat voor het eerst dit jaar zelfs zonder jas. Omdat “treinen” erg lastig is met Koninginnedag en de wind uit het oosten ook niet ideaal stond, besloten Frank en ik het een keertje dicht bij huis te houden, een ritje via de landtong langs de Brielse Maas naar de vennetjes in Oostvoorne en via de Maasvlakte met het pontje naar Hoek van Holland. We vertrokken dus ook niet echt vroeg, half twaalf ongeveer en de rit verliep wel heel erg relaxed, met vrij ruime pauzes. De nieuwe Gazelle hield zich prima en gleed heerlijk over het wegdek. Wat een verschil met de oude zware Medeo! Ook de zithouding (wat meer voorover gebogen) viel niet tegen en uiteindelijk had ik na de 58 km totaal geen klachten gelukkig. Hopelijk snel eens kijken hoe dat bij een 100+ tocht zal gaan.

De vennetjes bij Oostvoorne waren op wat kikkervisjes na gewoon nog leeg dus en ook verder was er weinig te merken van het voorjaar. Dus we maakten het niet te lang daar. Bij de parkeerplaats naar het voormalig autostrand bleek een enorme nieuwe strandtent verrezen, met een fraaaie uitkijktoren die natuurlijk even beklommen moest worden. Daarna namen we de ronding langs het Oostvoornse Meer naar de Maasvlakte. Daar lag werkelijk alles op de schop en worden enorme nieuwe lappen asfalt aangelegd richting de tweede Maasvlakte. Echt bizar zoals we over tijdelijke fietspaden moesten slalommen langs wegopbrekingen. Ergens zijn we zelfs nog, zo bleek achteraf, een klein stukje over Maasvlakte 2 gefietst.

Midden in die gigantische jungle werden we nog aangehouden door een echtpaar uit Tilburg die de LF1b (Vlissingen-Den Helder) aan het fietsen waren en dachten dat ze ter hoogte van Rozenburg zaten en ons wanhopig vroegen waar het pontje naar Maassluis was. “Hoe komen we hier uit?!”, bleef de man maar vragen. Ik wees hem er op dat hij beter ons spoor kon volgen naar het pontje naar de Hoek, wat trouwens ook de moderne route van de LF1b is, want de arme man had kaarten op zijn stuur bevestigd die nog uit de winkelvoorraad van Malle Pietje leken te komen en daarop moest je toen nog via Rozenburg. Een wonder dat ze met die kaarten nog zo ver gekomen waren! We reden weer snel door want er was weinig speling om het pontje nog te halen. Enige tijd nadat wij het pontje hadden bereikt kwamen ook zij nog net op tijd aanfietsen en op het pontje hadden we nog een leuk gesprek over fietsen in Nederland. Na een overnachting in Monster bij een gastgezin van  Vrienden op de Fiets zouden ze de volgende dag doorgaan naar Den Helder. Ze waren wel behoorlijk onder de indruk van de fraaie overtocht met de Fast Ferry door de drukke haven.

Bij de Hoek namen Frank en ik afscheid van de LF-fietsers en reden linea recta naar de trein, de wind was inmiddels behoorlijk aangewakkerd en er hing een dreigende donkere lucht. Bij Maassluis tikten even later inderdaad de eerste druppels tegen het treinraam. Al met al een heerlijk tochtje met lekker weer. Eind van deze week ga ik weer eens naar Drenthe voor tien dagen, hopelijk daar nog wat km’s wegtrappen door de bossen en over de heide en de maanden daarna gaan we ongetwijfeld de echt mooie fietstochten krijgen!

One K

De eerste 1000 km van het jaar zit er al weer op, maar helaas is een dikke 700 daarvan puur woon-werk fietsen. De oude trouwe Gazelle Medeo wordt in dat opzicht aardig afgeragt. Daarom heb ik voor het recreatief fietsen en ook als back-up voor woon-werk een nieuwe Gazelle aangeschaft, de Ultimate Excellent 2012. Zeer sportief fietsje van maar 13,5 kg. Lekker licht dus en dat gaat schelen bij het in en uittillen bij de trein of het traplopen bij de kleinere NS-stations die geen lift hebben. Ik hoop de nieuwe Gazelle snel te kunnen testen, wellicht ondanks de sombere voorspellingen  een Paasritje?

In deze derde achtereenvolgende week van vijf nachten naar het werk fietsen gaat het toch wel steeds irritanter worden dat uitgerekend op mijn traject de boel in Rotterdam weer aardig is opgebroken. De Boompjes naar de Willemsbrug toe, Nieuwe Binnenweg naar de Schiedamseweg toe, Boezemstraat naar de Bosdreef toe, enz. Daarom af en toe van route veranderd, maar dat hielp dus totaal niet. Overal kom je deze bedrijvigheid tegen. In het verhaal “Stadsproblemen” uit de bundel  “Een uitzinnige liefde” (1986) deed Rotterdamse schrijver en fietser Bob den Uyl de voorzichtige schatting dat Rotterdam in het jaar 2040 zal zijn voltooid, om er vervolgens de volgende voorspelling aan toe te voegen: “…die voltooidheid van Rotterdam in 2040 zal precies één week duren. Daarna wordt alles weer opengebroken.”

Nieuwe paden in Zeeland

Zoals bekend zijn Frank en ik lyrisch over fietsen in Zeeland, ook al omdat we sowieso gek zijn op fietsen langs het water. Vele malen trokken we van Vlissingen naar huis of andersom, steeds met de wind mee uiteraard. De laatste tijd proberen we ook nieuwe routes uit. Vorige jaar resulteerde dit in een van de meest fantastische ritten die we ooit hebben gereden. Was dat de ultieme Zeelandrit? Na de rit van vorige week zondag denken we van niet. Ook deze rit ging naar Goes over de Zeelandbrug, maar nu vanaf de andere kant, eerst van Spijkenisse via Goeree naar Schouwen-Duiveland en vandaar langs de zuidkust van Schouwen naar de Zeelandbrug en naar Goes wederom. Een geweldige rit, de zuidkust was totaal nieuw voor ons, het Nationaal Park Oosterschelde is werkelijk erg fraai fietsen! Na de rit, uitrustend in de trein naar huis, werd het ons duidelijk: combineren we deze twee ritten dan hebben we waarschijnlijk de perfecte Zeelandrit, van ongeveer 140 km. Het eindpunt wordt dan niet Goes,  maar Middelburg. Voor de komende zomermaanden staat deze tocht ongetwijfeld op de rol!

Maar even terug naar de rit van vorige week zondag. Na de start om half elf in Spijkenisse reden we onze vertrouwde route door de Bernisse en via de Zeedijk naar Hellevoetsluis en door naar de Haringvlietdam. Dit traject is altijd prachtig en we hadden al een aardig zonnetje. Na de Haringvlietdam en via Goedereede Havenhoofd reden we het schelpenpad op langs de westkust van Goeree. Hier werd ons duidelijk dat het een rit zou gaan worden met sterk wisselende weersomstandigheden want de zon verdween plots en maakte plaats voor grijze lucht en mist! Ook zakte de temperatuur voor het gevoel onmiddellijk een flink aantal graden. De jas is die dag dan ook aangebleven. Wel was het een prachtig gezicht toen we een drinkstop maakten om de vlagen mist over het strand te zien trekken met daar doorheen eenzame wandelaars. Direct na deze dijk echter toen we wat afdaalden werd het gelukkig weer aangenaam en zelfs warm met een zonnetje in de rug. Bij de bocht naar de Brouwersdam verdween dit weer en de vuurtoren van Goeree stond ook weer dik in de mist. Het spelletje herhaalde zich ook op de Brouwersdam, eerst een heerlijk zonnetje en dan in de bocht kou en zelfs dichte mist aan beide kanten. Je zag de zee zelfs niet meer. Soms leek het wel of een paar honderd meter al flinke verschillen opleverde.

Na de Brouwersdam, waar verrassend weinig Duitsers waren deze keer, begon dan voor ons een nieuw stuk Zeeland! Op Schouwen staken we rechtdoor over naar de zuidkust, naar Serooskerke. Dit was al fraai fietsen, maar wat volgde deed het tempo meteen zakken en vol bewondering stonden we te fotograferen in de Schelphoek. Een prachtig waterbekken dat ook is gebruikt als haven voor de aanleg van de Oosterscheldekering. We stapten even af om te wandelen naar uitkijkpunt de Prunjehil en het totaal te overzien. Schitterend! Verstild landschap, schapen die vrijuit overal grazen, bijzondere vogelsoorten in de langs de hele zuidkust speciaal aangelegde vogelgebieden. De complete vogelwikipedia leek er rond te lopen. Steeds schoten we maar een paar honderd meter op, daarna was het weer stilstaan, foto’s maken en genieten. Het overige fiets en wandelverkeer was die zondag ook nog eens erg beperkt, wat het extra speciaal maakte. Een gevoel echt in de natuur te zijn.

Langs de Inlaagweg vervolgden we onze tocht en maakten een lange stop bij café-restaurant de Heerenkeet. Op een beschut bankje langs het water, zon, broodjes en drinken, wat wil je nog meer. Behoorlijk druk op dit punt wel en iedereen leek elkaar te kennen aan te begroetingen te horen. Tja, je zal hier maar wonen, dan stap je toch iedere dag wel even op de fiets om wat rond te rijden natuurlijk.

Na deze stop verder langs het water, over fantastische paden tot aan Zierikzee. Daar moesten we om de haven heen, langs de zeer fraaie oude schepen en geveltjes en door de 14e eeuwse Zuidhavenpoort. Na Zierikzee ging het recht aan op de Zeelandbrug, na vorig jaar nu dus voor de tweede maal geslecht. De wind waaide er een beetje onverwacht zodat we enigszins moesten ploeteren. We hadden het na de brug dan ook beiden wel een beetje gehad en besloten niet koste wat kost voor de 100+ te gaan, maar rechtdoor naar Goes en naar de trein. Na een flinke zeven uur op de fiets zat de tocht er op en troffen we ook nog het geluk van een directe aansluiting tot aan Schiedam Centrum die al na een paar minuten Goes binnenrolde. Nog voor zeven uur waren we alweer thuis na een heerlijke rit. Zeeland stelde weer niet teleur. 94 km.

Rondje Delfland

Na de laatste nachtdienst van deze week fietste ik vanmorgen naar huis langs het Kralinge Bos, alwaar ik behalve door laaghangende sluiermist werd begroet door een flinke buizerd en een paartje broedende ooievaars. Het woon-werk totaal van de week kwam uiteindelijk op een geweldige 164 km! Na een paar uurtjes slaap mailde ik rond half twee Frank dat we wat mij betrof konden starten voor een relaxed rondje Delfland, ter voorbereiding op de Zeelandtocht die gepland staat voor morgen. Even na twee uur werd gestart bij Vijfsluizen. Ik vertelde Frank dat we waren uitgenodigd door schaakvriend John om eens een kijkje te nemen op zijn werkplek, een middelbare school in Delft. Daarom reden we deze keer niet helemaal rond de Foppenplas, maar besloten we om direct vanuit Vlaardingen het jaagpad te nemen richting Schipluiden. Het was heerlijk weer, alleen een tikje minder blauw dan gisteren. De fietspaden waren echter al aardig volgelopen, en het werd een beetje slalommen en af en toe geduld hebben als we in colonne over een smal paadje moesten. Na café Vlietzicht werd het snel beter en reden we in no time naar Schipluiden. Daarna sloegen we af naar rechts en langs de golfbaan naar Delft. Even voor Delft met de ogen maar dicht door de almaar toenemende ravage bij de aanleg van de verlengde A4. Wat een drama!

Op een bankje gezeten tikte ik het adres van de school van John in de Garmin en zonder veel problemen arriveerden we daar een paar minuten later. John ontving ons hartelijk en we brachten zeker een flink uur bij hem door en kregen de grand tour door het gebouw en de leslokalen. Even het terug naar school gevoel! Frank bracht en passant John nog het een en ander bij op de computer. Bij vertrek reden we via het Abtswoudse bos langs de Schie weer naar huis. Een prima rit ter voorbereiding van het spektakel morgen. 34 km.

Morning Sun

Schitterend weer in maart tot nu toe, maar ten volle er van profiteren lukte nog niet. Voor het komende weekend voorzie ik echter, mede gezien de noorderwind, een eerste zondagritje richting Zeeland! En wellicht ook nog een zaterdagritje door Delfland. Ondanks een gebrek aan recreatief fietsen werd er wel driftig woon-werk gefietst. In totaal deze maand al 300+, en het einde is nog niet in zicht. Er komt zeker nog 150+ bij, want volgende week volgen er weer vijf nachten met late aanvangstijd. Omdat ik later moet beginnen in de nachten rij ik op de heenweg door een heerlijk verlaten stad, het lijkt wel alsof Rotterdam precies om twaalf uur op slot gaat, alles potdicht. Om half een ben ik steeds de enige in de Maastunnel zo’n beetje, de stoplichten in het centrum knipperen oranje, je kunt overal zo doorrijden en zelfs de uitgaansgelegenheden vertonen geen teken van leven meer. Op de terugweg ‘s morgens word ik dan getrakteerd op schitterende zonsopkomsten boven de Maas en in de havens. Op zuid bij de SS Rotterdam bijvoorbeeld, die naast de Maastunnel voor eeuwig ligt afgemeerd, en ook bij de bedrijvige containeroverslag waar de vuurrode bol (de foto doet geen recht aan het schouwspel helaas) langzaam tussen de hijskranen opkomt. Boven de roltrappen naar de fietstunnel van de Maastunnel bevinden zich schitterende mozaiekjes die ik steeds weer bewonderend bekijk. Aan de zuidkant zijn schepen, auto's en fietsen afgebeeld, aan de noordkant zeemeerminnen, vissen en golven. De mozaieken zijn aangebracht eind 1941 door Jaap Gidding bij de bouw van de Maastunnel. Natuurlijk moest ik even een foto maken van de eenzame fietser… (klik alle foto's voor vergroting)

Voor een leuk item over de geschiedenis van de Maastunnel zie: http://youtu.be/KTSMYXXDLao

Knipsel uit het Algemeen Protestants Dagblad, dinsdag 2 september 1941:

Fietsjaar 2012 van start

Afgelopen zondag was het gelukkig net te doen, weinig wind, droog en niet te koud. Eindelijk weer eens tijd voor een gezamenlijk ritje, en nog wel door onze geliefde Alblasserwaard. De laatste recreatieve rit was op 6 november 2011 naar Middelburg. Daar is geen verslag van gedaan hier, de fut was zodanig uit het verregende fietsseizoen 2011 dat de weblog een flinke tijd heeft stil gelegen. Gek genoeg heb ik wel een record aantal km’s gemaakt vorig jaar, 4495 km! Maar daarvan was slechts 2033 recreatief en de rest voornamelijk woon-werk verkeer. De absolute toprit van 2011 was die naar Goes via de Zeelandbrug. Ook had ik prachtig weer tijdens een najaarsvakantie in Drenthe in september en kon daar het seizoen nog enigszins goedmaken met enkele fraaie ritten. Met name de zomer verregende dus flink en als we de berichten mogen geloven gaat dat dit jaar niet veel beter worden. We hopen er maar het beste van. Het voornemen is in ieder geval om weer vaker verslag te doen op deze weblog.

Zondag vertrokken we om elf uur met de eerste Waterbus vanaf de Erasmusbrug naar Alblasserdam. De opzet was om grotendeels de rit van 30 januari 2011 te rijden, maar in omgekeerde richting. Toen met Lennart, nu met Frank. De Waterbus bleek plots 6 euro te kosten voor een enkele reis! Bizar. Waarschijnlijk dwingelandij om mensen te bewegen geen kaartjes meer te kopen maar gebruik te maken van de OV-chipkaart. Deze korte reis was bijna 2 euro duurder dan de terugreis later op de dag met de trein vanuit Woerden. Afijn. We waren te vol van het feit dat we weer konden fietsen om ons hier heel druk over te maken. Als jonge honden schoten we in Alblasserdam van de kade de paden op naar de molens. Ondanks de totaal kaal gemaaide Kinderdijk was het direct vanaf het begin heerlijk fietsen, de eerste 15 km tot aan het pontje bij Schoonhoven eigenlijk op de automatische piloot en daardoor konden we volop genieten van deze geweldige fietsregio. Wel bleek weer eens dat Nederland flink aan het verganzen is. Als die dadelijk allemaal jongen krijgen dan zal het een hels kabaal worden op en rond de fietspaden. Tussen de ganzen door landde plots een fraaie Grote Zilverreiger! Een mooie spot om het seizoen mee te beginnen. Daarnaast kregen we zowaar ook nog wat zonnestraaltjes te verwerken.

Na het pontje namen we in Schoonhoven een gebruikelijk kopje koffie bij “Carte Blanche”. Zelfs met appeltaart voor Frank er bij bleef de prijs haperen op 4,75! Vergelijk dat maar eens met andere tenten tegenwoordig. Na de stop reden we enige tijd langs de fraaie Vlist omhoog en bogen halverwege af richting Oudewater, alwaar beroemde inwoner Johan Derksen niet op zijn racefiets voorbij kwam scheuren helaas. We slingerden langs de prachtige oude geveltjes en zo weer de polder in. Zowel Frank als ik kregen inmiddels toch wat krampjes en pijntjes en uiteindelijk kwam Woerden als een kleine verlossing, de 62 km van deze eerste rit was net perfect. Met een voldaan gevoel stapten we in de trein van half vijf richting Schiedam. Het smaakt naar meer!