Het was een pittig weekje op het werk met maar liefst vier nachtdiensten, waarvan twee met uitloop en ook nog een avondvergadering. Wegens de vermoeienissen kwam ik dan ook niet toe aan het maken van een verslagje van de rit van afgelopen zondag. Wel gaf het me de tijd om de indrukken van deze geweldige rit de hele week rustig te herkauwen. Op zich al een genot. Ook de 250+ foto’s die werden geschoten zijn regelmatig bestudeerd de afgelopen dagen. Het was een rit vanuit Hekelingen, door de Hoeksche Waard en via het Hellegatsplein over Oostflakkee, Schouwen-Duiveland en Noord-Beveland naar Goes, en dat alles zo strak mogelijk langs het water. Voor mij de eerste keer dat we zo reden, Frank heeft de rit eerder gemaakt. Fietsen over de eilanden, over dijken en langs eindeloze watervlaktes perst meestal vrij spontaan bij Frank en mij de superlatieven uit de pen, maar ik vrees dat bij deze rit zelfs de superlatieven te kort gaan schieten. Aan het eind van de rit stond in Goes 102 km op de teller, de eerste 100-plusser van dit prille fietsseizoen, en de track die ons daar bracht mag wat mij betreft ingelijst. Mocht er ooit een boekje uitkomen getiteld “1001 fietsritten die je gereden moet hebben voor je sterft”, dan is de grote kanshebber voor de eerste plaats nu bekend. Aan de track (zie onder, klik voor groter) is goed te zien hoe strak er langs het water is gereden. Meer gedetailleerd is de track hier te zien, daar kan de track ook worden gedownload.
Het eerste gedeelte van de tocht vanaf het pontje bij Hekelingen was in feite gelijk aan de laatste Schaakfietstocht (september 2010), maar dan de terugweg. Een zeer fraai begin met o.a. het Dijkgraaf van der Lindenpad dat een stukje door bosgebied gaat. Na het Hellegatsplein ging het nu echter Flakkee op en begon voor mij al snel onontgonnen terrein. Via het rustieke Ooltgensplaat reden we langs mooie lindenlanen naar een krankzinnig fraaie bitumendijk ter hoogte van de Mariadijk. Frank voorspelde al dat ik hier zou gaan genieten, maar dat bleek een understatement van jewelste. Totaal verlaten van alle (fiets)verkeer, in complete stilte, reden we over deze dijk die doorliep tot aan Oude Tonge. Prachtige vergezichten en scharrelpaarden in de uiterwaarden. Uiteraard werd regelmatig gestopt voor foto’s en ook werd een slakkengang afgesproken want dit was echt genieten en daar wil je niet met 30+ doorheen knallen.
Bij Oude Tonge hield de dijk nog niet op, maar moesten we wel even door dit dorp heen omdat de Oude Tonge Benedensas ons de weg versperde. Hier troffen we ook het enige echt slechte pad aan, maar dat bleek gelukkig erg kort. Toen ging de dijk weer verder en verder en daarna volgde naadloos de Grevelingen crossing naar Bruinisse. Halverwege een stop met patat en cola en fraaie uitkijk over het water. Al bussen vol Duitsers hier. Mooi verder rijden langs mosselkwekerijen rond Bruinisse, herkenbaar aan de blauwe drijvende tonnen. Een unieke brug zagen we bij de jachthaven van Bruinisse, waar het wegdek gewoon verrijdbaar bleek en plaats maakte voor de uitgaande scheepjes. In Bruinisse werd meteen weer de waterkant opgezocht en Frank manouvreerde ons langs scheepswerfjes en nog meer mosselkwekerijen opnieuw naar een zeer fraaie dijk, misschien wel het hoogtepunt van de dag. Deze dijk voerde ons uiteindelijk helemaal tot aan de Zeelandbrug in een orgie van blauw en groen, water, lucht, eindeloze velden aan de andere kant van de dijk, boerderijtjes, schapen en lammetjes, traag voorbijglijdende zeilschepen, uitzicht op Anna Jacobapolder en Tholen in de verte, nog meer blauw, zon, zee… we werden compleet gek.
Na dit feest naderde alweer een volgend hoogtepunt, de immense Zeelandbrug. Helaas begon het toen net wat te betrekken en moesten we bovendien om op de bug te komen een stuk naar het noorden fietsen, met de wind tegen. Toch nog even stoempen dus. Maar dat werd weer ruimschoots goedgemaakt toen we eenmaal op deze kolos reden. Windje mee en af en toe 30+, gewoon omdat het kon. Precies op de helft stopten we even om te genieten van het uitzicht en Frank probeerde ook een lokatietweet te verzenden. Frank had deze dag net de lokatietweet ontdekt en maakte er ruim gebruik van. Eigenlijk was deze brug mij nog te kort (hij is 5,5 km!). Een geweldige ervaring om er over te fietsen. Aan het eind reden we er onderdoor en weer langs de kust, nu van Noord-Beveland. Inmiddels naderde de 100 km grens en vonden we het welletjes voor deze dag. Het was ook aanzienlijk killer geworden. De meest direkte route naar Goes bracht ons net over de 100 en meer dan tevreden stapten we in de trein. Er werd op de terugweg nog lang nagepraat over deze ongehoorde rit! Nu op naar de Paasritten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten