Echte RSB-pot

Gisteren is ons tweede team dan toch overtuigend kampioen geworden van de RSB Promotieklasse. Tegen concurrent Krimpen ad IJssel 1 werd het een mooie 5,5-2,5 overwinning. Met nog twee ronden te gaan dus kampioen en eindelijk weer met een tweede team in de KNSB. Zelf speelde ik tegen Frits van Duin aan bord 8, een invaller die al twee keer eerder had meegedaan. Ik speelde de opening niet zo sterk, pikte in het middenspel de draad echter weer goed op en kwam lekker te staan. De complicaties rond de tijdnood waren echter voor beide spelers niet meer te overzien. Na de tijdcontrole begonnen we aan het laatste kwartiertje en staken beiden (te) veel tijd in de berekeningen. Het gevolg was dat in het resterende minutenwerk werkelijk van alles misging aan beide kanten. Eerst miste ik zelf diverse matjes, waarvan deze de fraaiste was:


Ik speelde hier 42.Tf4, wat op zich niet slecht is, het haalt geintjes met Dc1+ er uit dacht ik in een flits en brengt Dd5+ in de stelling. Beter had echter geweest: 42.Tg7+!! Dxg7 43.Dd5+ Kh7 44.Th1+ Dh6 45.Df7 mat. Na vervolgens nog een keer Dd5 gemist te hebben, ging de dame naar diverse andere velden, haalde de a-pion op, keerde via e4 weer terug op d5 en won met eenzelfde matwending. Onderweg echter miste zwart ook nog het nodige, waaronder 1 zet voor het einde (!) kwaliteitswinst met dameruil en waarschijnlijk een gewonnen eindspel. Een echte RSB-pot dus...

Nog meer vogels…

Ondanks de kou, de wind en het bewolkte weerbeeld kreeg ik toch een mail vanmorgen van Frank met de vraag “vandaag?”. Dus om 1 uur was ik weer bij Vijfsluizen en gingen we op pad voor een zelfde soort rondje als gisteren. Frank wilde toch ook wat rijden dit weekend natuurlijk. De wind viel echter zwaar tegen, het anti-Bob den Uylen ligt ons niet meer zo. Via de Broekpolder, waar Frank ook even de nieuwe Wokkel bewonderde, reden we naar de picknicktafel vlak voor de Foppenplas. Daar namen we een break omdat Frank even op stoom moest komen. Er hing een vetbol in de bomen en behalve vele kool- en pimpelmezen was daar ook heel dichtbij onze tafel een roodborstje en een vink. Als je maar stil genoeg zit, en met een flinke Bigma had je mooie foto’s kunnen schieten! Zo doet Adri de Groot dat ook immers.

We reden langs de Foppenplas, waar al vele eenden ronddobberen, en rond via Maasland en de andere kant naar de Kwakelweg. Deze reden we uit en vervolgens langs de Gaag richting Schipluiden. Even over een bruggetje heen om niet door het dorp te hoeven rijden, en zo ging het richting de Klaas Engelbrechtspolder, waar Frank ook de ganzenmenigte wel wilde zien waar ik gisteren over sprak. Deze keer zaten ze wat verder de wei in maar het was weer erg druk. Vanaf 15 maart gaat hier het broedfestijn losbarsten. Dit is een van de betere Gruttopolders ook. We namen even een break en vervolgens ging het weer terug naar Schipluiden, met nu voor het eerst een flinke wind in de rug, en dat ging heerlijk. Door Schipluiden heen reden we naar de lange Zouteveenseweg en vlak voor de Woudweg namen we een van de nieuwe fietspaden die daar de polder induiken. Nieuwe paden voor ons en erg mooi aangelegd. Uniek terrein voor vogels en we zagen dan ook achtereenvolgens een torenvalkje, deze keer goed herkenbaar doordat hij een tijdje stil voor ons in de lucht bleef hangen, en even later zagen we zowaar een grote zilverreiger, herkenbaar aan de gele snavel, de kleine zilverreiger heeft een zwarte snavel en is natuurlijk ook kleiner. We reden verder door dit vogelgebiedje en kwamen uiteindelijk uit bij de Kandelaarweg, waar we even over het spoor gingen en bij de plas nog een break namen om te kijken of daar nog wat te spotten viel. Daarna was het naar huis en nog even de kou trotseren. Ondanks het veel mindere weer dan gisteren toch een leuk tochtje, en weer 44,07 km erbij. Een weekendje van 100+ dus.

Ganzen en ander gevogelte

De dag begon vandaag sombertjes maar na twaalven begon het zowaar toch op te klaren en rond een uur of een prikte zelfs de zon heel voorzichtig door de wolken. Tijd voor een ritje dus. Ik mailde en belde Frank nog maar die was al onderweg naar een kennis in Arnhem. Dan maar alleen, misschien even langs de Koot nog bij de Foppenplas. Ik reed door de Broekpolder alwaar een heel vreemde nieuwe brug over de Vlaardingervaart ligt, een opvallend rode. Toevallig schrijft de Baksteen er vandaag ook over. Grappig ding wel. Ik reed het bekende rondje Foppenplas, maar bespeurde geen Koot vandaag. Wel zag ik de reigers al hoog in de bomen zitten, die gaan zich de komende weken weer druk maken met jong. Ik reed via Maasland om het water heen en richting de Kwakelweg en zo door naar bedrijventerrein Coldenhove. Ook daar was de boel bij Willy’s Auto’s gesloten, dus zonder een praatje en koffie maar weer verder tussen de kassen door. Het zonnetje kwam nu echt goed door en af en toe was het gewoon lekker voorjaarsachtig. Op een gegeven moment bemerkte ik dat ik bij het Kraaienest was en ik sloeg linksaf richting De Lier. een nieuw pad voor mij, het was trouwens ook pas de tweede keer volgens mij dat ik bij het Kraaienest was.

Bij De Lier bleek het knooppunt waar ik naar toe wilde niet bereikbaar en ik reed een klein stukje om. Achteraf bleek dat dit geheel verkeerd was. Via een duister weggetje (staat niet eens op Google Maps!) kwam ik bij een bruggetje. Ik zag wat bootjes liggen en aan de kant lagen wat hengels in de aanslag en plots keek ik in het verbaasde gelaat van…Koot! Echt ongelofelijk!! Hij was minstens even verbaasd dat ik hier was, Koot had hier in geen zes jaar meer gevist namelijk en omdat zijn vismaat vandaag weg moest was hij in zijn eentje maar weer eens hier naar toe gegaan. Waanzinnig toeval. We maakten even een praatje en toen een andere maat van Koot ook even langskwam ging ik er weer vandoor. Dat had nog even wat voeten in de aarde en ik moest zo’n beetje om heel De Lier heenrijden (en door het plaatselijke carnaval!) om ergens te komen waar het niet was opgebroken. Uiteindelijk werd de rit daardoor behoorlijk langer. Uiteindelijk vond ik een bruggetje over de Blakervaart en ik kwam via wat wegen tussen de kassen en tuinbouwbedrijven vlak bij ‘t Woudt uit. Door het tunneltje onder de Woudeseweg door ging ik richting Schipluiden. Hier zaten de weilanden echt helemaal afgeladen met ganzen en ander gevogelte. Het wordt een druk voorjaar! Het weer was echt heel fraai nu en ik ging even op een bankje kijken naar de ganzenmenigte. Er zaten behalve diverse soorten ganzen ook zwanen tussen, en ik zag zowaar een haas tussen de vogels door rennen. Na een hapje en een drankje ging ik naar Schipluiden en door het dorp naar het jaagpad langs de Vlaardingervaart. Hier spotte ik tot tweemaal toe een roofvogel. De eerste keer vloog hij weg en maakte ik een foto in volle vlucht die nog redelijk is. Klik voor grotere versie.


Het lijkt een torenvalk, maar veel van die roofvogels lijken (voor mij) op elkaar. Determinatie volgt nog. Later, vlak na Vlietzicht zag ik er nog een, maar die zat te ver weg voor een goede foto.

Dwars door Vlaardingen en via Vijfsluizen kwam ik weer bij de fietstunnel, die eindelijk weer open is. Vraag me niet wat ze gedaan hebben al die maanden, waarschijnlijk niets! Ik zie alleen een paar metalen paaltjes voor iedere roltrap staan zodat daar geen scooters meer op kunnen. Met je fiets kom je er net doorheen. Op die manier wordt de roltrap waarschijnlijk minder belast. Als dat dan het resultaat van maanden werk is…? De Gazelle ging uiteindelijk de schuur in om half zes met 56,65 km op de teller. Een gaaf ritje!

Interview Adri

In het Algemeen Dagblad van afgelopen zaterdag stond een interview met onze held Adri de Groot, de man achter Vogeldagboek.nl. Erg leuk om te lezen en Adri heeft het interview ook op zijn site gezet, HIER. Ongelofelijk wat een foto's die man maakt en dat allemaal op plekjes waar ook wij regelmatig komen. Ik kan iedereen aanbevelen om lid te worden van zijn vogeldagboek per e-mail. Je krijgt dan (een paar keer per week soms) zijn laatste foto's en belevenissen per email toegestuurd.

Blufschaak?

Afgelopen vrijdag voor de interne gewonnen tegen Lendert van den Ouden. We volgden dezelfde opening als vorig jaar, ik week als eerste af met iets dat ik had voorbereid. Overigens pakte dat niet helemaal geweldig uit.
In het middenspel offerde ik een pion voor aanval, een correct offer dat ik alleen wel beter had moeten spelen. Zoals ik het nu speelde kon Lendert volgens Rybka de boel afstoppen en winnen. Alleen, als je de zetten en varianten ziet waarmee Rybka dan komt dan vraag je je af op welke planeet dat ding vertoeft. Onwaarschijnlijk dat je dat gaat vinden in de geringe bedenktijd die we nu eenmaal hebben. Twee fragmentjes uit de partij:


Hier heeft Lendert zojuist De4 gespeeld. Ik had niet het gevoel dat ik de dames kon ruilen, gezien de zwakte van pion c5 en koos daarom voor het nogal geforceerde Dh5, waarna Lendert (gelukkig) voortzette met het foute g4? (i.p.v. Dd5!, en overigens niet Lxc5? wegens Pxg3!). In plaats van hier Dh5 had ik echter wel meteen remise kunnen maken met een zet die wij beiden verwierpen, namelijk Ph4! na Dxh4 is de remise natuurlijk wel duidelijk met Dxf2 enz., maar na gxh4, Dxf2+,Kh1 zagen we beide geen vervolg tijdens de partij, terwijl Te7! toch niet zo moeilijk te vinden zou moeten zijn.


Op zet 34 raakt Lendert de draad helemaal kwijt, op zoek naar dameruil maakt hij een blunder met 34.Kh1??, waar 34.La3! nog minstens remise maakt. Overigens ook niet 34.Kf1?? wegens 34...Pg3+!, 35.hxg3 Txf2+ 36.Kg1 Dxe4 37.Txe4 Tf1+ 38.Kg2 T8f2+ 39.Kh3 Th1 mat, om maar even aan te geven hoe tricky de stelling is. In de diagramstelling was het meteen uit met 34...Te7! Er volgde nog 35.gxf5 Txe4 36.fxg6 Txe1+ 37.Kg2 d3 en wit gaf op.

Geen foutloze partij dus, maar een beetje blufschaak af en toe moet kunnen.

De Koefluisteraar

Vandaag was het prachtig weer, zomaar in februari, zomaar midden in deze kwakkelwinter. Zo'n kans laat je niet onbenut. Frank mailde direct vanmorgen en na enig beraad werd besloten een van onze klassiekers te rijden: Haarlem-Schiedam. Lekker door de duinen langs de kust. Er was eigenlijk geen wind van betekenis, maar voor de zekerheid werd toch maar Haarlem als startpunt gekozen, aangezien NW tot W werd voorspeld. Met de trein van kwart voor twaalf, die gelukkig 10 minuten vertraging had anders hadden we hem gemist, kwamen we rond kwart voor een aan in Haarlem. Vandaar is het ongeveer 7 km naar Zandvoort, maar deze keer sloegen we voor de verandering halverwege af en reden eerst nog een flink stukje door de Kennemerduinen, rond het autocircuit en zo naar Bloemendaal aan Zee. Een fraai stukje met hoge duinen en mooie paden. Onderweg zowaar een wegversperring van rondgrazend stamboekvee. Frank reed er resoluut op af en terwijl ik foto's schoot hoorde ik hem geruime tijd zachtjes met de koeien praten! Het had weinig resultaat want ze bleven gewoon loeihard staan en glazig kijken. Dat diploma koefluisteraar zit er nog niet in voor Frank. Voorzichtig er langs dan maar.

Bij Bloemendaal aangekomen waren we weer op bekend terrein en kon de neergang naar Schiedam beginnen. Met een heel lekker zonnetje cruisden we naar Zandvoort, waar we op een bankje nog even wat aten en dronken en genoten van het heldere uitzicht over zee, met in de verte op zee het windmolenpark. Na Zandvoort weer de duinen in en heerlijk relaxed rijden. Wel veel renners op de weg vandaag, hele roedels scheerden voorbij. Ook in Noordwijk namen we weer even een break op de boulevard. We hoopten voor vandaag op minstens een paar uur lekker weer, zeker tot aan Den Haag waar we desnoods de trein terug zouden nemen als het slechter zou worden. We hadden geluk, want het bleef mooi en via de bekende duinpaden reden we via Katwijk naar Scheveningen. Onderweg beklommen we wat duinen en werden natuurlijk vele (93) foto's geschoten. Helaas deze keer weinig gespot, geen hert, geen vos, niets. De natuur houdt zich nog even rustig.
In Scheveningen reden we nu eens niet via de drukke boulevard, maar reden we direct door de stad naar Den Haag en al snel kwamen we via deze shortcut aan bij de Scheveningse bosjes. Vandaar is het gesneden koek en reden we langs het Vredespaleis waar onder een aantal flinke spandoeken een monnik zat te mediteren voor vrede in een of ander ver land. Knap met deze temperatuur!
Het was zoals gewoonlijk weer een hels karwei om dat dorp Den Haag uit te komen, en dan klagen ze in Rotterdam over fietspaden die nergens heen gaan! Ga eens in Den Haag rijden een tijdje en je wordt gek daar. Na Den Haag hadden we het dan ook helemaal gehad, het was al na vijven het werd echt koud en de zon verdween. Eigenlijk hadden we daar al de knoop moeten doorhakken en de trein nemen. Dat deden we uiteindelijk dan toch in Delft en na aankomst in Schiedam nam ik meteen ook de metro naar huis. Ik zat er even helemaal doorheen, de conditie is er duidelijk nog niet. De vele duinklimmetjes zijn ook moordend voor de dijen. Om even voor half zeven arriveerde ik weer thuis en stond er 77,83 km op de teller. Niet slecht voor een winterritje!

Balen

In de interne van Charlois Europoort doe ik het niet slecht, met 5 uit 7 behoor ik zelfs tot de kanshebbers. Toch heb ik bij twee remises nog een half punt laten liggen en op een manier die niet echt leuk meer is. Afgelopen vrijdag tegen huidig clubkampioen Hans Uitenbroek speelde ik een zeer puike partij, bij zet 20 is het reeds uit en geeft Rybka al +1,5. Ik bouw dat uit tot +5(!) met maar liefst drie pionnen meer en tot op vijf zetten voor het eind is er niks aan de hand. De vis is eigenlijk op het droge en spartelt nog heel lichtjes. Dan slaat met nog 12 minuten op de klok voor de rest van de partij (ruim tijd dus) een vreemde paniek toe en speel ik een grafzet (Te1) en laat even later ook nog eens een eeuwig schaak combinatie toe voor mijn tegenstander. Als volleerd probleemcomponist had hij daar weinig moeite mee die te vinden. Overigens heb ik ook in de externe al een aantal hele en halve punten op deze manier laten liggen. Om de website van Rokado te citeren: "Nu wordt pas duidelijk dat ik in feite niet meer ben dan een kneus van 1800. De waarheid doet soms pijn."
(klik diagram voor grotere versie)