Terugkeer naar de Piramide

Gisteren werd de tweede klassieker van dit jaar gereden. Voor mijzelf maak ik onderscheid tussen de ritafstanden: korte ritten (tot 40 km), middelgrote ritten (40-80 km), grote ritten (80-120 km) en heel bijzonder zijn tenslotte de klassiekers (120+). Gisteren ontstond de klassieker spontaan. Er was wel een grote rit voorbereid, maar die liep flink uit. Het inschatten van een rit is niet altijd even precies. De rit van gisteren was ingeschat op hooguit 90 km, maar door wat gezigzag en een omleiding liep het anders...

Vrijdagavond zaten Frank en ik wat mogelijkheden voor een rit op zaterdag aan elkaar door te mailen. Van het een kwam het ander en zo kwam ik op het idee om vanuit Alblasserdam de hele Alblasserwaard eens door te fietsen en bij Culemborg over de Lek te gaan en dan gewoon doorfietsen tot aan Amersfoort, met onderweg een leuke stop bij de Piramide van Austerlitz. Als kind ben ik daar ooit geweest op vakantie en had toen die piramide beklommen herinner ik me nog. Deze rit zouden we steeds de wind mee hebben en terug zouden we de trein pakken in Amersfoort. Frank was er wel voor in en zo stonden we om even voor tien uur al bij de afvaart van de waterbus in Rotterdam. Hier moesten we twee meisjes uit Latvia nog even uitleggen dat de Kinderdijk nou niet bepaald in Rotterdam ligt en we gaven aan hoe ze moesten varen met de Waterbus en vervolgens het pontje bij Ridderkerk. Frank had deze dag trouwens zijn nieuwe aanwinst bij zich, de Garmin 60Cx, een prachtig GPS-apparaat met o.a. ingebouwde digitale kompas. Deze kwam ons later inderdaad wel van pas. Frank moet het apparaat nog leren kennen dus deze dag was eigenlijk een testdag.

In Alblasserdam aangekomen reden we lange tijd onze bekende route, die we ook reden met de 2e Schaakfietstocht, tot aan Theetuin De Winde. Hier namen we natuurlijk onze verplichte stop met koffie en gebak in deze schitterende omgeving. We hielden het echter bewust wat kort omdat we nog ver moesten. We reden vanuit de Theetuin een route die ik even snel op papier had gezet, via Goudriaan naar Meerkerk, Middelkoop en Schoonrewoerd naar Zijderveld en Culemborg. Onderweg toonde de Alblasserwaard zich in volle glorie. Na Goudriaan kwamen we al snel in gebied dat we beide nog niet eerder hadden gefietst en tot onze verrassing was het hier heel afwisselend en heel anders dan aan het begin van de Alblasserwaard. Erg veel reigers deze keer trouwens en geen enkele ooievaar in dit ooievarengebied. Onze tocht verliep eigenlijk vrij voorspoedig en in Culemborg arriveerden we rond half drie bij het pontje over de Lek. Het zoveelste pontje dat we scoorden.

Aan de andere kant was het even zoeken naar de juiste brug, want we moesten meteen weer over water, namelijk het Amsterdam-Rijnkanaal. Dit betekende wel dat we in korte tijd van Zuid-Holland door Gelderland (Culemborg) naar Utrecht waren gefietst. Uniek!

Eenmaal op Utrechts grondgebied bleek dat men ook hier druk is met de aanleg van knooppunten. De borden waren er al, maar de overzichtsborden nog niet dus we hadden er nog niets aan. De planning was om via Werkhoven naar Driebergen te gaan en door te steken naar Austerlitz. We kwamen echter in Cothen op een of andere manier en toen besloten we na een blik op de kaart maar naar Doorn te gaan en van daaruit naar Austerlitz.

Door schitterend, bijna Toscaans aandoend landschap met boomgaarden vol appel- en perebomen en nog net geen wijngaarden reden we via Langbroek naar Doorn. Na Doorn zou dan het bosrijke gebied beginnen en misschien wel het mooiste stuk van de tocht, de Utrechtse Heuvelrug. Bij Doorn bleek een omleiding te zijn en hierdoor raakten we ernstig van slag. We reden hier verkeerd, juist weer van Doorn af en bemerkten pas na een aantal kilometers onze fout. Daarom een blokje gereden en dat was niet verkeerd want het voerde ons tot eenzame hoogten in fantastisch bosrijk gebied. Flink klimmen en heerlijk dalen. Volgens de hoogtemeter van Frank's apparaat klommen we 40 meter af en toe en dat is toch een aardige flat van vijftien verdiepingen waar je zo even tegenop fietst. Met recht de Heuvelrug dus! Na een geweldig nauw bospad met wederom heel veel klimwerk waar de dijen bijna van klapten en een heel lange afdaling, zagen we dan eindelijk zowaar paddestoelen met Austerlitz er op aangegeven. Het bleek alleszins mee te vallen, we waren niet echt ver verdwaald, en binnen enkele kilometers waren we dan bij onze bestemming, recreatiepark Austerlitz. Hier namen we een flinke pauze, lekker bijdrinken, patat en ijs. De bediening was bedroevend, maar daar betaal je dan ook voor. Het was inmiddels wel al vijf uur en Frank vertrouwde de wat donkere wolken niet helemaal. Tot aan dit punt hadden we werkelijk prima weer gehad met veel zon en aangename temperatuur om te fietsen. We stapten weer op en gingen op weg voor het moment supreme. Door een per fiets nauwelijks begaanbaar bospad kwamen we bij de Piramide. Prachtig stond ie er bij, pas gerestaureerd. Hij was echter wel dicht dus we konden hem niet beklimmen helaas. Volgende keer dan maar. Na een fotoshoot reden we weer terug en stevenden snel op Amersfoort aan. We reden langs de mooie Leusdense hei en via Oud-Leusden kwamen we in Amersfoort. Redelijk snel vonden we het station en om 18:40 zaten we languit in de trein naar Rotterdam CS. Moe maar voldaan.

Bij Rotterdam CS aangekomen bleek dat de Dance Parade net was afgelopen en dat hebben we geweten. Straal bezopen figuren, volgepompt met adrenaline en XTC en ander stimulerend spul bevolkten de perrons en stonden daar als dolle apen te springen en te hossen. De bedoeling was om hier over te stappen op de trein naar Schiedam CS, ook al omdat het buiten inmiddels flink druppelde, maar daar zagen we maar vanaf. Deze chaos wilde je niet tussen zitten. Dus we stapten maar op de fiets voor de rit naar huis. Mijn teller stond al op 116 km, en daar zou nog 11 km bij gaan komen, ik zou dus alsnog een klassieker rijden! Het regende flink nu en we stampten tegen de aantrekkende wind in langzaam naar Schiedam waar ik afscheid nam van Frank. De korte rit naar Pernis was vervolgens voldoende om mij compleet doornat te maken, maar dat deerde natuurlijk niet meer na zo'n geweldige dag. Ik kwam thuis met 128,03 km op de teller, de langste rit van dit jaar tot nu toe. En het was zeker de mooiste! Enorm afwisselend deze rit, door polders, langs akkers, over rivieren en kanalen, door bossen, heide enz. Nederland is mooi.

Lees ook het verslag van Frank