Schaakfietstocht revisited

Steeds groter wordt de drang om nog iets van het fietsjaar te maken. Een top-5 samenstellen van 2010 zal nog moeilijk worden als het zo doorgaat, geen echt spectaculaire ritten nog en ook geen monsterafstanden. De mooiste rit tot nu toe was die naar Middelburg van 23 mei (107 km). Ook het totaal is niet geweldig. Daarom heb ik mij voorgenomen om de komende 10 weken minstens 100 km per week te rijden. En dan niet puur om de kilometers te maken, maar zo veel mogelijk ook gevuld met leuke ritten als het even kan. Deze week werd al snel duidelijk dat het fietsen tussen de regendruppels door zou worden en daarom moest iedere kans worden aangegrepen. Gisteren werd de regen pas voorspeld voor het eind van de middag. Dus daarom rond het middaguur maar een ritje gewaagd. Gezien de (niet zo sterke) W-wind eerst maar tegen de wind in en in aanmerking kwam een rondje Brielse Meer met een bezoekje aan de kikkervennetjes in Oostvoorne.

Het werd bijna een replica van de 1e Charlois Europoort Schaakfietstocht, maar dan omgekeerd. Via de landtong heen dus. Bij de Hartelbrug werd flink gewerkt en later las ik dat hier een aparte fietsbrug gaat komen en dat de Hartelbrug zelf verbreed gaat worden naar vier rijstroken. Als je via die fietsbrug ook op de landtong kunt komen zou dat mooi zijn! De wind viel mee en de zon scheen nog op de heenweg. Dus lekker relaxed tussen de schapen door rijden en af en toe een drinkstop. Aan het eind meteen rechts rond het Oostvoornse Meer en naar de vennetjes. Deze bleken al grotendeels opgedroogd! Vreemd eigenlijk gezien de regenval van de laatste tijd. Ik zag wel wat kikkers wegspringen en hoorde ze ook in de rietkragen, maar kreeg ze niet voor mijn camera. Ook de libelles waren te beweeglijk. Het was wel heerlijk rustig overal, er waren onderweg meer bramenplukkers dan fietsers.

Na enige tijd rondstruinen werd het tijd voor de terugweg, nu via de andere kant van het Brielse Meer en eerst maar weer eens door Kruiningergors. Ook hier heerlijke stilte en slechts wat late kampeerders die aan het inpakken waren. Vervolgens een flinke pauze bij de Steenen Baak uiteraard, altijd een gaaf plekje. Nu met de wind mee ging het al snel 25+ en in no time was ik langs Zwartewaal, Heenvliet en Geervliet. Toen de Hartelbrug wederom opdoemde begon het licht te druppelen. Gelukkig zette het niet echt door en redelijk droog kon ik de thuishaven bereiken na een lekkere 72 km. Nu hopen dat het weekend nog wat gaat brengen!

Zon en duinen en eindelijk over de 2K

De afgelopen drie dagen werd in totaal 125 km gefietst. Daarvan 50 km woon-werk en gisteren een lekkere tocht door de duinen van 75 km met Frank. Daarmee werd ook eindelijk de grens van 2000 km overschreden. Met nog een vakantie in Drenthe van 11 dagen voor de boeg zou de 3000 zowaar ook nog in het vizier kunnen komen.

Gisteren werd i.v.m. de nachtdienst pas om half vier gestart! Meer een avondrit dus. Het werd zelfs nog heel fraai weer ook en vanaf Vijfsluizen tot aan eindpunt Noordwijk-Leiden bleef het ook zo en met grotendeels ook een lekkere ZW wind in de rug. Gewoon in het t-shirtje fietsen door de duinen, wat wil je nog meer in augustus. Tja, je kunt ook gaan zitten zweten in een aftandse RET-remise voor een potje schaak, maar dat is toch meer voor de dommen onder ons.

Via Delfland, waarbij nog een fraaie ooievaar werd gespot in de Foppenploder, Schipluiden, en ‘t Woudt koersten we op Kijkduin aan. Frank relaxed op de SPN deze keer en ik ploeterend daarachter om hem bij te houden. Op die manier eindigde ik de tocht met een gemiddelde van 20 km/pu! Ergens ben ik zelfs 37 gegaan. Toch wel lekker zo’n dunnebandenfiets als haas :-) Via Wateringen arriveerden we bij Kijkduin, waar we een flinke break namen want ik zat in een lichte dip, die gelukkig snel weer verdween. Er was een of ander strandevenement gaande, maar dat ging langs ons heen, lekker in het zonnetje op een bankje. Dan naar Den Haag, en het pad tussen Kijkduin en Scheveningen is werkelijk fantastisch geworden. Zwart zoevend asfalt all the way. In no time stonden we voor de tokkiewijken van de Hofstad. Hier ergens hoorde ik achter me wat vallen en dat bleek mijn achterlicht! De trouwe Gazelle is aan het desintegreren de laatste tijd! Koplamp(en), spatbord, beschermkapjes en nu het achterlicht. Tijd voor een andere fiets?

Snel langs Scheveningen en door naar Katwijk. Omdat Frank geen licht op de fiets heeft werd besloten om in ieder geval maar niet naar Haarlem door te fietsen. Het zou de trein in Leiden worden, maar eerst toch nog wel even naar Noordwijk door de duinen! Heerlijk rustig ging dat, helaas wel zonder enige spots van betekenis. In de avondschemer hadden we eigenlijk wel een hertje of vosje verwacht. In Noordwijk werd het al wat killer en dus lieten we de Garmins de snelste weg naar Leiden berekenen (waarbij de mijne beduidend langzamer bleek). Met 75 km op de teller kwamen we aan bij Leiden CS. Daar bleken er enorme vertragingen te zijn met de treinen vanuit A’dam (SAIL). Ondanks dat we kaartjes hadden tot aan Schiedam CS toch maar gesmokkeld en een andere trein genomen naar R’dam CS en van daar terug naar Schiedam en de metro naar huis. Heerlijk ritje en smaakt naar meer, maar dit jaar lijken de weekenden wel vervloekt. Steeds regen of ander ongemak.

Rondje met de Garmin

Donderdag was ik even bij de fietsenmaker in het dorp om een nieuwe koplamp te halen (die hij prompt a la Cees Boer van een andere Gazelle sloopte!), en de man bood mij een tweedehands Garmin GPS aan voor op de fiets, met fietsklem er bij voor een zeer zacht prijsje. Niet het nieuwste model van de HTC serie, maar toch maar gedaan en vanmiddag kon ik hem pas echt testen met een rondje dat uiteindelijk nog 42 km werd. Voor dat geld een goede gelegenheid om het GPS fietsen eens zelf te testen. Natuurlijk weet ik al voldoende er over door de tochten met Frank en zijn Garmin, maar het is toch handig om er zelf ook een te hebben, met het oog op de vakanties in Drenthe b.v.

Software zat er ook nog bij, 2GB microSD kaartje van Bol.com kwam binnen 1 dag binnen voor 11 euro en het kaarten laden vanuit Mapsource was een makkie. Alle Onroute kaarten van de provincies zitten er in. En dus maar rijden, via deze kant van de Maas naar Rozenburg, pontje naar Maassluis, door dat dorp naar Maasland en langs Trekkadepad naar de Kwakel. Dan toch maar rondje Duifpolder ook, en via Gaagpad naar Schipluiden en langs jaagpad Vlaardingervaart weer terug naar Vlaardingen en naar huis. Daar direct de track bekeken en dat zag er prima uit! Nu nog beetje de ins en outs leren van het apparaat en wat routes maken voor de vakantie in Drenthe, 11 dagen vanaf 13 september. Huisje in Drenthe heeft dit keer zelfs internet dus wat wil je nog meer…

Weer eens rondje Fop

Met Frank ergens in Duitsland en het weer aanvankelijk niet zo fraai rekende ik er eigenlijk niet op dat het vandaag nog iets zou worden. Maar ik had Koot aan de telefoon beloofd dat hij het boek van Hans Ree kon lenen (lange wachtlijst inmiddels) en waarom dat niet even brengen met een extra rondje Foppenplas er bij. Dus pas om twee uur stapte ik op.  De wind viel reuze mee en het werd almaar zonniger ook. Bij de Broekpolder reed ik weer eens linksom het bos in (Frank wil altijd naar rechts), dus naar knooppunt 74. Dit is toch echt tien keer mooier dan langs de golfbaan en het komt op hetzelfde punt uit, namelijk de oudelullenhangplek. Na nog even een wielrenner te hebben geholpen die met kaart hulpeloos in de rondte keek bij de Maasland ingang van de Fop, reed ik via de Kwakel, Gaagpad, Schipluiden en Jaagpad weer naar Vlaardingen waar Koot al zat te wachten. Na wat gebabbel en het voornemen om dit seizoen de thuiswedstrijden van CHESS te gaan bezoeken in de Promotieklasse (al was het maar om Johnny Garcia in aktie te zien!), ging ik er tegen vijf uur weer vandoor. De roltrappen bij de tunnel bleken zowaar te werken en zo werd het een fijn ritje. Wat me toch weer opviel: je kunt eindeloos fraaie foto’s maken rond de Fop en Broekpolder! Blijft een tof stukje. 33 km.

Van Hekelingen naar de bossen rond Breda

Het laatste bericht op deze blog was een dikke twee maanden geleden. Niet veel is er sindsdien gereden en de achterstand op vorig seizoen is maar liefst opgelopen tot 1000+ km. Op 24 mei werd er nog een ritje gereden naar Hoek van Holland en van daar naar Oostvoorne om de kikkers te bekijken (70 km). Schitterende foto’s leverde dit op, een aantal daarvan zal ik nog posten. Dan was er op 4 juli wederom een tochtje over Voorne-Putten, maar deze keer om de Tour de France te bekijken die voorbij Hellevoetsluis kwam (83 km). En tenslotte was er steeds dan nog wel het woon-werkverkeer dat een beetje aantikte. Een licht dramatisch fietsjaar dus, maar hopelijk komt daar de komende maanden nog een positieve wending aan.

Augustus begon gisteren in ieder geval goed met een fraaie rit met Frank vanaf het pontje Spijkenisse-Hekelingen, via de altijd mooie Hoeksche Waard en Hellegatsplein naar de bossen rond Ulvenhout en eindbestemming Breda. Het werd 99 km en daar waren we wel weer eens aan toe. Eigenlijk vertrokken we met de kans op regen in het achterhoofd met de gedachte om zomaar wat te rijden, misschien hooguit een rondje Hoeksche Waard en dan terug naar huis. Maar al snel werd besloten om bij Numansdorp rechtsaf te gaan over het Hellegatsplein. In de verte doemden voortdurend donkere wolken op en de hele dag bijna geen zon gezien, maar de regen bleef uit op wat spetters na. Via Oudemolen,  Fijnaart (Frans zwaaide nog even naar ons!) en Zevenbergen zakten we richting Etten-Leur en de buitenwijken van Breda. Gek genoeg waren we daar al vrij vroeg (rond drie uur) terwijl we pas even na elf uur gestart waren. We besloten daarom door te gaan naar Tilburg en wel via de bossen rond Ulvenhout. Vrij vlot reden we Breda weer uit, waarbij ik op gegeven moment in mijn enthousiasme recht op een rood stoplicht afstormde met de bedoeling daar gewoon doorheen te rijden, toen ik Frank achter me mijn naam hoorde roepen, ik keek om en zag twee agenten op fiets en een lachende Frank. Toch maar even in de remmen geknepen dus. De agenten zagen de humor er ook wel van in en zeiden lachend dat het me haast twee biertjes had gekost.

Bij een knooppuntenbord improviseerden we een route en dat bleek een voltreffer. Al snel zaten we middenin het Mastbos, waar we eerst ons verdiende gebruikelijke ijsje namen. Door ging het naar Galder en de Strijbeekse Heide. De bossen werden almaar fraaier en de fietspaden steeds onverhard en vrij nauw. Ter plekke werd dan ook besloten om de volgende keer maar eens te starten in Breda en richting de Belgische grens een bossentocht te maken. Leuke paden werden alvast in het achterhoofd geknoopt.

Na een flinke tijd in de bossen te hebben gereden kwamen we tijdens een drinkbreak tot de conclusie dat we nog steeds onder Breda waren en dat het later en later werd en de km teller al tegen de 90 begon te tikken. Frank had wat last van zijn nek gekregen en ik pijn in mijn linkerknie en daarom leek het ons raadzaam om toch maar naar Breda te keren en daar te trein te nemen ipv in Tilburg. Via het Ulvenhoutse bos en Ulvenhout kwamen we uiteindelijk om kwart over zes in Breda aan waar de rechtstreekse trein naar Schiedam CS al stond te wachten. Een uurtje later stapten we voldaan uit op de thuisbasis. Eindelijk weer een mooie tocht en dat smaakt meteen naar meer.

P.S. Achteraf blijkt uit de track die Frank stuurde (zie kaart hieronder) dat we al praktisch in Belgie zaten en toch iets anders gereden zijn dan gedacht! We waren niet echt op weg naar Tilburg dus. Frank vond achteraf in zijn telefoon ook een SMS die ons verwelkomde in Belgie.