Heerlijk en relaxed door Zeeland

De jaarlijkse Zeeuwse Klassieker van de Giant uit Schiedam en de Adelaar uit Pernis zit er weer op! Na 149 kilometertjes konden de beentjes omhoog op de bank en stroomde de vermoeidheid weg. Alhoewel, deze keer kwamen we beiden behoorlijk fris aan de finish. Voor de derde keer alweer werd Vlissingen-Schiedam afgelegd. Na wekenlang nauwelijks een ritje en de laatste 100+ in mei kwam het er nu dan toch eindelijk van. Met de vroege trein van half acht ging het richting Vlissingen, waar we even na negen uur aankwamen. Er stapten nog twee fietsers uit de verder praktisch lege trein. Als grapje maakte ik tegen Frank: “Als die mensen eens wisten dat wij vandaag helemaal naar Schiedam terug gaan fietsen zouden ze ons voor gek verklaren”. Niet beseffend dat deze twee fietsers nu net even verder gingen, namelijk naar Den Haag!! Nog meer bijzonder: de fietsers bleken Daniel van Loenen (HZP Schiedam) en vriendin! Wat een toeval!We maakten uiteraard even een praatje en het bleek dat zij meer voor de rechte lijn zouden gaan, via Middelburg en dwars over de eilanden naar de Maasvlakte en met het pontje over en naar Den Haag. Ze hoopten om vijf uur al weer thuis te zijn. Een iets kortere tocht dan Frank en ik gepland hadden, wij kiezen namelijk standaard voor de Zeeuwse kusten en plakken altijd zoveel mogelijk langs de buitenste randjes van de eilanden. De fiets van Daniel zag er echter uit alsof hij al veertig jaar ergens in de Schiedamse gorzen in weer en wind had gestaan, dus Frank en ik hadden daar een zwaar hoofd in. Zo’n fiets die niemand echt wil jatten. We horen het nog wel of hij het gehaald heeft…

We namen afscheid en Frank en ik reden naar de boulevard. Na wat foto’s bij zeeheld Michiel en een tent verlaten te hebben die pas om tien uur koffie wilde gaan schenken (hoezo recessie?), vonden we midden op de boulevard wel een gelegenheid. Na de koffie met appeltaart en zeer taaie tompous gingen we dan toch maar aan de slag. Om even na tien uur verlieten we Vlissingen. Het begon direct met problemen want door diverse werkzaamheden aan dijkverzwaringen bleken fietspaden geblokkeerd. We werden bosjes in gedirigeerd en dat werd zelfs nog even lopen door modder en dicht gebladerte. Na wat rondvragen bij bosjoggers kwamen we dan toch op de juiste weg naar Dishoek. Al snel herkenden we de paden weer en de prachtige hoge duinen. Via Groot-Valkenisse en Zoutelande kwamen we bij Westkapelle, de ronding van Walcheren met de fraaie Zeedijk. Onderweg uiteraard een stop voor drinken en een broodje, zoals we de hele dag door regelmatig hebben gedaan. De rit verliep eigenlijk meer dan voorspoedig en we reden exact de route van vorig jaar, maar dan andersom. Nu konden we ook wat meer van Walcheren genieten omdat we nu nog fris waren. Via Oranjezon ging het richting Vrouwenpolder en zo waren we al vrij vroeg bij het Veerse Meer. Ook hier een lekkere stop op de dijk en daarna de Deltawerken op naar werkeiland Neeltje Jans. Hier weer een rondje over een van de dijken. De wind was werkelijk geweldig vandaag en dat scheelde heel wat krachten. Wat een mooie plek is dat werkeiland toch.

Op Schouwen-Duiveland moesten we natuurlijk richting de “Zeeuwse Mont Ventoux”, nabij de Duinhoeveweg. Een geweldige klim die we nu van de andere kant namen. Dat bleek nog erger want eerst krijg je wat kleine colletjes en dan pas de grote pukkel. De laatste meters werd het dus lopen zo steil was het. Boven wel weer mooie foto’s gemaakt en lang genoten van wat misschien wel het mooiste strand ook is van heel Zeeland (zie foto onder). Honderden strandgangers waren het met ons eens. Het was behoorlijk druk en de voertaal was Duits deze dag.

Vakkundig reden we om Renesse heen (daar wil je niet komen deze tijd van het jaar) en voor we het wisten zaten we rond half vier al op de Brouwersdam! Hier was een massa mensen op de been niet normaal. Allemaal met auto natuurlijk en vaak ook met camper. De bbq-walmen sloegen op je keel, en soms leek het wel of er dode zeemeeuwen op lagen te sudderen. Walgelijk. Hutje bij mutje allemaal naast je camper zitten en staren over het water, geweldige manier om de dag door te brengen natuurlijk. Hoe slecht het allemaal was bleek toen Frank en ik  stopten bij een snacktent. De patat van Frank zag er glimmend van het vet en zeer geel uit. een lading zout er op die fel glinsterde in de zon. Enige tijd na deze stop kreeg hij dan ook zwaar last en moest even bij een strand WC nabij Ouddorp tot zichzelf komen. Inmiddels zaten we dus ook alweer in Zuid-Holland.

De kust van Goeree is trouwens prachtig opgeknapt met mooi ontworpen zitjes overal. Frank was gelukkig weer snel hersteld en zo konden we de laatste fase aanvangen van de tocht, bijna op de auto-piloot, over de Haringvliet, via Hellevoetsluis naar de zeedijk en naar huis. Onderweg deze dag trouwens een aantal fraaie spots. Een fikse rat die ergens bij Renesse in de buurt van camping naar camping rende over het fietspad. Bij de gorzen bij Hellevoet een klein hertje! En even later tot tweemaal toe een torenvalkje. En natuurlijk weer een stuk of tien lepelaars daar.

Het was een uitzonderlijke smooth ride deze keer, mede geholpen natuurlijk door de track van vorig jaar (zie route hieronder) die Frank in de GPS had geladen. En zo is juli toch nog mooi geworden!

Lees ook het verslag van Frank