Tochtje met een addertje onder het gras

Laatst schreef ik over de aanwezigheid van adders in Drenthe en ergens vond ik het jammer dat ik er toen geen was tegengekomen. Gisteren werd dat ruimschoots goedgemaakt tijdens een Veluwetochtje met Frank. Een tochtje dat aanvankelijk haast niet doorging omdat de NS weer eens wat op elkaar had laten botsen, iets waar ze beter in zijn lijkt het dan treinen laten rijden. Om half negen bij CS aangekomen bleek dat we meteen weer huiswaarts konden. Onze bestemming was alleen via Maastricht bereikbaar, of we konden ook in Gouda met fiets en al in een snelbus overstappen en dan naar Utrecht volgens de niet door enige kennis van zaken gehinderde NS hulpverleners. Daar trapten we uiteraard niet in. Dan maar plan B, terug naar Schiedam fietsen en met de auto naar Otterlo. Gelukkig was het op de weg niet al te druk. In Otterlo gingen we het Nationaal Park in en namen de witte fietsen die bij de entreeprijs zijn inbegrepen. Een aparte ervaring, want deze robuuste gedrochtjes met hun formule-1 banden zijn haast niet vooruit te branden, zeker niet als het terrein wat heuvelachtig wordt. De geplande fietsrit werd daarom wijselijk halfverwege ingekort en er werd wat meer gewandeld en naar paddestoelen gezocht. Nou ja zoeken... de paddestoelen waren dit weekend echt uit de grond geschoten en de meest fraaie rode stoeltjes met witte stippen en parapluutjes stonden overal om ons heen te pronken. Ik plukte en passant wat bijzondere exemplaren voor Ronald Damhuis, die zoals iedereen weet zijn stukjes altijd zwaar onder de invloed van paddo's schrijft.

Het werd in de loop van de middag zowaar ook nog heel aardig weer met een lekker zonnetje en we kuierden rustig voort in dit prachtige landschap. We liepen een schitterende wandeling over de "Franse Berg", keken tevergeefs bij een observatiepost uit naar Moeflons en Edelherten en genoten van de wijdse gele grasvlaktes die een welhaast Afrikaanse uitstraling hadden. Een kudde olifanten of giraffes had ieder moment voorbij kunnen komen. In dit landschap besloten we op een gegeven moment wat te rusten op een heuveltje tussen het hoge gras. Dit voorbeeld werd alras gevolgd door een aantal andere bezoekers met nogal drukke kinderen, en dus liepen we nog wat verder het grasland in op zoek naar meer rust. Na enkele meters zag ik in mijn ooghoek plots iets voor mijn voet wegschieten en ik dacht eigenlijk aan een kikker of zo omdat we dicht bij een vennetje waren. Ik haalde het gras wat weg en kreeg de schrik van mijn leven toen ik zag dat het een kleine slang was! Snel mijn hand weer teruggetrokken en even op adem komen. Ik ben niet zo'n ster in determineren, maar dit leek mij toch een heuse adder! Hij rolde zich op en bleef keurig onder het gras zitten en viel daardoor nauwelijks te fotograferen. Frank hield het gras wat opzij met een colafles en de slang viel diverse malen heftig uit naar deze plastic indringer. Met een wat grote tak lukte het wel om het gras redelijk weg te krijgen en bijgaande foto's te maken (klik voor grotere versie), ietwat wazig door de bibberigheid van mijn hand waarschijnlijk.


Dit was ook het sein voor de adder om er snel vandoor te gaan en in no time was hij in het gras verdwenen. Overigens wel in de richting van onze fietsen, het werd dus nog even een voorzichtig en spannend tochtje om daar weer terug te komen. Maar wederom dus een unieke spot. Dit fietsjaar heeft de ene na de andere verrassing gebracht. Later bevestigde Wikipedia dat het inderdaad een (mannetjes)adder was geweest en dat het met de populatie adders op de Veluwe niet echt goed gaat. Wat een toeval dus dat wij er een aantroffen.

Na deze belevenis reden we rustig voort naar Hoenderloo en vandaar weer terug naar Otterlo en tegen half zes doken we weer de auto in na een heerlijke dag. Niet veel km's voor ons doen, 55 km, maar deze rit had wel alles wat je maar kunt wensen aan natuurpracht. De Veluwe is trouwens waarschijnlijk ook de locatie voor de volgende Charlois Europoort Schaakfietstocht, dus zeker meegaan!

Lees ook Frank's verslag hier.