De laatste weken spreken Frank en ik nogal halfslachtig af wat we gaan fietsen. Vaak wordt pas op de ochtend van een rit de knoop doorgehakt. Er zou een Paasrit gaan komen, maar waarheen wisten we niet. Na wat heen en weer gemail op zondagmorgen werd het uiteindelijk een rit die ik een tijdje geleden in elkaar heb gezet in geval van een NO-wind: starten in Amersfoort, over de Utrechtse Heuvelrug naar Wijk bij Duurstede, daar het pontje naar Rijswijk en vervolgens richting Geldermalsen om vandaar langs de Linge te rijden naar Gorinchem. Een rit met een heel divers landschap. Bijna lukte deze rit nog ook. De warmte was helaas een (te) grote factor op eerste Paasdag en op ongeveer 15 km van Gorinchem moesten we inzien dat we er beiden doorheen zaten en snel zochten we de verkoeling van de trein op in Leerdam. Het werd desondanks toch wel mooi 89 km. Dat de rit bijna lukte is dan eigenlijk ook een verkeerde beschrijving, want het was een fraaie rit wederom en onderweg was het echt genieten van de vele landschappen en vergezichten. Ook was het leuk om een aantal plekjes uit vorige ritten weer eens te bezoeken, zoals Buren en het traject vanaf Geldermalsen langs de Linge.
De trein van elf uur naar Amersfoort was op zich lekker leeg, maar uitgerekend het fietsgedeelte was overvol. Door een storing bij Breda moesten wat Duitse wielrenners op leeftijd nu via Utrecht naar Eindhoven en die klommen bij ons aan boord. Wel zo gezellig natuurlijk en ik mocht nog even wat Hochdeutsch etaleren. Na Utrecht liep de trein dan echt vol en we waren blij dat we er snel weer uit mochten. Een late start in Amersfoort dus, even na twaalf uur. Gelukkig kost het vrij weinig moeite om Amersfoort uit te komen en al na een paar km zaten we heerlijk in de bossen. Bij het maken van de track had ik wat heuvels ingepland, waaronder de Ruiterberg. Ooit hebben Frank en ik de Amerongse berg beklommen op de Heuvelrug en dat was, ondanks dat we de “slappe” zuidzijde namen, al een behoorlijk benenbrekertje. De Ruiterberg is minder zwaar, het is echter vanaf de noordzijde die wij namen wel de nr.6 van de Utrechtse Heuvelrug volgens de zeer informatieve site HeuvelsFietsen. Na een heerlijke aanloop van 25 km door geweldige bossen en met kleinere klimmetjes (waar we ook al de nodige moeite mee hadden), doemde de Ruiterberg dan op. Hoe we boven zijn gekomen is onduidelijk, maar het was uitermate zwaar en zeer frustrerend om te zien dat je bij de beklimming wordt ingehaald door een vadsige fietser op een oud karkas zonder versnellingen en bejaarden op E-bikes die rustig achteroverleunend zelfs nog een boterhammetje wegbikken en de laatste roddels doornemen. Frank en mij zag het zwart voor de ogen en liep het zweet via de broekspijpen in straaltjes op de weg. Of de vorm is er bij ons nog niet, of we worden echt oud nu. Maar een E-bike? Never!
De afdaling was heerlijk en direct ook veranderde het landschap van bos naar het oerhollandse landleven met boerderijtjes en uitgestrekte weides en boomgaarden, schapen, scharrelkoeien en speels vechtende paarden. Overigens waren we nog wat aan de vroege kant voor de bloesems. Slechts hier en daar begon het aardig los te komen. Een kleine tien km later gleden we Wijk bij Duurstede in en het pontje naar Rijwijk lag al klaar voor ons. Weer een nieuw pontje gescoord! Aan de overkant pikten we bij Rijswijk bekend terrein op en reden we via de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal naar het vestingdorpje Buren. Midden op de brug namen we een flinke pauze want de warmte begon op dat punt een beetje in de benen te slaan. Onder het genot van een drankje keken we toe hoe een Zwitserse cruiseboot langzaam onder de brug door gleed. Het vervolg van de rit, richting Buren, verliep niet helemaal lekker doordat we een knooppunt misten en hierdoor een extra loop reden. Een bekend euvel tijdens onze ritjes inmiddels. In Buren volgde dan ook direct de volgende stop, met patat, softijs en colaatjes voor de enorme dorst. Lekker in de schaduw tegen een eeuwenoude stadsmuur werd de tussenstand bij Feyenoord-PSV via Frank's Iphone goed in te gaten gehouden. Verder was Buren weer lekker druk met toeristen en op deze dag leek het wel het nationale “och-laat-ik-eens-voor-een-softijsje-stoppen” centrum.
Ook na Buren lukte het nog even niet met de track en reden we de verkeerde kant op. Gelukkig was herstel niet moeilijk en bleef deze loop beperkt. Bij Geldermalsen sloten we dan eindelijk aan bij het laatste deel van onze rit, en konden we heerlijk lummelend langs de Linge rijden. Een feest der herkenning want we waren hier slechts eenmaal eerder geweest. Ook toen werd het een rit trouwens die niet helemaal lukte. De paden langs de Linge zijn echt fantastisch en soms rij je dicht langs het water, dan weer slinger je er een stuk vanaf. Fraaie sloepen en scheepjes glijden voorbij en er wordt veel gebruik gemaakt van de mogelijkheid om de Linge af te varen per gehuurde kano, terug rij je dan per gehuurde fiets, een leuk concept. Het was inmiddels echter al tegen zes uur en zowaar kwam er wat bewolking. Na nog een relaxte drinkstop op een bankje aan de Linge hadden we het wel gezien en bleek Leerdam uitnodigend dichtbij. De koers werd dus ingevoerd op de GPS. De terugreis verliep voorspoedig met zelfs een directe verbinding vanuit Dordrecht en even na achten waren we weer op Schiedam CS. Helaas bleek de rit er wel behoorlijk te hebben ingehakt en tweede Paasdag liep ik als een zombie door het huis. Geen zin in fietsen. We gaan als alles meezit op Koninginnedag weer volop aan de bak.
Hieronder de gereden track, voor een meer gedetailleerde (en downloadbare!) track met o.a. de hoogteverschillen zie hier.
