Niet te onderdrukken drang

Gisteravond dan toch maar op de fiets gesprongen richting het sorteercentrum. Soms is de drang om toch even wat kilometers te maken om wat conditie terug te krijgen te sterk en dan moet je gewoon toegeven. Met de Ipod op (Lucinda Williams) en een lekkere dikke jas aan ging het prima, wind mee en in een klein uurtje was ik op het werk. Omdat je ook nog eens lichamelijk werk doet de hele nacht is de terugweg 's morgens natuurlijk minder, met ook nog eens wind tegen, maar het viel deze keer eigenlijk best mee. Alleen begaf mijn voorlicht het weer terwijl ik er toch nog niet zo lang geleden nieuwe batterijen in gedaan heb, de levensduur is bizar kort. Misschien moet je speciale batterijen hebben voor de Gazelle, zal eens informeren. Anders maar oplaadbare proberen. In totaal 1 uur 48 gereden over heen en terugweg, dus best goed gezien de omstandigheden. Toch weer 35,5 kilometer erbij en januari gaat zowaar eindigen op 100+, eigenlijk niet meer verwacht. Komende dagen wordt het snel minder met zelfs sneeuw aan het eind van de week, dus of ik meerdere ritjes zal maken is even de vraag. We zien wel. Que sera sera.