“Schakers fietsen veel, de conditie moet op peil blijven voor de vaak urenlange partijen.”, staat er als motto bovenaan mijn weblog. Helaas denken teveel schakers hier nog anders over en komen ze nauwelijks in beweging en gaan na hun suffe kantoorbaantje ook nog eens uren achter het bord zitten stressen. De kans om die sleur te doorbreken en je ingesleten leventje eens een geheel andere draai te geven is bijvoorbeeld meedoen aan de jaarlijkse Charlois Europoort Schaakfietstocht! Zondag 6 september jl. werd alweer de 4e editie gereden en de bezetting was sterker dan ooit. Helaas moest wel een aantal vaste deelnemers van de afgelopen jaren om diverse redenen verstek laten gaan, jammer genoeg dus geen John van de Laar, Ben Boog en Gerrit Boer. En op het laatste nippertje waren er ook afmeldingen van Rick van Calmthout wegens ziekte en Filip Borst wegens werk. Maar desondanks ging het peloton met negen man van start! Dat belooft wat voor de 5e editie, de organisatoren dromen stilletjes al van een rit met 20 man/vrouw.
Nieuwkomers waren deze keer de schaakfietstochtgroentjes Arjen Kouwenhoven (met Roparun conditie), Martin van der Hidde (aka De Baksteen uit Maassluis, na een aantal pogingen nu eindelijk van de partij!), Lendert van den Ouden (de man met de meeste km’s op zak, had ooit als wielrenner semi-professionele ambities) en Herman van Malde (die een superconditie bleek te hebben!). Deze mannen werden bijgestaan door Hans van Calmthout (derde tocht), Adri Jumelet (tweede tocht), Carel Vredenborg (tweede tocht) en de twee organisatoren, die uiteraard alle tochten hebben meegereden, Frank Hendriksma en Peter Kemner.
Om even voor tien uur kwam het groepje op gang vanuit startpunt Maassluis, iedereen was keurig op tijd. Het eerste stuk zou ongeveer 12 km tegen de wind in gaan, daarna zou de wind een mindere rol gaan spelen was de verwachting. Gelukkig bleef het de hele dag droog, en kort na de middag brak zelfs de zon nog uitbundig door. Het eerste stuk leidde ons langs de Waterweg naar Hoek van Holland, alwaar we op de koffie waren uitgenodigd door Piet van Dijk en zijn vrouw Janny. Piet kon helaas niet meefietsen, maar gaat zeker een keertje mee. Al tijdens de eerste kilometers was de bezemwagen een paar keer nodig om de enige roker in het gezelschap, Adri, weer bij het peloton te krijgen. Tegen de wind in viel het zwaar tegen voor Adri, die naast het reutelend naar adem happen ook nog voluit probeerde te praten over zijn bepaald niet malse belevenissen op het schaakbord. Adri had voor de zekerheid tegen alle adviezen in ook geen eten en drinken meegenomen dus een zwaar hyperventilerende, uitgedroogde schaker met hongerklop kwam uiteindelijk met het schuim om de mond bij de familie van Dijk aan. Het vergde enige tijd om Adri weer te fatsoeneren voordat we naar binnen stapten.
Het eerste stukje ging dus wat moeizaam, maar was wel prachtig fietsen, zeker voor diegenen die hier nog niet eerder hadden gereden. Onderweg werd voor het uitzicht bij de Maeslantkering een behoorlijk steile pukkel beklommen door Martin, Lendert en Herman. De rest wilde de conditie niet al zo vroeg testen en reed er keurig omheen. Even voor elf uur werd er naar Piet van Dijk getelefoneerd, zodat de koffie mooi op tijd klaar zou staan. En niet veel later rolde het peloton de boulevard bij Hoek van Holland op. Piet woont er recht tegenover, in een meer dan fraai appartement met een fantastisch uitzicht over de Waterweg. We werden hartelijk onthaald door Piet en Janny en al direct stond Piet’s zeer ruime balkon (je kunt er met gemak een toernooitje organiseren) vol met schakers met opengevallen mond. Zo’n mooie view op de wereldhaven hadden ze nog nooit gezien. Piet is hier dan ook speciaal komen wonen vanwege zijn hobby (en voormalig werk): alles wat te maken heeft met Nederlandse Koopvaardijschepen. Piet liet op indrukwekkende wijze zien wat de hobby allemaal met zich meebrengt, mappen vol info, foto’s en bijzondere sites, waarvan deze wel de fraaiste was: http://www.marinetraffic.com een live view van alle schepen die momenteel in het water liggen. Zoom eens in op Hoek van Holland en je kunt de schepen letterlijk de Waterweg op zien komen en naar de stad zien varen (klik op een schip voor meer info). Het enorme toeval wilde ook dat net toen wij bij Piet waren er een van de grootste cruiseschepen van de wereld klaar lag om voorbij te komen stomen. Opwinding maakte zich direct meester van de schakers en met name de fotografen onder hen. Op het balkon werd een prachtig schaakspel klaargezet door Piet, een spel met een heel bijzonder verhaal er aan vast, maar dat gaat Piet in de komende Triomfator voor ons vertellen! Er werd wat geanalyseerd en geschaakt en ondertussen kwam de Grand Princess steeds dichterbij en uiteindelijk leverde dit unieke plaatjes op! De schakers verdrongen zich om de mooiste foto te maken.
Na de heerlijke koffie met koek was de koek nog niet op, want Adri ging ons “even” zijn partij uitleggen tegen Coen van Baren. Gelukkig blijft in deze Youtube wereld niets verborgen en zo staat alles mooi op digitale tape. Uiteindelijk werd het na anderhalf uur (!) toch eens tijd de tocht voort te zetten. Met de jassen aan bewonderden we nog even een lijst met daarin een mooie foto van het Gemeenlandshuis in Maassluis. Alleen bleek het geen foto te zijn maar een werkelijk prachtige potloodtekening van een vriend en voormalig buurman van Piet, die constructietekenaar is. Verbluffend gedaan en ter plekke werd besloten om bij terugkeer in Maassluis dit gebouw even te bekijken, waarover later meer.
Tegen half een werden we uitgezwaaid door Piet en Janny en na een kort bezoekje aan “strandslag veldslag” werd met de wind mee de lange weg door de duinen ingeslagen, die ons uiteindelijk na een heerlijk ritje bij Kijkduin bracht. Hier volgde direct het volgende hoogtepunt (letterlijk). Besloten werd een zgn. puinduin te beklimmen met bovenop een beroemd kunstwerk van James Turrell, “Hemels Gewelf”. Hier kun je een Zen-achtige ervaring opdoen en de hemelkoepel op een bijzondere manier bekijken door plaats te nemen op een schuin aflopend soort marmeren altaar, waarbij het bloed naar het hoofd stroomt. De aanblik van hoe de hemel de vorm van een gewelf kan aannemen kan een verlichtende ervaring teweeg brengen. De schakers die zo’n verlichting het hardst nodig hebben lieten de kans niet liggen en bestegen het altaar. Adri voorop. De ervaring was echter zo overweldigend dat Adri even niet meer overeind kon komen en enige tijd nodig had om het bloed ook weer naar beneden te laten stromen. Er werden vele foto’s gemaakt van deze plek met geweldig uitzicht, zie voor een impressie de diashow (onderaan dit artikel). Helaas moest na dit bezoekje de Baksteen ons verlaten, hij kreeg die middag nog visite. Er werd hartelijk afscheid genomen en de volgende keer rijdt hij de hele rit zeker mee!
En toen werd het tijd voor een echte break en aan de boulevard van Kijkduin, met uitzicht op zee, werden de knorrende magen (vooral die van Adri) gevuld met vette snacks en cola. Je fietst het er toch wel weer af moet je maar denken. Ook hier werden nog even wat partijen geanalyseerd met bord en stukken in het zand, hetgeen opvallend weinig bekijks trok van de andere kustgangers. Waarschijnlijk leek het de dagjesmensen veiliger hier met een grote boog omheen te lopen. Slechts een enkele hond snuffelde even aan de stukken, maar nam niet eens de moeite zijn poot op te lichten. Kijkduin was tevens het keerpunt van de tocht. Nu ging het weer op Maassluis aan, maar wel met een fraaie omweg natuurlijk. Ging de heenweg langs het water en door de duinen, de terugweg ging door Hollandse polders met veel groen, sloten en vaarten en koeien. Via de bekende knooppunten werd de volgende target getraceerd, een van de leukste en kleinste dorpjes van Nederland, ‘t Woudt. De rit er naar toe kende fraaie paden en ook bijzondere momenten natuurlijk, zeker als je Adri in de gelederen hebt. Nadat de kopgroep al weer enige tijd geen oogcontact meer had gehad met achterblijvers Hans, Herman en Adri, werd besloten om even te wachten. Dat duurde toch vrij lang en enige ongerustheid trad op, zouden ze een verkeerde afslag hebben genomen? Toen ging de mobiel van Peter. Hans van Calmthout aan de lijn schreeuwde: “Neutralisatie!” (Mart Smeets-taal voor het stilleggen van de koers). Het bleek dat Adri was uitgeweken voor een of ander verkeersobstakel en daarbij flink in de remmen was gegaan, zodanig hard zelfs dat hij daardoor van zijn zadel was gegleden, en met zijn edele delen hardhandig in contact was gekomen gekomen met de stang, waarna een korte black-out zijn intrede had gedaan. En waarschijnlijk deed het nog flink pijn ook. Na enige tijd kwam het groepje weer bij en Adri zag er bepaald niet fris uit inderdaad. Gelukkig naderde onze volgende stop, en enige tijd later zaten we in het schilderachtige dorpje ‘t Woudt aan de koffie met “Woudtse Plak”, de lokale specialiteit van koffiehuis De Hooiberg. Carel ging echter liever voor een boterham met pindakaas om weer op krachten te komen. In het ludieke dorpje bleven we een tijdje gezellig keuvelen en bezochten ook nog het laatgotisch kerkje.
Tegen vier uur brak de laatste etappe aan. Vanuit ‘t Woudt reden we door mooie weilanden naar Schipluiden. Dwars door Schipluiden en over de trambrug ging het vervolgens langs de Gaag richting Maassluis. We sloegen af en namen de Kwakelweg en kwamen uit bij de fraaie Vlietlanden. We wilden hier nog een laatste drinkstop nemen, maar plots kwam het pontje de Kwakel er aan en besloten werd om een klein tochtje over het water ook niet af te slaan en het pontje bracht ons naar de overkant, waar we langs Kootkar’s favoriete visplek de Foppenplas reden en in een rechte lijn uiteindelijk tegen half zes met 61 km op de teller weer in Maassluis arriveerden. Daar liet Arjen ons nog het Gemeenlandshuis “in het echt” zien en een laatste groepsfoto zette het puntje op de i. Een fantastische tocht, de meest geslaagde tot nu toe, daar waren Frank en ik het snel over eens. Voor de vijfde tocht volgend jaar bedenken we ongetwijfeld weer iets heel speciaals. Dank aan iedereen voor de deelname, aan Piet en Janny voor de gastvrijheid en tot de volgende keer! Onderstaand nog enkele links en de track van vandaag met de gereden rit (klik voor grotere versie).
Lees een verslagje van de Baksteen met foto’s.
Lees het verslag van Hans van Calmthout met foto’s.
Bekijk een diashow van deze dag!
6 opmerkingen:
Wat een vermakelijk artikel; in mijn gedachten ben ik meegereden.
Helaas heb ik geen fiets meer. Misschien als iemand een tandem heeft, kan ik volgend jaar mee achterop.
Een heel fraai verslag Peter, waar ik ook af en toe smakelijk om heb moeten lachen!
Mooi verhaal, mooie tocht. Volgend jaar all the way! Overigens nog een idee om een CE-winterfietstocht te doen? Onderweg aan de snert? :-)
Als de Kinderdijk net zo fraai besneeuwd raakt als afgelopen januari misschien wel! :-)
Zeer goed verslag met uitgekiende links vooral die van Piet was wonderschoon, met schitterende plaatjes, qua schrijverstalent zou je haast denken dat Carel dit geschreven heeft.
Hé Adelaar, jullie hebben een zeer mooie tocht met voor sommige zware tocht gemaakt en het verslag was met mooie foto's gemaakt.
Een reactie posten