Update stats

Beetje fietsmoe aan het worden lijkt het wel. Deze maand geen enkele keer boven de 100 geweest, langste tocht was de Schaakfietstocht. Ondanks het mooie weer de afgelopen dagen en het fantastische weer vandaag toch weinig gereden en totaal een schamele 40,76 km toegevoegd. Slecht twee ritten, waaronder vandaag een rondje via Spijkenisse waar het eerste team speelde tegen het tweede van Spijkenisse en ruim won met 6-2. Frank zit boven de wolken en geniet van een verdiende (wandel)vakantie. De statistieken laten dan ook zien dat ik deze maand zelfs minder heb gereden dan in september 2007. Totaal echter lig ik ruim 700 km voor op vorig jaar, dat dan weer wel. Het weekgemiddelde is nog steeds een fraaie 91 km en ik kan met gemak uitkomen op 4000 km. Ik verwacht in oktober nog wel wat vuurwerk. Felicitatie trouwens aan de Baksteen en fietsvriend Ed die toch maar mooi de stunt hebben volbracht om de Mont Ventoux te beklimmen! Kost me weer een hoop geld...

Fietsen over de venen

Drenthe was weer mooi en ook het weer viel niet tegen, geen spatje regen de hele week en een paar heel aardige dagen er bij. Toch geen echt lange ritten kunnen maken, wel in totaal 120 km weggetrapt. De langste en mooiste rit was op zondag toen ik een kijkje ging nemen bij het Grolloerveen, nabij Grolloo. De veengrond in Drenthe is prachtig en de vele vennetjes zitten vol kikkers, salamanders en er lopen ook hagedissen rond. Een uitgebreide speurtocht rond een ven leverde zes zonnende kikkers op. Toen zag ik plots een infobord met de mededeling: "de adder is in Nederland zeldzaam, maar komt hier nog veel voor". Snel stapte ik weer uit het gras en op de fiets :-0

Het Grolloerveen is trouwens bekend vanwege de langste houten fietsbrug van Nederland, die dwars over het veen loopt (zie foto klik voor grotere versie). Hier kom ik zeker nog eens terug. Lange tijd volgde ik de Drentse Bosroute die ik eigenlijk wilde rijden, maar ik week hier en daar af. Verder heb ik nog een rondje Gieten gereden en de volgende keer wil ik inderdaad ook eens wat meer naar het noorden fietsen richting de Drentsche Aa en het Balloerveen. Behalve fietsen heb ik nog een vrij lange wandeling gemaakt in de naaste omgeving waar ik logeerde, het Drouwenerzand, met een prachtig bos, stuifzand en heidegebied.

Toch nog ff

Morgen naar Drenthe voor een weekje, vandaag toch nog ff er tussenuit gepiept. Voor wat computerwerkzaamheden een ritje naar Smitshoek en van daaruit direct door naar Vlaardingen. Erg warm op de fiets en ik hoorde dat het hier en daar zelfs boven de 25 is geweest. Hopelijk in Drenthe nog wat fietsen als dat er van komt. Vandaag 32,56 km en langzaam kruipen we zo naar de 4000...

De Baksteen gaat klimmen!

Eind deze maand, op zaterdag 27 september gaan zo'n 50 heren, waaronder Martin van der Hidde, a.k.a. De Baksteen uit Maassluis, op de fiets de Mont Ventoux beklimmen voor het goede doel.

Naast het zetten van een sportieve prestatie (De beklimming van de Mont Ventoux is berucht..) is het de bedoeling zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel.
Met de tocht dient men niet één, maar vier goede doelen, die tot de verbeelding spreken. Vier goede doelen, die bovendien verenigd zijn in een Foundation die de naam draagt van een van de meest spraakmakende en bepalende wielrenners die Nederland heeft gekend, Michael Boogerd.
De Michael Boogerd Foundation heeft gekozen voor goede doelen die zich richten op 'het kind', 'bewegen' en 'gezondheid'. Dit zijn: KiKa, Right to Play, War Child en Ride for the Roses.

Wil je Martin sponsoren (doen natuurlijk!) lees het verhaal dan verder op zijn weblog!

Hoe sterk zijn de eenzame schakers, die kromgebogen over het stuur, tegen de wind...

Vrijdag slecht weer, vandaag regen met bakken uit de hemel, maar gisteren was het gelukkig een heel aardige en droge dag en dus kon de geplande 3e Charlois Europoort Schaakfietstocht doorgang vinden! Problemen waren er wel. Zo regende het toch een klein beetje, namelijk afzeggingen. Adri en Carel waren verhinderd en John vd Laar verkoos op het laatste moment een weekendtoernooi boven de schaakfietstocht (!?). Die kom ik op het bord nog wel tegen dit seizoen. En ook De Baksteen liet helaas de 3e editie aan zich voorbijgaan. Waarschijnlijk een druif die verkeerd is gevallen. Voor de 3e tocht bleven zodoende vier man van de harde kern over, die alle edities hebben gereden: Ben Boog, Gerrit Boer, de Reus uit Schiedam en ikzelf. Aangevuld met de altijd enthousiaste en sportieve Hans van Calmthout, die ook vorige keer meereed en zijn broer en oud-lid van Charlois Europoort, Rick.

Deze zes mannen van stavast stonden dus met de fiets aan de hand, haren wapperend in de pittige zuidwester, om tien uur in de morgen klaar voor de start bij metrostation Spijkenisse Centrum. Ben was op een nieuwe fiets gekomen die hij net een uurtje eerder had opgehaald, een prachtig blinkende Gazelle Orange. Ben rijdt sinds 1 augustus zo'n 200 km per week naar zijn werk op en neer! En dan ook nog even een schaaktocht erbij, en 's avonds moest hij nog tennissen in de halve finale van het clubkampioenschap van zijn tennisclub. Klasse! Deze afgetrainde jongen moet je niet tegenkomen achter het bord lijkt me. En ook Rick van Calmthout kan er wat van, als fanatieke marathonloper heeft hij er al 19 achter de rug, plus maar liefst 8x de Roparun van Parijs naar Rotterdam!

Een duidelijk gemotiveerde en sportieve groep dus gisteren, die zich niet zou laten tegenhouden door een beetje wind en regen.  Heel toepasselijk reden we eerst langs de ZuidWester, de speelzaal van SV Spijkenisse, en vandaar ging het richting het trambaanpad waar de tocht zou beginnen. Vanaf het begin zag het er al redelijk uit en leek de regenkans ver weg. Dat is gelukkig ook zo gebleven, geen spatje gehad en in de middag brak de zon zelfs uitbundig door en werd het gewoon lekker warm. Gerrit reed zelfs vanaf het begin in zijn overhemd en ook de ZW 6 die we later zouden tegenkomen deerde hem niet. We volgden het trambaanpad tot aan de Bernisse en sloegen toen linksaf en reden heel fraai langs het water tot aan de Bernisse Spuidijk. Daar ging het verder langs het Spui richting de Zeedijk en Hellevoetsluis. De wind was hier echt bijzonder pittig en het tempo lag niet erg hoog. Desondanks was de stemming perfect en werd er zichtbaar genoten van deze bijzondere omgeving. Na het Spui lonkte dan de Zeedijk en hier troffen we aan het Haringvliet toch echt minstens een ZW6 als het niet een ZW7 was. Gerrit wapperde zowat uit zijn broek. Het was achteraf misschien maar goed dat John vd Laar en de Baksteen er niet bij waren want die hadden hier ongetwijfeld moeten afhaken. Er werd een pauze genomen om even bij te komen van het beuken tegen de wind. Boven op de Zeedijk werden foto's genomen en even gegeten en het uitzicht was natuurlijk prachtig. Windsurfers schoten over het water, de golven hadden witte koppen.

Na de Zeedijk hadden we misschien het zwaarste stuk van de tocht al gehad. We reden Hellevoetsluis in en hielden een korte break bij de vuurtoren. Daarna reden we langs de Gorzen en er stonden deze keer zowaar twee lepelaars. Na de Gorzen reden we aan op de duinen en hier nam Hans even het voortouw. Hij leidde ons onder de N57 door naar het Quackjeswater, een schitterend natuurgebied, waar ook Frank en ik nog niet eerder waren geweest. We stalden onze fietsen en maakten ons op voor een korte wandeling naar een uitkijkpunt. Onderweg konden met name Ben en Gerrit niet van de wilde bramen afblijven. Bij het uitkijkpunt werd wat gegeten en na enige tijd wandelden we weer terug en verder ging het nu richting Rockanje.

Helaas moest hier Rick afhaken wegens andere verplichtingen en Hans fietste hem even naar de parkeerplaats waar zijn auto stond, terwijl de rest verder ging naar de tweede strandslag, de Paddestoel. Ook hier gingen we wandelend verder en aan het strand was het erg druk met kitesurfers die de meest gedurfde capriolen uithaalden. Het fijne zand spoot ons om de oren met deze wind en nadat Hans weer was aangesloten zochten we dan ook snel beschutting in strandtent Papagayo waar Gerrit ons trakteerde i.v.m. zijn  verjaardag volgende week als hij 65 wordt! Hierna reden we voornamelijk met de wind mee voor de rest van de tocht. We reden via de Tenellaplas door de bekende vennetjes en voorlangs het Oostvoornse Meer. Na deze ronding ging het weer richting Spijkenisse. Eerst vermeden we zorgvuldig de Kruiningergors en koersten aan op Brielle. Hier nam Ben afscheid want het tennissen kwam wat in het gedrang en hij nam een shortcut naar het pontje van Hekelingen. De rest van de groep vervolgde de rit volgens de route die we ook reden bij de 1e tocht, via Zwartewaal, Heenvliet, Geervliet naar Spijkenisse. Inmiddels was er een heerlijk zonnetje en we reden volkomen ontspannen de rit uit. Gerrit was trots dat we zelfs de 70 zouden gaan halen, maar gaf wel aan als ongetrainde deelnemer dat daar zijn grens ook lag. Hans sloeg bij het kanaal af naar Hellevoet en dus kwamen Gerrit, Frank en ik moe maar voldaan in Spijkenisse aan waar we om 17:20 afscheid namen. Het was een mooie tocht en gelukkig hebben we hem toch gereden dit jaar, want deze traditie willen we niet onderbreken uiteraard! De volgende rit wordt vrij ambitieus waarschijnlijk (zie Frank's weblog) dus schrijf nu al in! De schaakrit werd uiteindelijk een kleine 73 km, mijn totaal voor gisteren bedroeg 94,28 km.

Lees Frank's sappige verslag van gisteren HIER.

Verzopen

Slechte vooruitzichten voor de schaakfietstocht van morgen. Even naar Smitshoek vanmiddag, toen ik wegging geen vuiltje aan de lucht. Gelukkig had ik de wind tegen toen, want op de terugweg begon het flink en gestaag te regenen. Als de bekende verzopen kat kwam ik thuis. Wordt het nog wat morgen? De afmeldingen druppelen ook al binnen helaas... Vandaag 21,65 km in 21,5 gemiddeld. Op de terugweg ging het de gehele Vondelingenweg met 35 in het uur!

Leve de fietser die zijn leven waagt voor milieu

Stel dat alle fietsers met de auto naar het werk zouden gaan, of naar de supermarkt...

Het is opvallend hoe slecht het nog steeds gesteld is met de waardering voor de fietser. In Rome worden ze gezien als domme zielenpoten, in Londen zijn ze voor de automobilist staatsvijand nummer één. In Nederland zijn ze menig automobilist nog vaak een gruwel.
De fietser wordt gezien door diens veilige autoruit, vanaf de comfortabele autofauteuil. Want de automobilist kan makkelijk doorrijden. Voor hem is het geen probleem te stoppen voor een verkeerslicht, speelt weer of wind geen rol.

De fietser beweegt zich voort vanuit heel andere principes. Iedere meter die hij of zij aflegt wordt bevochten op de weerstand van weg en weer. Daarom hebben fietsers ook wel eens de neiging eerder door te rijden bij een stoplicht, routes af te snijden, de kortste weg te nemen. Iedere meter kost kracht.

Voor zijn gang worden geen fossiele brandstoffen aangesproken, wordt er niet in ellenlange files gestaan, vindt er geen CO2-uitstoot plaats. De fietser beweegt zich vrijwel geluidloos voort, neemt zeer weinig plaats in en voegt zich naadloos in het landschap.

Lees dit artikel verder in dagblad Trouw...