Vouwfietsdame met ADHD

Met een knalblauwe lucht en knetterende zon begon de dag en dat was het sein om eens een leuk tochtje te verzinnen voor vandaag en daarmee het weekend op een dikke 150+ te brengen. Uiteindelijk werd het een ritje met de wind mee richting Hoeksche Waard, Biesbosch en Gorinchem (spreek uit:GorinKem, zie later). Om even half twaalf vertrokken we en via Rhoon reden we langs de Oude Maas naar de Heinenoordtunnel. Onderweg een heerlijk zonnetje en wind in de rug, dus lekkere snelheden soms. Ook veel runners op de weg, training voor hetzij de marathon of de Roparun. Bij de Heinenoordtunnel een Deja-vu gevoel: de roltrappen waren kapot en we moesten een alternatieve buis nemen. Het zal toch geen virus zijn? Deze buis was lekker lang en diep en dat scheerde goed weg met als topsnelheid bijna 50 km. In de Hoeksche Waard reden we na de tunnel meteen linksom richting Puttershoek, over mooie dijken. Bij Puttershoek onder de Suikerunie fabriek door en op naar ‘s Gravendeel en de Kiltunnel, een nieuwe tunnel voor ons. We volgden nu gewoon de bordjes van de LF12, de Maas en Vestingroute.

Na de Kiltunnel, een klein tunneltje maar, moesten we een route zien te vinden naar “Kop van het Land”, alwaar het pontje naar de Biesbosch gaat. We vonden via de knooppunten denk ik wel de mooiste route, langs de Nieuwe Merwedeweg, een prachtig lange weg langs een grienden-achtig gebied waar we ongetwijfeld een keer ook gaan wandelen. Volgens de borden zitten er o.a. ijsvogeltjes. Aangekomen bij de Kop van het Land was het pontje net weg, maar de oversteek is niet breed dus na heel even wachten konden we alweer mee. Aan de overkant dus de “echte” Biesbosch. Omdat het inmiddels toch bewolkt was en ik een verdwaalde druppel meende te voelen, kozen we niet meer voor de LF12 route, die zou helemaal door de Biesbosch gaan met geen weg terug. In plaats daarvan kozen we een iets kortere route die redelijk snel naar Werkendam zou gaan. Het ging weer lekker met nog steeds voornamelijk de wind mee. Hier en daar namen we een break voor een broodje. Bij Werkendam ging het lampje bij Frank een beetje uit en wilden we het pontje nemen naar de overkant en dan meteen naar NS-station Giessendam. Helaas heersen de zwarte kousen in dit gebied ongenadig en het pontje ligt op zondag achter slot en grendel. Ik had natuurlijk ook het boekje “Overzetveren” beter moeten lezen!

En dus moesten we wel door naar Gorinchem. En dus de lange oprit over de brug met wind tegen. Inmiddels tikte de teller al richting de 75 km en waren we beiden moe. Het laatste stukje ging nog net en we kochten kaartjes en konden vrijwel direct instappen in de metroachtige trein van Arriva, die om 16:31 vertrok naar Dordt. In de fietscoupe, die erg groot was, zat ook een klein, druk, ADHD-vrouwtje met vouwfiets. Toen Frank en ik op de klapstoeltjes plaatsnamen en de trein zich in beweging zette kwam ze naar ons toe met in haar hand een enveloppe en een pen, en vroeg wie van ons twee het mooiste handschrift had. Bij Frank ging meteen zijn befaamde bullshit-alarm af en die zei dus meteen: “Hij” en wees naar mij. Ze kwam naast me zitten op een klapstoeltje en liet een envelop zien met een kaart daarin, die gericht was aan een of andere wethouder van Eindhoven, waar ze vandaan kwam. Daarbij stak ze een verhaal af over corruptie bij de plaatselijke woningbouwverenigingen. Heb ik weer, dacht ik, terwijl ook de andere treinreizigers nu belangstellend toekeken om uit te vinden waar dit verhaal heen zou gaan. Ze haalde de briefkaart er uit en die was tot aan de uiterste randjes volgekrabbeld met minuscule lettertjes, zo klein, dat zelfs Jules de Corte een loep had moeten pakken. Daarna begon ze op luide toon de kaart in zijn geheel voor te lezen! Ik nam een druivensuikertje om op de been te blijven. Ze keek me tenslotte triomfantelijk aan, alsof door deze kaart de Eindhovense gemeenteraad binnenkort zou gaan vallen. Toen begon ze over wat nou de bedoeling was en wat mijn taak zou gaan worden. Ik zette mij schrap. Uit haar verhaal maakte ik eerst op dat ik de kaart helemaal zou moeten gaan overschrijven in het net. Op de achtergrond hoorde ik Frank proesten en ik durfde hem niet aan te kijken anders was ik er echt aan onderdoor gegaan. Het bleek gelukkig alleen om het adres te gaan, dat mocht niet hetzelfde zijn als het handschrift op de kaart. De uitleg van de reden daarvoor heb ik niet meer kunnen reconstrueren, dat ging te ver. Ik keek even de coupe rond, zat ik in Bananensplit of zo? Grootmoedig als ik ben kalkte ik het adres op de envelop, waarbij ik mijn best deed om het zoveel mogelijk te laten lijken op het handschrift van de kaart. Ze bedankte me uitvoerig en ging vervolgens iemand anders lastig vallen met het verhaal over de corruptie. Het gebabbel duurde de hele rit. Ik vrees toch dat de arme wethouder met deze prulkaart hooguit zijn sigaar zal aansteken.

Bij Dordt was het overstappen op de trein naar Rotterdam Centraal en ook de vouwfietsdame ging helaas mee. In deze trein een aardige dame met fiets die een gesprekje met ons aanknoopte over het fietsen. Maar de ADHD vouwfietsdame moest zich ook hier weer mee bemoeien, ze kwam er bij staan en er volgde een verward verhaal over een Belg die de ketting van haar fiets had gemaakt en er weer om had gelegd. Die ketting had hij natuurlijk om haar nek moeten leggen, dacht ik stilletjes, en flink aantrekken. Daarna hield ze nog een lezing over de juiste uitspraak van het woord Gorinchem. Ik verzin dit echt niet, dit vrouwtje bestaat en fietst ergens rond! Uiteindelijk werd Centraal toch nog redelijk ongeschonden bereikt, we vluchtten de trein uit en reden het laatste stuk naar huis. Voor vandaag werd het 83 km en daarmee zit de eerste 500 km van dit jaar er op!

Lees ook het verslag van Frank met de routekaart van vandaag.