Honden en zeehonden

Helaas begon de zondag niet zo fraai met druilerige regen en grijze lucht. De fietstocht, een revanche van de rit Kralingse Zoom – Heemstede, die ik onlangs reed, werd afgeblazen. Toen het tegen de middag toch nog begon op te klaren, wist ik Frank echter te porren voor een wandelingetje door de duinen bij Rockanje. Half twee reed Frank met de auto voor en een half uurtje later waren we bij het Quackjeswater. Frank had natuurlijk zijn gloednieuwe TZ10 meegenomen, en zijn befaamde kijker. Vanaf het Quackjeswater liepen we een deel van de winterwandeling van januari van dit jaar tot aan het strand. Veel mensen met honden op het strand en in de duinen, weinig wind, en de zon begon zowaar door te breken. Heerlijk weertje kortom. Frank was zijn TZ10 flink aan het testen. Na een bescheiden 6 km lopen en rond half vier waren we weer bij de auto en besloten ook nog even wat zeehonden te gaan spotten bij de Brouwersdam. Deze lieten zich inderdaad gewillig spotten. Erg veel duitsers toch weer daar en zelfs een toeristentreintje vol duitsers dat even langskwam en stopte bij deze befaamde zeehondenplek. Een stuk of drie zeehonden speelden met de stroming en lieten zich af en toe boven water zien. Erg fraai. In najaar en winter een plek waar ze geheid te vinden zijn, waarschijnlijk vanwege het iets warmere water en de stroming die vis aanlevert in de inham aldaar. Op YouTube zijn althans voldoende filmpjes te vinden. zelf schoten we ook wat filmpjes uiteraard. Rond kwart voor vijf taaiden we weer af richting huis. Leuke middag!

Tunnelvisie

Weer een ritje naar werk, lekker windje mee en 's morgens groot stuk met de metro terug, te moe. Op de heenweg bezoekje aan de club, beetje triestig, gewaardeerd clublid Jan Poolman net de dag er voor overleden. Ik speelde al tegen Jan toen ik nog jeugdlid was, begin jaren 70. Zijn zoon Gerard brengt doos met schaakboeken van Jan. Triest gezicht om de doos te zien staan met iemands collectie. Oude vergeelde boekjes van Euwe er bij, bijna eerste drukken uit 1948. Een lang (schaak)leven is achter de rug. 26 km.

Foto: Marcel Dirks

Sprokkelen

Najaar, bijna winter, het wordt vanaf nu weinig fietsen meer en moeizaam ritjes sprokkelen vrees ik, b.v. naar werk. Gisteren redelijk weer, droog, niet echt koud, wel veel wind maar die had ik op de heenweg mee (als een speer hier en daar!) en ‘s morgens was het aanzienlijk rustiger en reed ik zelfs wind tegen 23 km over de Vondelingenweg. Droog thuis gelukkig. Onderweg wat foto’s gemaakt en wilde eigenlijk een foto nemen van flat nabij Oostplein met de poster van Magnus op de zijkant. Maar net voor ik daar aankwam bumpte ik op wat collega’s en reed ik met het groepje mee op, maar die namen iets andere route helaas. 34 km.

En door de 3000!

Het wordt nog wat met het fietsjaar, althans in km’s dan. Het aantal mooie ritten blijft op zeker achter bij vorig jaar. Na de krankzinnige 210 km van vorig weekend, volgde gisteren een rit naar werk waarmee ik door de 3000-grens ben gegaan. Met hopelijk nog wel een paar leuke ritjes en werkritjes voor de boeg wordt het spannend om te zien hoe ver ik ga komen. Beetje mooi weer en noorderwind en we gaan zeker nog eens naar Vlissingen dit jaar. Onderweg ter hoogte van Havenziekenhuis zag ik gisteravond een immense poster van Magnus Carlsen, in zijn hoedanigheid als nieuw model voor het showen van kleding. Het was overigens heerlijk fietsweer. Vanmorgen terug reed ik met collega mee op over de Bosdreef, maar die kreeg met enorme knal een klapband en kon terug lopen naar sorteercentrum om daar de pendelbus te nemen.

Tien met griffel voor de 10-10-10 tocht

Nog 30 km en de 3000 is bereikt! En dat allemaal dankzij vier zonnige oktoberdagen. Vier achtereenvolgende ritten met een totaal van 210 km! De icing on the cake werd zondag jl. aangebracht met een geweldige rit van 114 km langs de Lek, van Wageningen naar Alblasserdam. En eigenlijk bij toeval. Er waren heel andere ritten gepland, maar omdat de NS aan het oefenen was geslagen voor de komende winter en er vele trajecten onbegaanbaar bleken, bleef de rit langs de Lek eigenlijk als enige kandidaat over. Een lucky shot, want achteraf hadden we absoluut geen andere rit willen rijden. Rijden langs rivieren is namelijk heerlijk, de blik kan op oneindig (letterlijk!) en je hoeft niet steeds te navigeren. In dit geval rij je bij Ede even naar beneden naar Wageningen, je neemt het Lexkesveer Wageningen-Randwijk (zie foto hieronder, weer een pontje bij de verzameling!) en je rijdt de Randwijkse Rijndijk op en klaar, almaar rechtdoor naar Alblasserdam!

En zo is het ook gegaan, eigenlijk spreken de foto’s voor zich, geweldige uiterwaarden en vergezichten. Een stop tegenover de Grebbeberg (zie pano onder, klik voor groter) was heel speciaal (en niet alleen omdat Frank daar zijn enige fles drinkwater liet staan), met daarna een bijzonder pad langs de Nederrijn (pas bij Wijk van Duurstede begint eigenlijk de Lek). Het was geweldig rijden en omdat Frank in zijn eentje ooit al Arnhem-Alblasserdam had gereden, ook aan deze kant van het water, was het geen probleem om hier en daar de wat moeilijker punten te navigeren.



Met slechts een paar stops onderweg reden we een schitterend tempo langs het water. Wel moest enigszins rekening worden gehouden met de laatste waterbus vanuit Alblasserdam, maar op het laatst leidde de GPS ons vrij direct naar het ponton en hadden we zelfs nog 50 minuten speling over. Om kwart over zes vertrokken we weer richting Rotterdam met de waterbus. De start was even na twaalf uur in Ede. Onderweg trouwens aardig wat leuke spots, zoals twee grote zilverreigers en een aantal roofvogels, zelfs een die vlak voor ons langs over de weg scheerde.

Enig minpunt is de almaar toenemende (zo lijkt het althans) overlast van (groepen) motortokkies die denken dat 150+ over een dijk heel stoer is. Gewoon ook langs een familie met kleine kinderen scheren en lekker gas geven. Ook de bewoners langs de dijk hadden hier en daar borden geplaatst met vermanende teksten, maar dat helpt uiteraard niet. Maar goed.

En nu doorzetten en in oktober nog een fraaie Veluwerit proberen te rijden!

Schaken in Delft

Na de ritten naar werk op donderdag en vrijdag, ging ik vandaag bij ons 1e en 2e team kijken in Delft. Frank koos voor de trein omdat hij vreesde voor de veiligheid van zijn nieuwe JJ in de studentenstad. Achteraf geen vuiltje aan de lucht, mijn fiets heeft binnen gestaan. Gemiste km’s dus voor Frank en hij heeft er al zo weinig in de benen na maandje Duitsland. We gaan  kijken hoe hij zich morgen houdt!

Ik wilde eerst de rit nog verlengen met bezoekje aan Maassluis waar de Baksteen een toernooitje speelde. Achteraf ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb want de wind richting oost was moordend. Nu ging het via de Broekpolder, langs het jaagpad naar Schipluiden en vandaar langs de golfbaan met wind tegen naar Delft. Nog voor half drie was ik daar in het fraaie speellokaal van DSC Delft. Leuke middag, ons 1e won overtuigend, ons 2e speelde 4-4. De terugrit om uur of zes was chilly, langs de Schie naar Spaanse polder en door Schiedam naar Vijfsluizen, wat ook mijn startpunt was. Vandaag 34 km, in totaal sinds donderdag 95! Nu morgen nog, treinen rijden slecht wegens oefendag NS, dat gaat wat worden!

De 3000+ is haalbaar

Meteen de maandagochtend na de superrit van zondag zat ik om half acht ‘s morgens al weer op de fiets richting werk. Cursus van 09:00 tot 16:00 uur. Heerlijk weer wederom en op die manier weer 34 km dichter bij de 3000. Onderweg op de Bosdreef fietst Jan van Overdam jr. langs me heen maar ziet me niet, ik reageer ook te laat. Wel is duidelijk dat er maar een motto geldt als je zo vroeg door de stad fietst: ieder voor zich. It’s a jungle out there! de middagrit terug verloopt aanzienlijk relaxter gelukkig.

Supertrack de mist in….

Het is een beetje stil op de blog, maar er is wel degelijk een hoop te vertellen, alleen weinig tijd gehad. In Drenthe heb ik eind september ondanks de regenachtige eerste week toch nog 200 km kunnen rijden, met enkele fraaie tochten. Daarover later meer. Ook naar het werk heb ik regelmatig ritjes kunnen maken waardoor de km-stand een beter aanzien heeft gekregen. En dan begint oktober zowaar heel mooi met bijna zomers najaarsweer afgelopen zondag. Boven de 20 graden! Omdat Frank nog steeds in Duitsland zat helaas wel een solo-rit. Gezien de Z3 wind leek het me een grappig idee om het rijden langs de kust eens te combineren met rijden door fraai plassengebied, een beetje zoals onze rit van 22 augustus. Via Mapsource maakte ik zaterdagavond een uitgebreide track die in de Garmin verdween, althans daar ging ik vanuit toen het bericht “data succesfully sent” op het scherm verscheen…

De volgende dag gestart om half elf, eerst met de fiets in de metro naar Kralingse Zoom en vandaar om elf uur de Garmin aan en richting de Rottemeren. Het was echt schitterend weer en zonder jas kon gefietst worden, het windje in de rug. Het beloofde veel. Het was bovendien al weer een tijd geleden dat ik hier had gefietst dus dat maakte de rit ook best wel speciaal. Veel volk op de been uiteraard, op misschien wel de laatste echt zomerse dag van 2010. Ondanks een halve marathon of iets dergelijks waarvoor e.e.a. was afgezet, kon ik vrij relaxed de Rottemeren langs. De bedoeling was om in een zo recht mogelijke lijn omhoog te fietsen tot Lisse, dan via Noordwijkerhout naar de kust en het laatste stukje dan door de duinen naar Zandvoort en in Heemstede de trein naar huis. Volgens Mapsource 86 km, met onderweg mooie plassen en heel veel molens.

Na de Rottemeren dook ik onder de A12 door, stukje naar rechts en langs het kanaal naar Moerkapelle. Stukje door Moerkapelle en daar begon een geweldig lang en mooi pad door akkergebieden (zie pano onder, klik voor grotere versie).


Daarna aleen maar meer fraaie paden, langs Boskoop gescheerd en richting Hazerswoude. Onderweg nog een heel bizar paadje, tussen tuinderijen door, door een achtertuin bij iemand, onder het wasgoed door, via de vijver en langs een minuscuul doorgangetje met overhangend gebladerte, waarna plots de meest geweldige molen verscheen (De Rietveldse molen bij Hazerswoude). Nog nooit zo’n pad gereden! Eigenlijk had ik even terug moeten rijden om het te filmen. (zie screenshot hieronder). Nu begon ik pas te filmen toen ik al een eindje op streek was op dit paadje, ZIE HIER (kijk wel op 720p!).

Daarna volgde een gebiedje wat ze geloof ik klein Giethoorn noemen, dat weer eindigde bij wederom een zeer fraaie molen, de Blauwe Wip. Echt Holland op z’n mooist hier. Geweldig fietsen! Hier nam ik ook even een eerste break. Het vervolg bleef steeds geweldig en in gedachten begon ik al deze toprit te omschrijven voor de weblog. Dit ging een top-5 all-timer worden, dat was zeker. Geweldig gepland, zo stak ik de veer in eigen reet.

Vlak bij Hoogmade, genoot ik nog even van het Wijde Aa (Paddegat) met veel zeilverkeer en onderwijl had ik tot dat punt al 18 molens geteld! En toen….hield de track op! Precies na 43 km, de helft van de rit dus. Achteraf blijkt dat Mapsource maar 500 waypoints per track kan verstouwen en ik had er duidelijk teveel gebruikt, waardoor slechts de helft was ingeladen. Leermomentje…. Maar ik moest natuurlijk wel verder. De geweldige Kagerplassen zaten er nog aan te komen. Bij Hoogmade dus het water over, langs en onder de A4 door en richting de Kagerplassen, via Rijpwetering en Oude Ade, fraaie plaatsjes.

En toen ging het goed fout. Vlak bij de Kagerplassen, een fietsveer bij Zevenhuizen over het water richting Lisse, prachtig vooruitzicht. Echter, borden met aankondigingen en waarschuwingen. Pontje vaart tot eind augustus, shit. Maar wacht, plakkaat overheen geplakt: pontje vaart ook in september en oktober, alleen op za en zo. Mooi! Dus op weg via doodlopende weg die bij pontje zou gaan uitkomen. Lange weg. Werd almaar slechter, moest over een campingterrein heen, modderpaden met kuilen vol water, grasveldje achter de receptie melden voor pontje. Bord met plakkaat: laatste vaart was 26 september. WTF?! Nederland in een notedop. Dus ik kon weer 3 km terug naar de juiste weg. Nu dan nog maar 1 mogelijkheid over om de Kagerplassen te slechten, er langs via Leiderdorp. Lange en minder fraaie wegen nu, met veel autoverkeer.

Dan bij Leiderdorp weer een veerpont over het water, en wederom voor Jan Lul naar toe gefietst via een doodlopende weg, laatste vaart 2 oktober! Nu werd het toch wel erg irritant en ontmoedigend. Trein pakken in Leiden dan maar? Nee, ik laat mij niet kennen, ik zal de duinen halen! Langs Oegstgeest omhoog dus en ik zie plots bordjes Noordwijk 7 km! De redding is nabij. Ik volg de bordjes en alles loopt plots weer smooth. In no-time zit ik in Noordwijk en pak het bekende duinpad naar Zandvoort. Toch weer genieten nu, al is de zon flink versluierd inmiddels. De rest is auto-pilot en ik haal de trein van zes uur in Heemstede en ben om tien over zeven weer thuis. Bewogen rit, die een echte topper had kunnen zijn.

Thuis laad ik de track van de Garmin naar Mapsource en ik zie dat ik i.p.v. rechtsom bij de Kagerplassen, linksom ben gegaan (zie onder)! Dat roept dus om een revanche, deze track blijft nog even staan! Wel scoorde ik nu 98 km.

Geplande track in .gpx formaat

Werkelijke track in .gpx formaat

(andere muistoets en kies voor "opslaan als")