Ouddorp strand Noord

Vandaag had ik echt zin om weer eens naar Ouddorp te gaan, een rit die vorig jaar op de eerste dag dat Frank zijn Giant had erg was bevallen. Zie zijn verslag van toen HIER. Omdat ik pas om bij twaalven weg ging zag ik het niet zo zitten er een 100+ van te maken en dus koos ik voor de meest directe weg, via Hoogvliet, Spijkenisse en via de Groene Kruisweg onder het tunneltje door en daar nam ik het welbekende trambaanpad richting Hellevoetsluis. Dit voormalige spoor is nu een prachtig fietspad van ongeveer 14 km lang. Een lange weg naar Hellevoetsluis, alwaar ik na precies 22 km aankwam. Met nog een beetje de kriskrasroute in het achterhoofd die Hans mij onlangs liet zien, kwam ik via de Amnesty Internationallaan en vervolgens een beetje binnendoor, terecht op het prachtige Gorzenpad. Hier in de zeer vogelrijke buitendijkse gorzen viel mijn oog op iets fantastisch! Er stonden daar zomaar zeven lepelaars te lepelen! En daar bleef het niet bij, ze kregen ook nog bezoek van een zilverreigertje! Helaas had ik mijn kijker niet meegenomen, maar een behulpzame dame die zich ook tot stoppen gedwongen voelde, leende mij haar kijkertje en zo kon ik het prachtige schouwspel bekijken. Uniek, een lepelaar is al mooi, maar zeven op een rijtje zie je niet vaak! Met moeite zette ik mij tot voortzetting van de tocht.

Op de heenweg had ik een pittige wind tegen, maar de beloning voor het zwoegen zou op de terugweg volgen. Via de Duinweg reed ik naar de Haringvlietbrug en nam hier en daar nog wat pano's en foto's. Eenmaal op Goeree nam ik de bekende route via knooppunt 62, 63 en over het lange grintpad langs de Kwade Hoek naar knooppunt 55, strandslag 10 van strand Noord. Hier zat ik op ongeveer 44 km en vond ik het welletjes. Vlak voor deze eindbestemming belde Frank mij toevallig en vroeg of en waar ik aan het fietsen was. Hij zei dat hij met de auto in een half uurtje bij me kon zijn. Dat werd iets langer omdat Frank een strandslag te ver reed, maar uiteindelijk zag ik hem in de verte komen. We dronken wat in de strandtent en Frank showde de vele mogelijkheden van zijn Nokia N95, geen telefoon meer maar een computer! Je kunt zelfs live foto's uploaden naar Flickr, wat Frank niet naliet te demonstreren. Een geweldig apparaat! GPS (live!)tracking is ook mogelijk. En zo worden we nog heuse GPS'ers dadelijk. :-)

Na de koffie, bier (Frank broodje frikandel, die heeft heel wat eraf te fietsen als hij weer begint...)en de chitchat bleek het al bijna half vijf inmiddels en donkere wolken dienden zich in de verte aan. Tijd om weer op te stappen. Ik liep met Frank mee naar zijn auto en fietste van daar weer terug over het lange grintpad. Vlak voor het einde hiervan nam ik op een bankje nog even een banaan en een energiedrankje en toen was ik er klaar voor. Ik reed voor de zekerheid via exact dezelfde route als de heenweg, omdat ik geen risico wilde nemen met het (on)weer. Bij Hellevoetsluis echter begon het al lichtjes te druppelen, eenmaal op de trambaan werd dat erger en trok ik mijn regenjack aan. Niet te vroeg want halverwege de trambaan zat ik middenin een gigantische plensbui die ondanks de regenkleding noopte tot schuilen onder een boom. Na de bui brak zowaar weer een zwak zonnetje door en kon ik snel naar huis. En snel was het woord, want nu met de wind mee ging het regelmatig 25+. Het eindgemiddelde bleek dan ook bijna 20! Om even na zevenen stapte ik weer binnen met 87,62 km op de teller. Een gave dag! Ik had Hans nog willen bellen of hij meeging, maar die is gisteren helaas lelijk gevallen mailde hij. Sterkte Hans.

Ik doe dit rondje zeker nog wel eens, iets gevarieerder en hopelijk met Hans en Frank. En zo werd het toch nog een 150 km weekje, lekker.