Into the Wormhole

Fraai zonnig weer maar niet buitengewoon warm deze zondag. Een rondje flowen met Frank met de wind zoveel mogelijk mee. We starten langs de Schie en dwalen af langs de Ackerdijkse Plassen, richting Pijnacker en de Dobbeplas. Bekend terrein maar we komen nu verrassend van een andere kant en zijn hier ook lange tijd niet geweest. Vervolgens door het Bieslandse Bos en uiteindelijk dwars door Zoetermeer. Ergens ter hoogte van Hazerswoude besluiten we via Leiderdorp naar Noordwijk te gaan en langs de kust verder naar Zandvoort. De wind is flink gunstig en staat meest zuid. Het hele Leiderdorp/Leiden gebied blijkt een drama van omleidingen en druk verkeer. Als we er eindelijk uit weten te komen worden we na Oegstgeest beloond met vele kleurrijke bollenvelden. In Noordwijk rusten we uitgebreid op de boulevard met een hapje en een drankje. Het laatste stuk wordt blazen met de wind volop mee zo laten de vlaggen zien. Toch nemen we na 8 km bij het Langevelderslag weer even rust. Hierna begint namelijk een stuk door de duinen dat wij "The Wormhole" hebben gedoopt en waar de krachten nodig zullen zijn. Een bizar stukje door de duinen. Je wordt als het ware het golvende terrein in gezogen, de tijd verdwijnt, je komt in een ander universum. Een bekend segment ook op Strava, waar het zelfs deels geflagged staat als gevaarlijk. Niet zo verwonderlijk. Wielrenners gaan hier voluit, zoals vroeger Gerrie Knetemann. Een fraai verhaal van Tim Krabbe in zijn nieuwe boek "De Veertiende Etappe" (aanbevolen!) vertelt over een ontsnapping van Knetemann op dit stuk tijdens een training, hij werd voor Zandvoort door zijn wielermaatjes, waaronder toch een aantal profs, niet meer ingehaald hoezeer de groep ook samenwerkte:

Zo werkt de Wormhole, de versnelling is abnormaal en het voelt als een droom als je er eenmaal in zit. Zo hard als de Kneet gaan wij uiteraard niet op onze normale fietsen, maar Frank klokt wel 42 ergens. Daarna weer even heerlijk rusten in Zandvoort. Gezien het late namiddaguur en de toenemende koude wind duurt dit echter niet te lang en we stappen weer op voor het laatste stukje naar Heemstede en de trein naar huis. Alles flowt nog steeds want de trein komt na zeven minuten al en de fietscoupe is leeg met een luxe zitcoupe er naast. Zeer voldaan komen we drie kwartier later in Schiedam weer aan. Fraaie tocht! 89 km.