Van Hekelingen naar de bossen rond Breda

Het laatste bericht op deze blog was een dikke twee maanden geleden. Niet veel is er sindsdien gereden en de achterstand op vorig seizoen is maar liefst opgelopen tot 1000+ km. Op 24 mei werd er nog een ritje gereden naar Hoek van Holland en van daar naar Oostvoorne om de kikkers te bekijken (70 km). Schitterende foto’s leverde dit op, een aantal daarvan zal ik nog posten. Dan was er op 4 juli wederom een tochtje over Voorne-Putten, maar deze keer om de Tour de France te bekijken die voorbij Hellevoetsluis kwam (83 km). En tenslotte was er steeds dan nog wel het woon-werkverkeer dat een beetje aantikte. Een licht dramatisch fietsjaar dus, maar hopelijk komt daar de komende maanden nog een positieve wending aan.

Augustus begon gisteren in ieder geval goed met een fraaie rit met Frank vanaf het pontje Spijkenisse-Hekelingen, via de altijd mooie Hoeksche Waard en Hellegatsplein naar de bossen rond Ulvenhout en eindbestemming Breda. Het werd 99 km en daar waren we wel weer eens aan toe. Eigenlijk vertrokken we met de kans op regen in het achterhoofd met de gedachte om zomaar wat te rijden, misschien hooguit een rondje Hoeksche Waard en dan terug naar huis. Maar al snel werd besloten om bij Numansdorp rechtsaf te gaan over het Hellegatsplein. In de verte doemden voortdurend donkere wolken op en de hele dag bijna geen zon gezien, maar de regen bleef uit op wat spetters na. Via Oudemolen,  Fijnaart (Frans zwaaide nog even naar ons!) en Zevenbergen zakten we richting Etten-Leur en de buitenwijken van Breda. Gek genoeg waren we daar al vrij vroeg (rond drie uur) terwijl we pas even na elf uur gestart waren. We besloten daarom door te gaan naar Tilburg en wel via de bossen rond Ulvenhout. Vrij vlot reden we Breda weer uit, waarbij ik op gegeven moment in mijn enthousiasme recht op een rood stoplicht afstormde met de bedoeling daar gewoon doorheen te rijden, toen ik Frank achter me mijn naam hoorde roepen, ik keek om en zag twee agenten op fiets en een lachende Frank. Toch maar even in de remmen geknepen dus. De agenten zagen de humor er ook wel van in en zeiden lachend dat het me haast twee biertjes had gekost.

Bij een knooppuntenbord improviseerden we een route en dat bleek een voltreffer. Al snel zaten we middenin het Mastbos, waar we eerst ons verdiende gebruikelijke ijsje namen. Door ging het naar Galder en de Strijbeekse Heide. De bossen werden almaar fraaier en de fietspaden steeds onverhard en vrij nauw. Ter plekke werd dan ook besloten om de volgende keer maar eens te starten in Breda en richting de Belgische grens een bossentocht te maken. Leuke paden werden alvast in het achterhoofd geknoopt.

Na een flinke tijd in de bossen te hebben gereden kwamen we tijdens een drinkbreak tot de conclusie dat we nog steeds onder Breda waren en dat het later en later werd en de km teller al tegen de 90 begon te tikken. Frank had wat last van zijn nek gekregen en ik pijn in mijn linkerknie en daarom leek het ons raadzaam om toch maar naar Breda te keren en daar te trein te nemen ipv in Tilburg. Via het Ulvenhoutse bos en Ulvenhout kwamen we uiteindelijk om kwart over zes in Breda aan waar de rechtstreekse trein naar Schiedam CS al stond te wachten. Een uurtje later stapten we voldaan uit op de thuisbasis. Eindelijk weer een mooie tocht en dat smaakt meteen naar meer.

P.S. Achteraf blijkt uit de track die Frank stuurde (zie kaart hieronder) dat we al praktisch in Belgie zaten en toch iets anders gereden zijn dan gedacht! We waren niet echt op weg naar Tilburg dus. Frank vond achteraf in zijn telefoon ook een SMS die ons verwelkomde in Belgie.