Vandaag werd tegen alle verwachting in een behoorlijk ritje gereden. Toen Frank en ik om kwart over elf vertrokken vanaf Vijfsluizen was de lucht reeds grijzig en stond er een fiks windje. Besloten werd om maar te kijken hoe de situatie zou zijn tegen de tijd dat we bij de Foppenplas waren, eventueel zouden we een kort rondje kunnen maken om de conditie in ieder geval wat op peil te brengen. We reden door de Broekpolder en rond de Foppenplas, alwaar geen Koot. Die bleek deze keer bij zijn viswater nabij Maassluis te zitten. We reden rond en de Kwakelweg op en langs de Gaag naar Schipluiden. Hier lieten we het plan om te gaan Bob-den-Uylen naar Leiden varen. Het was inmiddels gaan miezeren en behoorlijk winderig. Doorgaan of niet? Ik stelde voor om in ieder geval even naar ‘t Woudt te gaan en misschien vandaar naar de kust doorrijden en door de duinen naar de Hoek en langs de Waterweg weer naar huis. Dat laatste stuk zouden we dan een heerlijk windje mee hebben. En zo geschiedde. Bij ‘t Woudt vierden we ons eerste bezoekje van dit jaar aan het kleinste dorpje van Nederland met een lekkere bak koffie met appeltaart en de beroemde Woudtse Plak bij koffiehuis De Hooiberg. We nuttigden deze heel stoer buiten op het terras. Daarna reden we via Wateringen richting Kijkduin volgens de knooppunten. We misten echter ergens een knooppunt en reden daardoor lange tijd parallel aan de duinen, maar lager. Pas bij Monster konden we de duinen weer in en reden door naar de Hoek. De wind en de regen waren nu moordend en er werd door onze VOC-mannen flink gebeukt en gestampt. Uiteindelijk bereikten we behoorlijk nat en verwaaid Hoek van Holland. Na een blik bij het strandslag reden we de boulevard op. Bij het Vispaleis bestelde Frank een broodje zalm en kabeljauw. Met twee blikjes cola er bij kwam dat volgens de serveerster op 16 euries! Frank en ik klapperden met de oren en Frank had al een pittige weblog afbrand-entry in gedachten. Toen kwam enige tijd later echter de flinke gebakken kabeljauw op een flink opgemaakt bord en Frank bekoelde enigszins. Het kon er mee door voor die prijs. Het Vispaleis is ontsnapt.
Hierna reden we relaxed eindelijk met een lekkere wind in de rug langs de Waterweg naar huis. Onderweg stopten we uiteraard nog even bij Koot’s viswater en maakten een praatje over het aanstaande kampioenschap van Koot’s team, Charlois Europoort 4. Dat zou het derde kampioenschap kunnen gaan worden voor Charlois Europoort dit seizoen, met nog een vierde in de maak. Lijkt me nooit eerder vertoond!
Het laatste stukje zaten Frank en ik er allebei een beetje doorheen, een verlate reactie van de benen op de vele km’s tegen de wind in. Uiteindelijk stalde ik de Gazelle met 77,92 km op de teller. Een leuk, maar pittig tochtje! Gek genoeg onderweg behalve wat aalscholvers en klein grut weinig gespot. Ook viel op dat hier en daar wel erg massaal is gekapt! Alsof er een bomenziekte heerst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten