Mooie tocht maar mislukte poging

Na het opwarmertje van zaterdag was er vandaag het plan om redelijk vroeg te vertrekken, net als vorige week de aanloop naar Sassenheim te nemen (50 km) en vervolgens door te trekken naar Den Helder! Ambitieus, maar we zouden als escape dan Alkmaar hebben mocht het niet lukken. Frank en ik vertrokken aardig vroeg inderdaad, nog voor negenen. Via het toch wel unieke snelfietspad naar Delft en langs Leidschendam en Leiden waren we ook nog eens redelijk vroeg ter hoogte van Sassenheim. En dat nog met koffiestop + taart er bij. In plaats van Sassenheim sloegen we nu iets eerder af richting Noordwijk. Dat was achteraf wellicht onze fout. Weliswaar is het prachtig rijden via Noordwijk-Zandvoort-Kennemerduinen naar IJmuiden tot aan het pontje, maar wat we hadden onderschat was de enorme drukte op de fietspaden door de duinen. Op sommige stukken was het gewoon filefietsen tussen de duitsers. Het stuk Noordwijk-Zandvoort, toch een aardig traject, reden we in zijn geheel achter twee oude mensen, er was niet langs te komen omdat het hele pad tot aan de horizon gevuld was met fietsers. Bizar gewoon. De boulevards van zowel Noordwijk als Zandvoort en Bloemendaal was al helemaal geen doorkomen aan. Nog een wonder dat we nergens tegen iets of iemand zijn opgeklapt. Af en toe was ik Frank kwijt omdat hij achter mij vast zat tussen een paar fietsers of brommers. Dan de Kennemerduinen, erg fraai, maar ook hier nog steeds meer dan druk. Inmiddels was Frank ook niet helemaal fris meer en hij zag een vervolg tot aan Den Helder al niet meer zitten. We maakten nog halfslachtig een tijdschema, maar dat ging uit van half vijf arriveren in Alkmaar en dan tot aan acht uur de tijd nemen om in Den Helder te komen. Maar half vijf Alkmaar bleek al een illusie. Uiteindelijk streken we neer in een zeer uitgebreide ijstent nabij Castricum en in de koelte daar besloten we gewoon te stoppen, het was een mooie tocht geweest maar voor Den Helder heb je om te beginnen de wind flink in de rug nodig (nu was het Z2/3) en het tijdschema mag geen al te grote afwijkingen kennen, de paden moeten wat rustiger zijn dan nu. Bij station Castricum vergaten we nog in te checken, gelukkig was de conducteur erg flex en we mochten bij Haarlem alsnog inchecken en door gaan zonder boete. Klasse van de NS. Alles verliep overigens zeer voorspoedig met de treinen en in no time zat ik al weer thuis aan de koffie. Bruingebrand, zowel de koffie als ik. Maar het was een zeer mooie tocht. Het wordt zo toch een beetje het jaar van de honderdplussers. 102 km.