Zeeuwse landschappen

Nog wat foto’s van de tocht langs de fraaie Zeeuwse en Zuid-Hollandse kust. Klik foto's voor grotere versie.

Heerlijk en relaxed door Zeeland

De jaarlijkse Zeeuwse Klassieker van de Giant uit Schiedam en de Adelaar uit Pernis zit er weer op! Na 149 kilometertjes konden de beentjes omhoog op de bank en stroomde de vermoeidheid weg. Alhoewel, deze keer kwamen we beiden behoorlijk fris aan de finish. Voor de derde keer alweer werd Vlissingen-Schiedam afgelegd. Na wekenlang nauwelijks een ritje en de laatste 100+ in mei kwam het er nu dan toch eindelijk van. Met de vroege trein van half acht ging het richting Vlissingen, waar we even na negen uur aankwamen. Er stapten nog twee fietsers uit de verder praktisch lege trein. Als grapje maakte ik tegen Frank: “Als die mensen eens wisten dat wij vandaag helemaal naar Schiedam terug gaan fietsen zouden ze ons voor gek verklaren”. Niet beseffend dat deze twee fietsers nu net even verder gingen, namelijk naar Den Haag!! Nog meer bijzonder: de fietsers bleken Daniel van Loenen (HZP Schiedam) en vriendin! Wat een toeval!We maakten uiteraard even een praatje en het bleek dat zij meer voor de rechte lijn zouden gaan, via Middelburg en dwars over de eilanden naar de Maasvlakte en met het pontje over en naar Den Haag. Ze hoopten om vijf uur al weer thuis te zijn. Een iets kortere tocht dan Frank en ik gepland hadden, wij kiezen namelijk standaard voor de Zeeuwse kusten en plakken altijd zoveel mogelijk langs de buitenste randjes van de eilanden. De fiets van Daniel zag er echter uit alsof hij al veertig jaar ergens in de Schiedamse gorzen in weer en wind had gestaan, dus Frank en ik hadden daar een zwaar hoofd in. Zo’n fiets die niemand echt wil jatten. We horen het nog wel of hij het gehaald heeft…

We namen afscheid en Frank en ik reden naar de boulevard. Na wat foto’s bij zeeheld Michiel en een tent verlaten te hebben die pas om tien uur koffie wilde gaan schenken (hoezo recessie?), vonden we midden op de boulevard wel een gelegenheid. Na de koffie met appeltaart en zeer taaie tompous gingen we dan toch maar aan de slag. Om even na tien uur verlieten we Vlissingen. Het begon direct met problemen want door diverse werkzaamheden aan dijkverzwaringen bleken fietspaden geblokkeerd. We werden bosjes in gedirigeerd en dat werd zelfs nog even lopen door modder en dicht gebladerte. Na wat rondvragen bij bosjoggers kwamen we dan toch op de juiste weg naar Dishoek. Al snel herkenden we de paden weer en de prachtige hoge duinen. Via Groot-Valkenisse en Zoutelande kwamen we bij Westkapelle, de ronding van Walcheren met de fraaie Zeedijk. Onderweg uiteraard een stop voor drinken en een broodje, zoals we de hele dag door regelmatig hebben gedaan. De rit verliep eigenlijk meer dan voorspoedig en we reden exact de route van vorig jaar, maar dan andersom. Nu konden we ook wat meer van Walcheren genieten omdat we nu nog fris waren. Via Oranjezon ging het richting Vrouwenpolder en zo waren we al vrij vroeg bij het Veerse Meer. Ook hier een lekkere stop op de dijk en daarna de Deltawerken op naar werkeiland Neeltje Jans. Hier weer een rondje over een van de dijken. De wind was werkelijk geweldig vandaag en dat scheelde heel wat krachten. Wat een mooie plek is dat werkeiland toch.

Op Schouwen-Duiveland moesten we natuurlijk richting de “Zeeuwse Mont Ventoux”, nabij de Duinhoeveweg. Een geweldige klim die we nu van de andere kant namen. Dat bleek nog erger want eerst krijg je wat kleine colletjes en dan pas de grote pukkel. De laatste meters werd het dus lopen zo steil was het. Boven wel weer mooie foto’s gemaakt en lang genoten van wat misschien wel het mooiste strand ook is van heel Zeeland (zie foto onder). Honderden strandgangers waren het met ons eens. Het was behoorlijk druk en de voertaal was Duits deze dag.

Vakkundig reden we om Renesse heen (daar wil je niet komen deze tijd van het jaar) en voor we het wisten zaten we rond half vier al op de Brouwersdam! Hier was een massa mensen op de been niet normaal. Allemaal met auto natuurlijk en vaak ook met camper. De bbq-walmen sloegen op je keel, en soms leek het wel of er dode zeemeeuwen op lagen te sudderen. Walgelijk. Hutje bij mutje allemaal naast je camper zitten en staren over het water, geweldige manier om de dag door te brengen natuurlijk. Hoe slecht het allemaal was bleek toen Frank en ik  stopten bij een snacktent. De patat van Frank zag er glimmend van het vet en zeer geel uit. een lading zout er op die fel glinsterde in de zon. Enige tijd na deze stop kreeg hij dan ook zwaar last en moest even bij een strand WC nabij Ouddorp tot zichzelf komen. Inmiddels zaten we dus ook alweer in Zuid-Holland.

De kust van Goeree is trouwens prachtig opgeknapt met mooi ontworpen zitjes overal. Frank was gelukkig weer snel hersteld en zo konden we de laatste fase aanvangen van de tocht, bijna op de auto-piloot, over de Haringvliet, via Hellevoetsluis naar de zeedijk en naar huis. Onderweg deze dag trouwens een aantal fraaie spots. Een fikse rat die ergens bij Renesse in de buurt van camping naar camping rende over het fietspad. Bij de gorzen bij Hellevoet een klein hertje! En even later tot tweemaal toe een torenvalkje. En natuurlijk weer een stuk of tien lepelaars daar.

Het was een uitzonderlijke smooth ride deze keer, mede geholpen natuurlijk door de track van vorig jaar (zie route hieronder) die Frank in de GPS had geladen. En zo is juli toch nog mooi geworden!

Lees ook het verslag van Frank

Uitwaaien

Geen verhaal over fietsen, er wordt simpelweg niet gefietst momenteel. Zelfs de ritjes naar het werk hebben te lijden onder het weer. Afgelopen zaterdagochtend op weg naar huis moest ik zeiknat met de fiets de metro in vluchten. Het maandtotaal staat nog niet eens op 100 km! Toch lig ik nog wel steeds voor op het schema van vorig jaar dankzij de mooie voorjaarsritten. Gisteren reden Frank en ik met de auto even langs het schaaktoernooi in Leiden, alwaar de Charlois Europoort jeugd met name zonder genade toesloeg. Het beleid van de club begint steeds meer zijn vruchten af te werpen, de meeste andere clubs in de regio lopen achter de feiten aan en blijven halsstarrig voor de status quo gaan, zullen vergrijzen en snel doodgaan door gebrek aan leden. Dom en onnodig.
Na het bezoekje nog even naar het strand in Katwijk om lekker uit te waaien. De wind was krachtig en het weer verrassend fraai aan de kust. Fietsers zoefden met de wind mee met enorme snelheid langs ons heen en we baalden dat we eigenlijk op zo'n dag niet zelf richting Den Helder reden. Dan maar genieten van de vele kitesurfers, gewaagd en spectaculair. Daarna nog een Italiaans ijsje dat al gesmolten aangeleverd werd en maar weer terug naar home en wachten op beter fietsweer...

Ongekende spots

Maandag reden Frank en ik weer eens een lekker lang tochtje en wel het rondje waarvan ik al voorspelde dat het een vast rondje zal gaan worden, namelijk dezelfde rit als op Hemelvaartdag. Eerst dus naar Hoek van Holland (deze keer wel direct langs de waterweg en niet via de Broekpolder) en dan met de Fast Ferry naar de Maasvlakte en vervolgens helemaal langs de kust van Voorne Putten via Oostvoorne, Rockanje, Hellevoetsluis, Bernisse en Spijkenisse weer terug naar huis. Dat rondje komt op 90+ en het mooie is eigenlijk dat je vanaf de waterweg bij Vlaardingen tot aan de Bernisse bij Spijkenisse geen moment op slechte stukken terecht komt, geen snelwegen of bebouwde kommen waar je doorheen moet ploeteren. Bovendien is zeker 50 km ervan pure natuur en waterlandschappen. En tenslotte zijn ook de fietspaden perfect.

Het vreemde van deze dag was dat pas tegen half drie de zon echt goed doorbrak. Tot die tijd (we vertrokken om elf uur) hadden we grijzige bewolking en mist. Wel was de temperatuur aangenaam en reden we gewoon in T-shirt. Tot aan de Hoek ging het met een lekker windje tegen op het gemak. Bij de Hoek was het zeer rustig (leve de maandag!) en omdat we net de Ferry misten en een uurtje moesten wachten namen we een boterham en drinkbreak bij een dichte patattent, waar de vele musjes brutaal ook een kruimeltje wilden meepikken. De Ferrytocht was zoals gewoonlijk weer heerlijk en je ziet ook oudere mensen uit Hoek van Holland die gewoon een retourtje kopen en zo een dik half uur een prachtig tochtje hebben over de waterweg en tussen de gigantische olietankers door (zie foto onder, al is dat een gastanker geloof ik). Hier gebeurt iedere dag wel weer iets bijzonders natuurlijk.

Aan de overkant is het dan nog 17 km naar Oostvoorne. Onderweg stopten we nog even bij het bezoekerscentrum van de 2e Maasvlakte in aanbouw. Helaas was het te mistig om het werk in zee te kunnen aanschouwen, maar wel maakten we fraaie foto’s van een bijzonder klein vogeltje, dat bij naspeuring een Bontbekplevier bleek te zijn. Nooit van gehoord, maar een dag later plofte de Trouw op de deurmat en tot mijn verbazing stond daar in het dagelijkse natuurdagboek een foto van de Bontbekplevier met een artikeltje! Mijn foto’s van het beestje staan op mijn Flickrpagina.

Bij de vennetjes van Oostvoorne hadden we ons een target gesteld voor vandaag, namelijk de Grote Keizerlibel eens vastleggen op camera. Vele malen zien we die slagschepen voorbij scheren, maar ze lijken constant in beweging en moeilijk te fotograferen. Maar zoals zo vaak was ook nu het geluk aan onze zijde want in no time ging er een op een blad in het water zitten en stak zijn achterlijf in het water en bleef zo lange tijd zitten. Lang genoeg voor een hele serie foto’s. Ook deze staan op Flickr. Heel fraai gezicht! Mooie beesten, kun je uren naar kijken.

Na de vennetjes en een ijsje bij de Paddestoel bij Rockanje kwamen we laat in de middag aan bij het Gorzenpad vlak voor Hellevoetsluis. Hier zat ik in juli 2008 te kijken naar maar liefst 19 lepelaars, toen Frank tijdelijk uitgeschakeld was. Dat bericht toendertijd werd altijd wat ongelovig benaderd, maar nu was het echt raak en alle twijfel bij Frank was in 1 klap weg. Vanuit de verte zagen we al vele grote witte vlekken in de buitendijkse gorzen, maar hoe dichterbij we kwamen hoe groter de verbazing. Het wemelde er echt van de lepelaars! We telden er uiteindelijk zeker een stuk of 50 (Ook toen we later door Hellevoetsluis gingen kwamen we vlak voor de Zeedijk nog een groep lepelaars tegen.)!! Af en toe vloog een hele wolk weg en streek wat verder weer neer. Ook liep er voor het mooie nog een grote zilverreiger tussen en natuurlijk allerlei ander klein gevogelte. Wonderbaarlijk gezicht. Helaas was het zelfs voor mijn 12x zoom iets te ver om echt mooie foto’s te maken. lange tijd hebben we er op een bankje gezeten en genoten van dit schouwspel. Er streek ook nog even een gele kwikstaart neer achter ons op een paaltje.

Uiteindelijk moesten we toch verder en via de altijd geweldige Zeedijk reden we het prachtige stuk tot aan het trambaanpad bij de Bernisse. Onderweg op dit stuk trouwens een aantal roofvogels! Pas tegen half negen zat ik moe maar voldaan weer thuis met 93,5 km op de teller. Een geweldige dag met erg veel fraaie spots.

De track van deze tocht staat zoals gewoonlijk op de weblog van Frank.