Mooie dag maar beetje ambitieus

Het wordt eigenlijk steeds gekker met dat fietsen. Begonnen Frank en ik een paar jaar geleden nog met rondjes rond de Foppenplas, waarna we uitgeteld op de bank lagen, nu gaat er bijna geen week voorbij of er wordt wel een 100+ tocht gereden. Stond een paar jaar geleden de teller aan het eind van het jaar nog op een bescheiden 1500, vorig jaar liep dat al op tot 3200 en nu ben ik half augustus nog maar 3 kilometer verwijderd van de 3000 en ziet het er naar uit dat de 4000 km dit jaar een eitje zal gaan worden. En dat allemaal op een "gewone" fiets. Wat moet dat niet worden de komende jaren met ook nog een snellere "dunnebandenfiets" erbij? Frank heeft de SPN:3 al en mijn oog is gevallen op de Koga Road Champ.

Ook de tochten zelf spelen zich al lang niet meer af rond de Foppenplas en Delfland. Hoe leuk de rondjes in de naaste omgeving ook zijn, de tochten buiten de provincie lonken steeds vaker en smaken naar meer. Het "Bob den Uylen" werd vorig jaar geintroduceerd met de rit vanuit Vlissingen (met de wind mee fietsen en de trein terug of andersom) en dit jaar is het reizen per trein eigenlijk al standaard geworden, niet alleen om te Bob den Uylen maar voornamelijk om oorden te bereiken waar het heerlijk fietsen is. De laatste weken zijn goede voorbeelden. Vorige week werd zomaar besloten om eens te gaan fietsen op de Utrechtse Heuvelrug. Het was een groot succes en een heerlijke rit. Een gebied waar nog veel te ontdekken valt en waar we nog vaker zullen terugkeren. Eigenlijk zouden we er zelfs gisteren al weer gaan rijden, maar de rit liep iets anders dan gepland. Het was dan ook wel een erg ambitieus plan. Op papier zag het er uit als een pittige Tour de France etappe: starten in Apeldoorn, dwars door de Veluwe fietsen naar Wageningen, door naar Rhenen en daar het eerste colletje, de Grebbeberg op, dan verder de Heuvelrug op en daar het tweede colletje, de Amerongse Berg (met 52 m klimmen de hoogste berg van de heuvelrug). Dan weer door naar Amersfoort en de trein terug. Volgens Mapsource allemaal wel te doen, in de praktijk toch langer en vermoeiender dan gedacht.

Neemt niet weg dat het een heerlijke dag was met wat mij betreft het mooiste fietsen dat ik ooit heb meegemaakt: de Veluwe en het Nationaal Park. Het pad via knooppunten dat ik had voorbereid bleek niet teleur te stellen. Prachtige bossen, afgewisseld met schitterende heidevlaktes. Het ene mooie landschap na het andere. Het tempo dat we aanhielden was erg laag, uit vrees dat we niet genoeg zouden kunnen genieten. Veelvuldig werd afgestapt om alles goed in ons op te nemen. De enorme stilte, de vlaktes tot aan de horizon, de kudde schapen op de hei, de oerbossen, de vennetjes, enz. Het Nationaal park is echt fantastisch en we maakten ook nog even een uitstapje naar Jachthuis Sint Hubertus, ontworpen door Berlage.

Na het Nationaal Park en de Veluwe werd de rit niet minder mooi, met o.a. een lange strook water langs de Grebbelinie, maar de geplande Heuvelrug lieten we letterlijk links liggen en we fietsten langs een geimproviseerde route naar Amersfoort alwaar we om half acht de trein terug naar Rotterdam CS namen. Daar nog een stukje fietsen naar huis en ik kon zomaar toch 130,17 km bijtellen. Hadden we de rit gereden die we hadden gepland dan zouden we toch wel de 160+ gehaald hebben of als Tommy Simpsons op de Grebbeberg hebben gelegen. Voortaan wat meer bescheiden plannen dus. Voor een verslag in meer detail zie de weblog van Frank. Volgende week Belgisch Limburg?