De grootste cirkel ooit

In het boekje “Wat fietst daar” geeft Bob den Uyl voor de echte toerfietser tips en zelfs een dagindeling. De zelf bij elkaar gekochte lunch (harde broodjes en landwijn) dient op een zorgvuldig uitgekozen plek in de natuur verorberd te worden, gevolgd door een siesta. Aan het eind van de dag vooral geen notities maken over tijden en afstanden en mooie gedachten (over de gereden rit). “Dit is belachelijk. De dag moet zijn als een prettige droom die je je niet meer herinnert, maar die je hult in een waas van onbegrepen geluk.”

De rit van gisteren zit inderdaad nog steeds als een prettige droom en een waas van onbegrepen geluk in mijn hoofd. Maar ik heb nu eenmaal een weblog… Toch dan ook maar de notities, de tijden en de afstand. Sorry Bob, maar het was een te fantastische rit! Alleen al de afstand is het vermelden waard, want wat ik nooit gedacht had is dan toch plots gebeurd, de rit naar Den Helder uit 2007 over een afstand van 174 km is geklopt!! Gisteren werden er 176,52 km’s weggestampt! En niet alleen in dat opzicht is de rit een verbetering van Den Helder, er werd gisteren maar liefst eerst 80 km tegen de noorderwind opgebokst! De rit naar Den Helder was indertijd immers een Bob-den-Uyl-rit, met het hele traject een flinke wind mee.

We reden een “rondje Markerwaard” dat Frank ooit had bedacht en het werd uiteindelijk ons grootste rondje ooit! (zie de track hieronder) eerst zouden we in Almere starten en proberen te eindigen in Purmerend, geschat op zo’n 134 km in totaal. Het liep (zoals zo vaak) heel anders… Ik stelde voor om gezien de windrichting te kiezen voor een start in Amsterdam-Sloterdijk, eenvoudig en zonder overstap bereikbaar vanaf Schiedam CS. Een kortere tijd in de trein ook, zodat vroeg gestart kon worden en bovendien zouden we op de dijk over het IJsselmeer dan de wind mee hebben. In Almere konden we dan weer de trein in of zelfs al in Lelystad als we tegen die tijd te moe zouden zijn.

Om kwart voor negen stonden we voor station Sloterdijk en konden we van start. Dat liep aanvankelijk niet helemaal perfect en we dwaalden wat naar het noordwesten i.p.v. naar de rand van het Markermeer. Met enig kunst- en vliegwerk en ouderwets kaartlezen konden we de boel herstellen om dan toch eindelijk in Schardam het Markermeer te aanschouwen. Vanaf dat moment begon de droomrit onwerkelijke proporties aan te nemen. Over de slingerende dijken naar Hoorn en daarna door naar Enkhuizen reed het fantastisch lekker, ondanks de wind. De gedachten gingen terug naar de Waalrit eerder dit jaar waar het ook zo lekker reed. In Enkhuizen namen we de langste break van de dag. Een prachtig VOC-stadje met heel oude vissershuisjes, fraaie oude zeilboten in de haven en een (toeristen)drukte van belang. Lang gezeten, gewandeld rond het bekendste gebouw van Enkhuizen de Drommedaris en veel foto’s gemaakt en een (gepland) bezoekje aan het Flessenscheepjesmuseum gebracht (Het herbergt 's werelds grootste collectie flessenscheepjes) en daar een fles met scheepje gekocht!

Daarna begon de tocht over de lange Houtribdijk die het Markermeer scheidt van het noordelijk IJsselmeer. Deze is zo’n 28 km lang! Andere mensen zouden al opkijken tegen een fietsrit van 28 km, wij pakken een dijk van 28 km gewoon "even" tussendoor!


Hier dus redelijk de wind mee en het reed inderdaad prima! Een fraai gezicht aan beide kanten zulke imposante lappen water. Ongeveer halverwege een eet en drinkstop bij restaurant “Checkpoint Charlie”, met mooi uitzicht over het IJsselmeer. Inmiddels liep het al tegen vijf uur. Met een lekker gangetje reden we de dijk verder af en Lelystad binnen en meteen ook Bataviastad waar het grote VOC-schip “De Batavia” ons aanstaarde en hier werden natuurlijk foto’s gemaakt. Toen was het decision time. Gaan we door of niet. Natuurlijk wil je als je zo ver bent gekomen de Oostvaardersplassen niet missen en de afstand Lelystad-Almere is niet zo gek groot en dus gingen we door! Geen slechte beslissing achteraf want een werkelijk prachtige belevenis zijn die Oostvaardersplassen! Hier namen we ook halverwege een broodjesbreak en keken zwijgend uit over deze oernatuur, de stilte was indrukwekkend. Hier en ook al eerder onderweg zagen we ook weer de nodige roofvogels. We volgden er zelf eentje die steeds in een boom ging zitten maar zodra we stopten hopte hij of zij een boom verder. Eerder, vlak voor Hoorn, zagen we een (jonge?) buizerd(?) lange tijd boven een angstig konijntje heen en weer vliegen. Het konijntje maakte zich steeds even onzichtbaar in het gras zodat de vogel niet durfde duiken, of misschien vond hij de prooi eigenlijk best wel een beetje groot. Dit spel duurde enige tijd (zie foto onder) en we hadden prachtig zicht er op. Uiteindelijk gaf hij het toch maar op en vloog weg.

Bij Almere aangekomen bleek het alweer decision time! Bij een mobiel snackbarretje namen we een ijsje en sloegen wat drank in en toen kwam het hoge woord er uit: we gaan gewoon door en naar Amsterdam terug! De cirkel is dan mooi rond en de dag compleet. We wisten dat het niet eenvoudig zou gaan worden met reeds 147 km in de benen! Het zou zelfs een record gaan worden voor beiden als we het zouden halen. Vol goede moed gingen we op pad terwijl de zon al langzaam begon weg te kruipen achter de einder. We reden niet meer zo hard ondanks de wind mee om de krachten zoveel mogelijk te sparen. Over de brug ging het Flevoland uit en naar Muiden, langs het Muiderslot, langs de A1 richting Diemen en zo Amsterdam in. Langs het Oosterpark en Artis en toen na enige omzwervingen maar de weg gevraagd en zo kwamen we om precies half tien, na bijna 10 uur(!) zuivere fietstijd, aan op Amsterdam CS. Met de trein van 21:40 kwamen we om kwart voor elf aan in Schiedam CS, en even na elf uur was ik weer thuis (met de metro natuurlijk). De langste dag ooit met de langste rit ooit en de mooiste rit ooit misschien wel. In ieder geval weer een grote kandidaat voor het rijtje jaarlijkse klassiekers dat alsmaar groeit…

Lees ook het verslag van Frank.