Labbekakritje door Midden-Delfland en naar Delft

Het Pinksterweekend verliep niet bepaald lekker wat fietsen betreft. Op Pinksterzondag was het zo koud en winderig dat we niet verder kwamen dan een beetje met de auto richting de Hoek karren en uitwaaien op de pier en op het strand lopend naar radio 1 luisteren hoe Max zijn eerste GP won, wat we bij een strandtent vierden met een glaasje. Toen maar weer snel naar huis.

De Pinkstermaandag konden we het toch niet laten. Het weer was iets beter en we besloten tot een ritje door Midden-Delfland en we dwaalden zelfs wat af naar Delft. Het ritje werd wel gekenmerkt door veel stops met veel versnaperingen, een flinke ijscoupe in Schipluiden, koffie met Woudtse Plak in 't Wout en triple biertje in Delft bij cafe de Engel. Wel rustig ritje zo en het bleef zelfs droog, maar wel flink bewolkt soms. Toch 39 km.

Jaarlijks uitje langs de Linge

Het hoort er inmiddels evenzeer bij als de klassieke ritten door Zeeland en langs de kust naar en van Zandvoort: de Linge Bloesemtocht. En ieder jaar weer lopen we de nodige bloesems mis omdat we met een natte vinger in de lucht bepalen wat de beste dag is, zonder even op internet te factchecken. Nu gingen Frank en ik op 8 mei vanuit Geldermalsen op pad en alleen de appelbloesem was nog over. Maar desondanks een zeer fraaie tocht, met een nieuwe theetuin aan de waterkant: de Boutesteijnse Theetuin. Appelkruimeltaart met een enorme pot koffie die niet op ging, slagroom en een glaasje likeur. Blijvertje lijkt het. Daarna was het een feest der herkenning en beetje op de automatische piloot langs de geweldige paden met doorkijkjes op de Linge. Tenslotte natuurlijk ook een stop bij de vorige ontdekking in dit gebied, Theetuin de Uitspanning bij Vogelsang. Lange stop, met koffie en bier en wat dies meer zij, nog een bekend gezicht van werk in de tuin zelfs, een praatje en uiteindelijk vertrokken we weer en verlieten de Linge vlak voor Gorinchem. De bedoeling was Alblasserdam en de waterboot, maar de warmte hakte er behoorlijk in inmiddels en het werd Hardinxveld Giessendam en de trein naar huis. Ook mooi, want die ging tot aan Schiedam. Redelijk op tijd thuis zelfs nog en heerlijk dagje. Echter, voor een Linge-tochtje wat kort, 50 km.

100% nieuwe paden

De kaart van Nederland is toch erg groot als je als fietser tot in iedere uithoek wilt fietsen. Vaak rijden we mooie ritten bijna jaarlijks omdat je weet wat je krijgt. Maar dit jaar is het voornemen om toch regelmatig nieuwe paden te proberen. Op deze Hemelvaart/Bevijdingsdag kozen Frank en ik voor een fraaie rit vanaf Bergen op Zoom, gedreven door de oostenwind, naar Vlissingen. En dan natuurlijk zo strak mogelijk langs het water liefst, in dit geval de Westerschelde. Van de uiteindelijke 102 km hebben we zeker 60 km inderdaad buitendijks langs het water gefietst. Waanzinnig. Grotendeels werd de LF13b gevolgd, wat het navigeren wel zo eenvoudige maakte. Helaas wel wat weinig eethuisjes langs de route, maar de stilte was af en toe verpletterend en de paden bepaald niet druk. Op een gegeven moment ging de LF13 over op de geweldige Jan Raas route, tot aan Vlissingen, waar we mooi op tijd aankwamen voor de trein van zeven uur. Rond kwart over negen weer thuis, lekker luierend met rode hoofdjes en wat versnaperingen in een zeer rustige trein, niet wat we verwacht hadden met de vele bevrijdingsfestivals in den lande. Mooie dag, deze route zal een blijvertje zijn, met hier en daar wat verbeteringen.

Gunstig windje voor Zeeland

Bij bepaalde windrichtingen komen direct fraaie routes naar boven, NO schreeuwt gewoon om een Zeeland-tocht. Die hadden Frank en ik een tijdje niet meer gedaan dus dat kwam mooi uit. Deze keer bij Vlaardingen Oost de trein en vervolgens gestart in Maassluis, vandaar het pontje naar Rozenburg en in een bijna directe lijn naar beneden naar het Haringvliet. Heel even aarzelden we nog, ongeveer twee broodjes kroket en twee koffie en cola, want de wind leek wat gedraaid. Besloten werd in ieder geval het fraaie schelpenpad te nemen langs de kust van Goeree tot aan de Brouwersdam en daar te beslissen, doorgaan of de onderkant van Goeree pakken tot aan Hellegatsplein en via de Hoeksche Waard weer terug. Uiteindelijk werd het toch Zeeland en gelukkig maar. Een zonnige dag met prachtige bekende paden en klimmetjes. De 88 km was meteen de langste rit van dit jaar en hakte er wel even in, maar de voldoening bij station Middelburg was groot.