Zeer fraai najaarsweer met volop zon gisteren en dus lekker fietsen? Neen. Eindelijk kwamen we er aan toe om eens een bezoekje te gaan brengen aan de veel geroemde Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD) en aangezien daar geen fietsers doorheen mogen werd het dus wandelen. Ondanks het fraaie weer hadden we echter geen goede dag uitgekozen leek het wel. Toevallig was er gisteren een grote demonstratiewandeling door de AWD tegen de aanleg van een fietspad, zie: http://bit.ly/1Glqe0 Het kostte ons daarom de grootste moeite om de wagen te parkeren, wat een kuddevolk zijn we toch eigenlijk. Nu moet ik zeggen dat ik na afloop eigenlijk de actie wel steunde, je moet er niet aan denken inderdaad dat door dit fraaie gebied hele roedels wielrenners en mountainbikers gaan scheren. De herten en ander wild lopen zowat overal, ook over de betegelde paden. Even uit de brochure geciteerd:
Er komen plantensoorten voor die bijna nergens anders in Nederland te vinden zijn. Bovendien groeit er de grootste collectie paddenstoelen van Nederland: maar liefst 970 verschillende soorten.
Ook verscheidenheid van diersoorten is indrukwekkend: er leven knaagdieren en konijnen, maar ook marterachtigen. Sinds 1980 is de vos er aan een succesvolle opmars begonnen. En ook groter wild is hier thuis: er lopen honderden reeën en damherten rond. Met 100 verschillende soorten zijn ook vogels goed vertegenwoordigd, terwijl in de bunkers uit de Tweede Wereldoorlog vleermuizen een onderdak vinden.
Uiteindelijk namen we maar niet de hoofdingang, maar ingang Panneland. Er zijn in totaal vier ingangen. Frank had wel de wandelkaart in zijn GPS geladen en een wandelroute door de AWD maar al snel waren we de weg een beetje kwijt in dit immense gebied. We dachten heel wat gelopen te hebben na afloop, maar dat bleek nog niet een fractie van het geheel. De eerste paar kilometer kwamen we veel volk tegen op de paden, maar dat dunde gelukkig steeds meer uit. Uiteindelijk liepen we rustig door het groen, langs de vele watertjes met zeer helder water. Alles schijnt ook met elkaar in verbinding te staan. Er staat ook aardig wat stroming hier en daar. Geen snoeken of karpers gezien die hier veel schijnen te zitten, maar wel scholen voorntjes. Ook een bijzondere vogelspot, langs het water hipte vrij dichtbij een tijdje een Grote Gele Kwikstaart. Frank had voor het eerst zijn gloednieuwe verrekijker meegenomen. Een peperdure Canon, met stabilisatie, en ik moet zeggen het beeld was verschrikkelijk mooi en scherp. Goede optiek is toch belangrijker dan een grote zoom. Mijn goedkope 12x kijkertje van de Kijkshop kan hier echt niet tegenop. Frank was er zelf ook wel van onder de indruk geloof ik.
Na een tijdje wilden we ook wel eens wat herten zien. Het schijnt namelijk dat je dit gebied haast niet kunt verlaten zonder herten te hebben gezien, maar de drukte op de paden speelde deze keer mee natuurlijk. Daarom liepen we op een gegeven moment van de paden af een tijdje langs een waterplas en klommen toen willekeurig ergens omhoog tegen een duinrand. Boven gekomen bespeurde ik als een volleerd sporenzoeker afdrukken van hoeven in het zand. Frank was duidelijk impressed en volgde gespannen. Na wat ploeteren door hoog gras stuitten we op een afrastering met schrikkeldraad en daar stond plots een stukje verderop een hertje! Het bleken er bij nader inzien drie zelfs. Frank was aan zijn kijker gekleefd en ik maakte direct wat foto’s. Daarna rolden we brutaal onder de afrastering door en volgden de hertjes. Het werden er vier en wat verderop nog meer. Steeds konden we tot op een meter of tien naderen in de bosjes, maar dan sprongen ze weer weg. Uiteindelijk kwamen we op grote open vlaktes waar de herten in galop overheen schoten naar de volgende bossages. Er waren inmiddels ook de bekende grazende runderen rondom ons. Het spel ging een tijdje door zo en in totaal moeten we zeker 10 herten gezien hebben. Erg gaaf. helaas zakte de zon al snel onder en moesten we de terugweg zien te vinden. Omdat Frank bij de ingang een POI gemaakt had wees de GPS ons gelukkig vrij snel de uitgang weer. Op weg naar de uitgang spotte Frank op een duintop nog een damhert met enorm gewei. Tis inderdaad wonderbaarlijk daar, en ik kan haast niet wachten om er weer terug te keren. In totaal hebben we 11 km gelopen. Voor meer info over dit gebied en de verschillende delen waar het uit opgebouwd is, zie deze zeer aktuele weblog. En ook bij beheerder Waternet kun je de nodige info vinden. Zeker een aanrader!
