En de 1K is vol!

Koninginnedag staat altijd garant voor een fraaie tocht. Maar deze keer begon de dag somber en druilerig en met aardig wat wind. Pas tegen de middag trok het wat open en begon de zon aarzelend te schijnen. Toch maar een ritje dus, zij het kort. Een rondje Foppenplas om toch even de benen te strekken. Frank ging niet mee wegens interne obstructie. Wat meteen opviel: de “geliefde” C-buis was weer open bij de fietstunnel! De pas heropende “echte” fietstunnel had namelijk weer last van kapotte roltrappen en lift. Toch werkte aan mijn kant de lift en ging ik er gewoon doorheen en aan de andere kant werkte toevallig alleen de roltrap omhoog. Goede gok dus. Terug moest ik de fiets naar beneden dragen en kon ik weer met de lift omhoog. Je moet toch wat.

De wind was redelijk pittig en bijna kreeg ik spijt van mijn besluit. Maar daar stond tegenover dat de zon er goed doorheen begon te prikken en het werd zelfs warm genoeg om bij de Vlietlanden lekker aan het water op een bankje te zitten. Praatje gemaakt met een Maaslandse dame met zeer waakse herder (vloog op bij iedere renner die voorbijstoof en ging voor de kuiten) en toen weer via de Gaag en Schipluiden verder. Via jaagpad weer naar Vlaardingen terug dus vrij standaard rondje Fop van 35 km. Nabij Vlietzicht zomaar twee puttertjes op de weg, maar die zijn zo speels dat ik met mijn camera natuurlijk te laat was. Maar goed, ik ben (eindelijk) over de 1000 km! Ik zeg eindelijk omdat vorig jaar eind mei de teller op 1565 stond! Dat was bepaald een heel ander voorjaar.

Het lukte ook nog om vandaag toen de zon eenmaal was doorgebroken een panootje te maken, het plekje bij de Kwakelweg blijft toch heel bijzonder en fraai.

Brabantse dip

Met het oog op wind en weer vertrokken we gisteren wat naar het oosten van het land. Startpunt werd Eindhoven om van daar met de ZO in de rug naar Lage Zwaluwe of Gorinchem te rijden. Achteraf bleek dat er grote verschillen zijn geweest tussen het weer hier en in het oosten. Wij hadden de hele dag zon en zeer warm weer. Aan het eind van de middag bevonden we ons bij het Oude Maasje zelfs in een soort hittepan en dachten we beide dat het afgelopen was, al het drinken was praktisch op en geen bewoonbare wereld in de buurt. Vanaf dat punt begon een ware martelgang naar Gorinchem, waarbij het ene na het andere noodplan werd verlaten en ingewisseld voor weer een nieuwe poging. De Garmin stuurde ons na diverse berekeningen in onnodige loops door dorpskernen en zelfs richting een pontje dat we niet wilden hebben. Bij Woudrichem twitterde Frank ten einde raad een noodkreet, maar niemand kwam ons halen (te weinig volgers?). Met de laatste krachten werd de brug naar Gorinchem dan toch bedwongen en ploften we wat later dodelijk vermoeid in de trein naar huis, waar we aankwamen tegen acht uur met 109 km op de teller. Voorlopig even geen honderdplusser meer! Maar daar kunnen we zo rond Koninginnedag weer heel anders over denken :-)

En net als de vorige twee zondagen met 100+ begon de dag zo fraai. Vanuit Eindhoven (start precies 10 uur) zaten we na het omzeilen van het vliegveld al snel in bos en duin. De knooppunten klopten weer als een bus de hele dag en we reden in prachtig weer. De jassen gingen al snel uit en het was echt genieten geblazen. Via de Oirschotse Heide en Oirschot ging het hoger naar een zeer fraai gebied, de Oisterwijkse bossen en vennen. De vennen zaten vol met kleine kikkers en vele foto’s werden geschoten waarvan bijgaand een van de fraaiste. Hierna ging het langs mooie paden en gebieden richting de Loonse en Drunense Duinen, die we deze keer (vorig jaar waren we hier ook) dwars doorsneden met een shortcut omdat hier al de vermoeidheid lichtelijk begon te knagen, maar ook omdat de paden door de duinen echt zwart zagen van de wandelaars en fietsers! De terrasjes waren ook allemaal overvol. Jaloers keken we naar de schuimkragen die werden geserveerd aan de dagjesmensen. Achteraf hebben we natuurlijk zelf te weinig onze rust genomen en ook de hitte flink onderschat.

Hierna reden we langs Drunen omhoog en even voor Heusden bereikten we de Maas. Aanvankelijk hielden we de originele tocht toch maar aan en reden we richting Lage Zwaluwe langs het water. Maar omdat de wind inmiddels west was werd dat wel erg ploeteren vonden we. Na weer een stuk van 4,5 km stoempen met de blik op oneindig en met een nieuwe lap onherbergzaam terrein van 9 km tegen de wind in het vooruitschiet, werd de knoop snel doorgehakt en begon dus het improviseren. Weg met de routepunten en we namen de NB12, het pontje tussen Sprang-Capelle en Dussen. Nog een stuk hierna tegen de wind in en toen via Dussen en Almkerk snel naar boven richting Woudrichem en eindpunt Gorinchem. Een paar beginnersfouten hebben ons de das omgedaan gisteren, maar desondanks een mooie tocht vond ik en pas in de trein bij Dordrecht zagen we de eerste druppels tegen de ramen slaan. Rond Koninginnedag in principe drie fietsdagen, nu maar hopen op mooi weer.

Honderdplussers

Helaas de laatste tijd weinig tijd om de weblog bij te houden met uitgebreide verhalen. Wel jammer, want we rijden momenteel nog steeds iedere zondag trouw een rit en de laatste twee zondagen waren dat zelfs honderdplussers! De eerste van het fietsseizoen was zondag 11 april. Er werd gestart in Zwolle (!) en over de Noord-Veluwe reden we richting Amersfoort. Dit was een prachtige rit van uiteindelijk 111 km. Maar zo fraai als de rit en de omgeving was, zo slecht werd het weer. In de trein heen nog volop zon, maar in Zwolle was het reeds bewolkt en werd het ook almaar kouder, ondanks dat we wind mee reden. Door geweldige gebieden reden we, fraaier dan de Veluwe zelf vond ik, maar ergens tegen het eind besloten we toch maar een shortcut te nemen naar Amersfoort. Het werd echt geniepig koud en er vielen af en toe lichte spetters. Desondanks dus een dikke 100+! Bij warmer weer en als de heide bloeit zeker nog eens overdoen.

En afgelopen zondag reden we een bloesemtocht, vanuit Gorinchem langs de zeer fraaie Linge (foto boven). Het eerste deel had ik zelf uitgezet aan de hand van knooppunten, het tweede deel zou een rondje bloesems worden geplukt van gpstracks.nl. Het eerste deel van een dikke 40+ km bleek echt fantastisch, met volop zon, een heel bijzonder pontje en zeer mooie paden langs de Linge en de uiterwaarden. Eenmaal in het 600 jaar oude mooie vestingdorpje Buren aangekomen zou het gps rondje van 54 km beginnen. Dit werd een enorme teleurstelling. Zo mooi als het begin was zo zwak was het rondje. Dit is al de tweede maal dat zo’n track van die site vies tegenvalt en de laatste keer dat we dat gedaan hebben. Voortaan alleen maar tracks van eigen hand! Maar goed, hier en daar was het best goed te pruimen, alleen hadden we op de prachtige dijk langs de neder-Rijn de wind vol tegen en was het moeilijk om ook nog van het uitzicht te genieten. Wel een heel mooie theetuin hier! Komen we nog wel eens terug denk ik. Uiteindelijk eindigden we in Geldermalsen en de trein terug naar Schiedam. Vermoeid en met gloeiende gezichten kwamen we aan met 103 km op de teller. Wel veel bloesems gezien, maar voor het echt mooie waren we net te vroeg denk ik. Later nog wat foto’s, al staat er van de Linge al een pano op Flickr.

Gegen der Wind

Afgelopen maandag hebben we eens niet voor een Bob den Uyl tochtje gekozen, maar bewust voor een rondje Voorne Putten met oversteek naar de Hoek. Alleen werd het rondje uiteindelijk niet afgemaakt en was de heenweg zwaar tegen de wind in. Het merendeel van de tocht hebben we dus geploeterd, zodanig zelfs dat we na de oversteek met het pontje van de Maasvlakte naar Hoek van Holland, uitgeput en met zere dijen maar besloten om de trein terug te nemen naar huis, ondanks het feit dat we de terugtocht de wind redelijk mee zouden hebben. Het werd daardoor “slechts” 60,5 km in plaats van de verwachte 90.

Het was een winderig maar zeer zeker leuk rondje, met niet al te veel zon en zelfs ter hoogte van Hellevoet lichte motregen. We gingen van start in Spijkenisse Centrum, waar we met de metro arriveerden, een nieuwtje voor de Giant die nog nooit een metro in  het echt had gezien. En al helemaal niet van binnen! Via de Bernisse reden we de bekende fraaie route via de Zeedijk naar Hellevoetsluis. Beukend tegen de wind werden de dijen op de proef gesteld. Vlak voor Hellevoet een torenvalkje dat recht boven ons hing. Iets eerder het eerste zwanenest van dit jaar. We namen regelmatig pauzes, de laatste bij de Tenellaplas bij Rockanje. De vennetjes waren rijkelijk gevuld na alle regen, maar nog geen kikker te bespeuren. Via de ronding van het Oostvoornse Meer reden we de Maasvlakte op waar driftig werd gecrossed op het crossterrein. Dat wordt steeds populairder lijkt het wel, of anders was er een wedstrijd gaande misschien.

Ongeveer hier bemerkte ik dat we ons moesten gaan haasten om het pontje te halen, dat om het uur gaat op zondagen. Helaas konden we dus niet uitgebreid genieten van de 2e Maasvlakte die wel heel erg is opgeschoten sinds ons laatste bezoekje. We scheerden er dus langs en gelukkig hadden we op dit stuk eindelijk wel de wind mee zodat de 30 werd aangetikt. Maar o wat deden de dijen pijn in deze race. In de verte zag ik de Ferry al aanmeren en even vreesde ik dat we te laat zouden zijn, maar in de tijd die nodig was om mensen te laten uitstappen en anderen opstappen waren we net aan de poort en konden ook nog mee. Maar de pijn in de dijen ging niet meer weg, ook niet na het patatje en kroketje bij de snackbar bij de Hoekse Pier en daarom dus de trein terug en lekker op tijd weer thuis. Voor komend weekend staat er nog mooi weer (je weet nooit met TT) dus we gaan eens nadenken wat het gaat worden. Inmiddels ook de eerste 500 km achter de rug!

Het lukte zowaar ook nog het eerste panootje te maken van dit fietsseizoen!

De seizoensopener nogmaals!

De duinen waren 21 maart uitstekend bevallen en waarom dan een weekje later niet gewoon weer deze rit rijden als de wind toch gunstig staat? Op zondag 28 maart dus opnieuw langs de kust, nu met startpunt Hoek van Holland. Eigenlijk dezelfde rit maar deze keer voelden we ons zo sterk dat we in Bloemendaal, aan een broodje kroket gezeten en babbelend met een Baksteen uit Amsterdam, spontaan besloten om ook de Kennemerduinen erbij te pakken en bij Velsen de draagvleugelboot te pakken naar Amsterdam CS. Dit zou de rit overigens slechts een 10 km of zo langer maken en dan toch de fraaie Kennemerduinen meepikken. Bovendien waren we beide wel nieuwsgierig naar de draagvleugelboot.

De rit verliep echt super, met de beste wind in tijden die we mee hadden. Alleen blijft de natuur maar kaal en ook deze keer geen enkele interessante spot. Na 81,5 km kwamen we aan in Velsen en de tocht met de boot was ook een geweldige ervaring. Afgezet bij A’dam CS en meteen de trein in naar huis, wat wil je nog meer. Ter illustratie van deze tocht wat filmpjes die op YouTube zijn gezet, kijk wel in 720HD voor het beste beeld. Een impressie van rijden door de duinen tussen Scheveningen en Katwijk, dan de oprit naar Noordwijk en tenslotte de tocht met de draagvleugelboot.