One K

De eerste 1000 km van het jaar zit er al weer op, maar helaas is een dikke 700 daarvan puur woon-werk fietsen. De oude trouwe Gazelle Medeo wordt in dat opzicht aardig afgeragt. Daarom heb ik voor het recreatief fietsen en ook als back-up voor woon-werk een nieuwe Gazelle aangeschaft, de Ultimate Excellent 2012. Zeer sportief fietsje van maar 13,5 kg. Lekker licht dus en dat gaat schelen bij het in en uittillen bij de trein of het traplopen bij de kleinere NS-stations die geen lift hebben. Ik hoop de nieuwe Gazelle snel te kunnen testen, wellicht ondanks de sombere voorspellingen  een Paasritje?

In deze derde achtereenvolgende week van vijf nachten naar het werk fietsen gaat het toch wel steeds irritanter worden dat uitgerekend op mijn traject de boel in Rotterdam weer aardig is opgebroken. De Boompjes naar de Willemsbrug toe, Nieuwe Binnenweg naar de Schiedamseweg toe, Boezemstraat naar de Bosdreef toe, enz. Daarom af en toe van route veranderd, maar dat hielp dus totaal niet. Overal kom je deze bedrijvigheid tegen. In het verhaal “Stadsproblemen” uit de bundel  “Een uitzinnige liefde” (1986) deed Rotterdamse schrijver en fietser Bob den Uyl de voorzichtige schatting dat Rotterdam in het jaar 2040 zal zijn voltooid, om er vervolgens de volgende voorspelling aan toe te voegen: “…die voltooidheid van Rotterdam in 2040 zal precies één week duren. Daarna wordt alles weer opengebroken.”

Nieuwe paden in Zeeland

Zoals bekend zijn Frank en ik lyrisch over fietsen in Zeeland, ook al omdat we sowieso gek zijn op fietsen langs het water. Vele malen trokken we van Vlissingen naar huis of andersom, steeds met de wind mee uiteraard. De laatste tijd proberen we ook nieuwe routes uit. Vorige jaar resulteerde dit in een van de meest fantastische ritten die we ooit hebben gereden. Was dat de ultieme Zeelandrit? Na de rit van vorige week zondag denken we van niet. Ook deze rit ging naar Goes over de Zeelandbrug, maar nu vanaf de andere kant, eerst van Spijkenisse via Goeree naar Schouwen-Duiveland en vandaar langs de zuidkust van Schouwen naar de Zeelandbrug en naar Goes wederom. Een geweldige rit, de zuidkust was totaal nieuw voor ons, het Nationaal Park Oosterschelde is werkelijk erg fraai fietsen! Na de rit, uitrustend in de trein naar huis, werd het ons duidelijk: combineren we deze twee ritten dan hebben we waarschijnlijk de perfecte Zeelandrit, van ongeveer 140 km. Het eindpunt wordt dan niet Goes,  maar Middelburg. Voor de komende zomermaanden staat deze tocht ongetwijfeld op de rol!

Maar even terug naar de rit van vorige week zondag. Na de start om half elf in Spijkenisse reden we onze vertrouwde route door de Bernisse en via de Zeedijk naar Hellevoetsluis en door naar de Haringvlietdam. Dit traject is altijd prachtig en we hadden al een aardig zonnetje. Na de Haringvlietdam en via Goedereede Havenhoofd reden we het schelpenpad op langs de westkust van Goeree. Hier werd ons duidelijk dat het een rit zou gaan worden met sterk wisselende weersomstandigheden want de zon verdween plots en maakte plaats voor grijze lucht en mist! Ook zakte de temperatuur voor het gevoel onmiddellijk een flink aantal graden. De jas is die dag dan ook aangebleven. Wel was het een prachtig gezicht toen we een drinkstop maakten om de vlagen mist over het strand te zien trekken met daar doorheen eenzame wandelaars. Direct na deze dijk echter toen we wat afdaalden werd het gelukkig weer aangenaam en zelfs warm met een zonnetje in de rug. Bij de bocht naar de Brouwersdam verdween dit weer en de vuurtoren van Goeree stond ook weer dik in de mist. Het spelletje herhaalde zich ook op de Brouwersdam, eerst een heerlijk zonnetje en dan in de bocht kou en zelfs dichte mist aan beide kanten. Je zag de zee zelfs niet meer. Soms leek het wel of een paar honderd meter al flinke verschillen opleverde.

Na de Brouwersdam, waar verrassend weinig Duitsers waren deze keer, begon dan voor ons een nieuw stuk Zeeland! Op Schouwen staken we rechtdoor over naar de zuidkust, naar Serooskerke. Dit was al fraai fietsen, maar wat volgde deed het tempo meteen zakken en vol bewondering stonden we te fotograferen in de Schelphoek. Een prachtig waterbekken dat ook is gebruikt als haven voor de aanleg van de Oosterscheldekering. We stapten even af om te wandelen naar uitkijkpunt de Prunjehil en het totaal te overzien. Schitterend! Verstild landschap, schapen die vrijuit overal grazen, bijzondere vogelsoorten in de langs de hele zuidkust speciaal aangelegde vogelgebieden. De complete vogelwikipedia leek er rond te lopen. Steeds schoten we maar een paar honderd meter op, daarna was het weer stilstaan, foto’s maken en genieten. Het overige fiets en wandelverkeer was die zondag ook nog eens erg beperkt, wat het extra speciaal maakte. Een gevoel echt in de natuur te zijn.

Langs de Inlaagweg vervolgden we onze tocht en maakten een lange stop bij café-restaurant de Heerenkeet. Op een beschut bankje langs het water, zon, broodjes en drinken, wat wil je nog meer. Behoorlijk druk op dit punt wel en iedereen leek elkaar te kennen aan te begroetingen te horen. Tja, je zal hier maar wonen, dan stap je toch iedere dag wel even op de fiets om wat rond te rijden natuurlijk.

Na deze stop verder langs het water, over fantastische paden tot aan Zierikzee. Daar moesten we om de haven heen, langs de zeer fraaie oude schepen en geveltjes en door de 14e eeuwse Zuidhavenpoort. Na Zierikzee ging het recht aan op de Zeelandbrug, na vorig jaar nu dus voor de tweede maal geslecht. De wind waaide er een beetje onverwacht zodat we enigszins moesten ploeteren. We hadden het na de brug dan ook beiden wel een beetje gehad en besloten niet koste wat kost voor de 100+ te gaan, maar rechtdoor naar Goes en naar de trein. Na een flinke zeven uur op de fiets zat de tocht er op en troffen we ook nog het geluk van een directe aansluiting tot aan Schiedam Centrum die al na een paar minuten Goes binnenrolde. Nog voor zeven uur waren we alweer thuis na een heerlijke rit. Zeeland stelde weer niet teleur. 94 km.