Vrijdag slecht weer, vandaag regen met bakken uit de hemel, maar gisteren was het gelukkig een heel aardige en droge dag en dus kon de geplande 3e Charlois Europoort Schaakfietstocht doorgang vinden! Problemen waren er wel. Zo regende het toch een klein beetje, namelijk afzeggingen. Adri en Carel waren verhinderd en John vd Laar verkoos op het laatste moment een weekendtoernooi boven de schaakfietstocht (!?). Die kom ik op het bord nog wel tegen dit seizoen. En ook De Baksteen liet helaas de 3e editie aan zich voorbijgaan. Waarschijnlijk een druif die verkeerd is gevallen. Voor de 3e tocht bleven zodoende vier man van de harde kern over, die alle edities hebben gereden: Ben Boog, Gerrit Boer, de Reus uit Schiedam en ikzelf. Aangevuld met de altijd enthousiaste en sportieve Hans van Calmthout, die ook vorige keer meereed en zijn broer en oud-lid van Charlois Europoort, Rick.
Deze zes mannen van stavast stonden dus met de fiets aan de hand, haren wapperend in de pittige zuidwester, om tien uur in de morgen klaar voor de start bij metrostation Spijkenisse Centrum. Ben was op een nieuwe fiets gekomen die hij net een uurtje eerder had opgehaald, een prachtig blinkende Gazelle Orange. Ben rijdt sinds 1 augustus zo'n 200 km per week naar zijn werk op en neer! En dan ook nog even een schaaktocht erbij, en 's avonds moest hij nog tennissen in de halve finale van het clubkampioenschap van zijn tennisclub. Klasse! Deze afgetrainde jongen moet je niet tegenkomen achter het bord lijkt me. En ook Rick van Calmthout kan er wat van, als fanatieke marathonloper heeft hij er al 19 achter de rug, plus maar liefst 8x de Roparun van Parijs naar Rotterdam!
Een duidelijk gemotiveerde en sportieve groep dus gisteren, die zich niet zou laten tegenhouden door een beetje wind en regen. Heel toepasselijk reden we eerst langs de ZuidWester, de speelzaal van SV Spijkenisse, en vandaar ging het richting het trambaanpad waar de tocht zou beginnen. Vanaf het begin zag het er al redelijk uit en leek de regenkans ver weg. Dat is gelukkig ook zo gebleven, geen spatje gehad en in de middag brak de zon zelfs uitbundig door en werd het gewoon lekker warm. Gerrit reed zelfs vanaf het begin in zijn overhemd en ook de ZW 6 die we later zouden tegenkomen deerde hem niet. We volgden het trambaanpad tot aan de Bernisse en sloegen toen linksaf en reden heel fraai langs het water tot aan de Bernisse Spuidijk. Daar ging het verder langs het Spui richting de Zeedijk en Hellevoetsluis. De wind was hier echt bijzonder pittig en het tempo lag niet erg hoog. Desondanks was de stemming perfect en werd er zichtbaar genoten van deze bijzondere omgeving. Na het Spui lonkte dan de Zeedijk en hier troffen we aan het Haringvliet toch echt minstens een ZW6 als het niet een ZW7 was. Gerrit wapperde zowat uit zijn broek. Het was achteraf misschien maar goed dat John vd Laar en de Baksteen er niet bij waren want die hadden hier ongetwijfeld moeten afhaken. Er werd een pauze genomen om even bij te komen van het beuken tegen de wind. Boven op de Zeedijk werden foto's genomen en even gegeten en het uitzicht was natuurlijk prachtig. Windsurfers schoten over het water, de golven hadden witte koppen.
Na de Zeedijk hadden we misschien het zwaarste stuk van de tocht al gehad. We reden Hellevoetsluis in en hielden een korte break bij de vuurtoren. Daarna reden we langs de Gorzen en er stonden deze keer zowaar twee lepelaars. Na de Gorzen reden we aan op de duinen en hier nam Hans even het voortouw. Hij leidde ons onder de N57 door naar het Quackjeswater, een schitterend natuurgebied, waar ook Frank en ik nog niet eerder waren geweest. We stalden onze fietsen en maakten ons op voor een korte wandeling naar een uitkijkpunt. Onderweg konden met name Ben en Gerrit niet van de wilde bramen afblijven. Bij het uitkijkpunt werd wat gegeten en na enige tijd wandelden we weer terug en verder ging het nu richting Rockanje.
Helaas moest hier Rick afhaken wegens andere verplichtingen en Hans fietste hem even naar de parkeerplaats waar zijn auto stond, terwijl de rest verder ging naar de tweede strandslag, de Paddestoel. Ook hier gingen we wandelend verder en aan het strand was het erg druk met kitesurfers die de meest gedurfde capriolen uithaalden. Het fijne zand spoot ons om de oren met deze wind en nadat Hans weer was aangesloten zochten we dan ook snel beschutting in strandtent Papagayo waar Gerrit ons trakteerde i.v.m. zijn verjaardag volgende week als hij 65 wordt! Hierna reden we voornamelijk met de wind mee voor de rest van de tocht. We reden via de Tenellaplas door de bekende vennetjes en voorlangs het Oostvoornse Meer. Na deze ronding ging het weer richting Spijkenisse. Eerst vermeden we zorgvuldig de Kruiningergors en koersten aan op Brielle. Hier nam Ben afscheid want het tennissen kwam wat in het gedrang en hij nam een shortcut naar het pontje van Hekelingen. De rest van de groep vervolgde de rit volgens de route die we ook reden bij de 1e tocht, via Zwartewaal, Heenvliet, Geervliet naar Spijkenisse. Inmiddels was er een heerlijk zonnetje en we reden volkomen ontspannen de rit uit. Gerrit was trots dat we zelfs de 70 zouden gaan halen, maar gaf wel aan als ongetrainde deelnemer dat daar zijn grens ook lag. Hans sloeg bij het kanaal af naar Hellevoet en dus kwamen Gerrit, Frank en ik moe maar voldaan in Spijkenisse aan waar we om 17:20 afscheid namen. Het was een mooie tocht en gelukkig hebben we hem toch gereden dit jaar, want deze traditie willen we niet onderbreken uiteraard! De volgende rit wordt vrij ambitieus waarschijnlijk (zie Frank's weblog) dus schrijf nu al in! De schaakrit werd uiteindelijk een kleine 73 km, mijn totaal voor gisteren bedroeg 94,28 km.
Lees Frank's sappige verslag van gisteren HIER.
1 opmerking:
Adelaar, een perfecte weergave van een geslaagde tocht. Volgend jaar zal ik de gehele tocht volbrengen, maar voor die tijd vlieg ik graag nog enkele malen mee op jullie tochten.
groeten,
de marathonman
vz Lourdes_hardloopgroep
Een reactie posten