Corus

Ondanks het redelijk mooie weer vandaag geen fietstochtje maar een autotochtje met Frank en de Koot naar het Corus schaaktoernooi in Wijk aan Zee. Gek genoeg was ik daar nog nooit geweest terwijl het toch het Wimbledon van het schaken is! Om even over 1 kwamen we aan en het was genieten al die schaakgekken en gekke schakers. De Grootmeesters worden steeds jonger lijkt het wel, je ziet een paar kinderen spelen tussen de borden en vraagt je af waarom ze door de arbiter niet achter de afzetting worden gejaagd, maar dat blijken dan de grootmeesters te zijn! Bizar.
Genieten was het wel van Chucky, die aan zet gewoon een klein half uurtje(!) wezenloos de zaal in staart, alsof er geen moeilijke stelling op het bord staat. Misschien zijn manier van nadenken. Hij won trouwens wel heel mooi. Moro ging er weer ongenadig af vandaag en bereikt het ene dieptepunt na het andere. Wel leuk om hem eens in actie te zien.
We deden ook nog even een fikse strandwandeling, fiks vanwege de wind en niet zozeer de afstand. Wijk aan Zee ligt wel mooi aan de Noord-Hollandse duinen natuurlijk als je maar niet teveel de richting van de rookpijpen van Corus opkijkt. Op het strand liep een piepklein vogeltje heel druk te fourageren. Hij rende steeds met de terugtrekkende golven mee en dan weer hard terug als er een nieuwe golf aankwam. Erg leuk ding, nooit gezien. Volgens Koot een Oeverloper, maar die blijken bij naspeuring op internet veel groter en anders gekleurd. Na lang zoeken vond ik hem dan toch, ik had ook een aantal foto's gemaakt van het beestje voor de zekerheid. Het blijkt de Drieteenstrandloper. Komt uit het hoge noorden en overwintert hier, maar broedt hier niet. Dat weten we dan ook weer.

Bij terugkomst deden we nog even de commentaarzaal aan, en ook die was echt afgeladen. Ik denk niet dat er veel toernooien zijn op de wereld met alleen al zo'n gevulde commentaarzaal. Wel leuk om weer eens de stem en de grapjes van Hort te horen. Jongsma is wat vermoeiender.
We moedigden natuurlijk ook even Filip Borst aan (foto) en Pia en nog een handvol bekenden en kwamen ook nog oud-Charlois kopman Hora Vlam tegen, die zich nog precies kon herinneren wat ik vroeger tegen hem speelde. Bij de boekenstand van Erika Sziva kocht ik nog een boek over de Najdorf als kadootje voor Piet Verheij, dat heeft hij hard nodig.
Om half vijf vertrokken we weer richting de Maasstad. Leuk middag geweest. Met dank aan Frank voor het rijden.

Diashow ijspret

Van de geweldige tocht van afgelopen zaterdag heb ik een diashow online gezet bij mijn Flickr-pagina. Het zijn inclusief de pano's bijna 50 foto's. De show is hier te bekijken.

Schraal tochtje

Voor de derde maal in dit weekend trok ik er op uit vandaag, een uniek gegeven in deze koude maand. Het was dan ook het mooiste schaatsweekend ooit wat mij betreft. Frank wilde mijn tochtje van afgelopen vrijdag ook wel eventjes doen nog en dus vertrokken we om twaalf uur vanaf Vijfsluizen richting de Broekpolder. Reeds bij het begin van de Vlaardingervaart sloeg de gekte toe, met echt weer duizenden mensen op het ijs. We namen wat foto's vanaf de houten brug en reden toen om de golfbaan heen langs het water naar de Foppenplas. Onderweg maakten we nog een stop om de taferelen te bekijken bij Vlietzicht. Muziek, drank en heel veel gezelligheid op het ijs. Bij de Foppenplas was het een stuk rustiger op het ijs en hier merkte je dan ook meteen hoe schraal de wind was vandaag. Om de Foppenplas gereden kwamen we bij het Jachthuis en ook hier een tent met muziek en het zag zwart van de mensen op het ijs. We liepen even over het ijs van kant naar kant om weer wat mooie plaatjes te schieten. Daarna reden we de Kwakelweg af en langs de Gaag naar Schipluiden. Bij de molen was zo te zien een stempelpost want vandaag werd de Westland toertocht gereden. Veel klunende schaatsers en een lange rij auto's die er niet door konden en steeds moesten wachten, eindelijk eens de omgekeerde wereld.
Na Schipluiden reden we langs het jaagpad weer naar Vlaardingen met volop de wind tegen en dat werd tranende ogen en met de blik op oneindig stampen. Bij een korte stop om nog even het ijs op te gaan zagen we in de verte ook nog een opgeschrikt vosje door het weiland rennen! Eenden genoeg om hem van voedsel te voorzien, de vele reigers die we zagen daarentegen leken het moeilijk te hebben, een aantal zat ineengedoken en bibberend in het weiland voor zich uit te staren, dromend van een voorjaar met lekkere kikkertjes.
Na nog een stop bij Vlietzicht, waar de massa mensen alleen maar aangroeide, hadden we het wel gezien voor vandaag en een fantastisch fietsweekend kwam tot een eind met weer 45,47 km er bij. Meteen weer een klein record, want ik heb in die drie dagen nu al meer gereden dan in heel januari 2008!

Molens in winterweer

Er waren vandaag officieel zo'n 18.000 deelnemers aan de eerste Molentocht sinds 12 jaar in de Alblasserwaard en Kinderdijk. Tel je de vele "illegale" schaatsers mee dan zal het aantal eerder tegen de 25.000 zijn geweest. Er waren ook heel veel ongelukken en gebroken ledematen vandaag. Maar het was al met al een fantastische dag, met knalblauwe lucht, zon en heel veel prachtig wit winterlandschap in de Alblasserwaard. Toen ik om elf uur vertrok richting Frank zag ik met een schuin oog dat bij de Rabobank de temperatuur nog steeds op -6 stond. Het voelde ook aanzienlijk kouder aan dan gisteren. Bij Frank werden de banden nog even opgepompt, waarbij ik nog wat pomples kreeg van Frank en we vertrokken richting de waterbus die we om half een hadden en om even over een uur stonden we dus al tussen de molens bij Kinderdijk. Vreemd genoeg was het bij Kinderdijk aanzienlijk witter en kouder nog dan in Rotterdam. Een heel fraai winterlandschap ontvouwde zich voor onze ogen en vanaf het eerste moment hadden we allebei besloten om het fietsen ondergeschikt te maken en zoveel mogelijk te genieten van deze pracht en veel foto's te schieten, zowel langs de kant als vanaf het ijs. Het eerste uur schoten we dus nauwelijks op, steeds na een paar honderd meter stapten we af voor een fotoshoot van weer een schitterende lokatie. Ook liepen we af en toe even naar de andere kant van de vaart tot dicht bij de molens, omdat we daar normaal gesproken nooit (mogen) komen. Zo bleek er achter de dijk een grote bevroren vlakte te liggen. Volgens een ingewijde omstander was dat een gigantisch vogelreservaat met duizenden vogels in het voorjaar. Heel fraai, met name omdat hier geen schaatsers reden en de plaatjes die we schoten ongetwijfeld op onze kerstkaarten 2009 komen te staan.
Het was een drukte van belang zoals gezegd en het fietsen ging stapvoets. Buitenlanders die de molens normaal al mooi vinden werden nu helemaal overvallen door zoveel Hollandse gekte en ze wisten niet waar ze de camera moesten richten om het mooiste plaatje te krijgen. Ik denk dat Flickr en andere fotosites helemaal afgeladen zijn morgen met foto's van Kinderdijk.


Naarmate we dieper de Alblasserwaard introkken werd het nauwelijks rustiger. Het lange lint schaatsers reikte tot aan de horizon. Iedereen had plezier, iedereen straalde met blosjes op de koude wangen. De koek en zopie tenten deden goede zaken. Nadat de meeste molens uit het zicht waren verdwenen werd het fietspad wel minder. Hier was niet meer gestrooid en de sneeuw en ijzel was flink aangekoekt tot een gevaarlijke glijbaan. Het was echt even thrillseeken wat we deden en een aantal keren ging ik bijna onderuit. We namen nog even een break met een broodje en warme thee uit de thermosfles. Daarna snel weer op de fiets op zoek naar meer moois. De bedoeling was eigenlijk om tot aan "onze" theetuin door te fietsen, maar al snel bleek dat het te gevaarlijk zou zijn. Frank stelde daarom voor om langs dezelfde weg terug te fietsen en lekker te blijven genieten van het schaatsspektakel. Zo gezegd, zo gedaan en onderweg bleven we weer vele keren staan in opperste verwondering. Bij een kluunpunt liepen tussen de schaatsers ook wat verdwaasde zwanen te klunen, op zoek naar een van de wakken die opengehouden werden voor de watervogels. In zo'n wak zwommen dan ook honderden ganzen, eenden, zwanen en ander gevogelte. Rustig rijdend kwamen we zo rond half vijf met een ondergaand zonnetje weer in Alblasserdam aan, waar de Ferry zo vriendelijk was om op ons te wachten zodat we meteen in de warme zitruimte konden bijkomen. In Rotterdam aangekomen was de zon al onder en het was erg koud geworden. Na nog 13 km kwam ik verkleumd maar heel tevreden weer thuis om klokslag zes uur. Op de teller 51,90 km, maar dat was vandaag niet zo belangrijk. Zo'n gave dag maak je niet snel nog een keer mee in Nederland. Onze mooiste korte rit ooit.

Uiteraard werden er vandaag ook de nodige pano's geschoten.

Even een witte snor halen

Heerlijk zonnig winterweer vandaag en omdat het de hele dag vroor bleef alles prachtig bedekt met een wit vorstlaagje. Mooie foto's lagen in het verschiet. Tijd dus om de eerste tocht in 2009 te maken! Om twaalf uur vertrok ik voor een rondje Foppenplas. Reeds bij de Broekpolder was het een drukte van belang op de Vlaardingervaart en begon ook de winterpracht. Ik reed de gebruikelijke route tot aan de Foppenplas en schoot voortdurend foto's. De kou viel reuze mee, ik was wel aardig ingepakt voor de zekerheid. Vlak na de Broekpolder zag ik een roofvogel van paaltje naar paaltje hoppen, helaas net buiten het bereik van mijn 3x zoom cameraatje. Ook de Foppenplas zelf was potdicht gevroren en er werd (langs de kanten) geschaatst. Ik reed rond en tot aan het Jachthuis waar in een grote tent goed geld werd gemaakt met muziek, hete soep en chocomel. Pontje de Kwakel lag er muurvast bij en werd gebruikt als opstapje om op het ijs te komen. Ook op de grote ijsvlaktes van de Vlietlanden werd geschaatst en toen ik zelf even het ijs op stapte zag ik bij de scheuren dat het inderdaad behoorlijk dik was. Vanaf het ijs nam ik nog wat foto's van de Kwakel. Daarna reed ik weer rond, door Maasland en langs de andere kant tot aan het witte bruggetje waar de Kwakel normaal aanlegt. Hier belde ik Frank nog even en die zag het meteen helemaal zitten, we gaan morgen de Alblasserwaard in om daar eens tussen de molens van het winterspektakel te genieten.


Vanaf het bruggetje reed ik de Duifpolder in en daar begonnen de dijen wat pijn te doen, niet verwonderlijk na de lange fietspauze. Ik zag er tegenop om helemaal via Schipluiden rond te rijden en dan langs het jaagpad terug, maar de oplossing was nabij. Halfverwege de Duifpolder stapte ik gewoon bij het trekpontje met fiets en al op het ijs en zo naar de overkant. Daar langs het jaagpad weer naar Vlaardingen. De grootste schaatsdrukte was duidelijk bij Vlietzicht. Hier bleef ik langs de vaart rijden en zo weer naar Vlaardingen centrum, Vijfsluizen en weer naar huis. Natuurlijk weer door de servicebuis van de Beneluxtunnel, die precies 1,6 km langer fietsen vergt dan de reguliere tunnel. Dat is toch heen en weer een dikke 3 km extra steeds.
Het was een heerlijk ritje en de kop is er af voor 2009! Totaal gereden vandaag 35,24 km.

Jimmy

Voorzichtige kilometers...

Het fietsjaar 2008 is als een nachtkaars uitgegaan, in december werden precies 0 km's gemaakt. Het was natuurlijk wel een prachtig jaar met als enige smet het langdurig uitvallen van Frank. De eindstand werd 4171 km, gemaakt in 94 ritten. Het weekgemiddelde was daarmee een dikke 80 km, het maandgemiddelde lag bijna 100 km hoger dan in 2007. De mooiste rit was wat mij betreft die naar Vlissingen. Dit jaar rijden we die weer eens omgekeerd als het goed is, liefhebbers zijn welkom aan te sluiten.

Hoewel de teller voor 2009 nog op 0 staat, heb ik vandaag toch wat voorzichtige kilometers gemaakt. Niet noemenswaardig, een klein rondje Pernis, maar het voelde wel lekker. Goed ingepakt en bij nog steeds min 3 was het tevens een test om te zien hoe de fiets het hield. Er zat wat speling in het achterwiel de laatste tijd en na lang pielen heb ik dat grotendeels er uit, maar hij moet nodig voor een goede beurt weggebracht worden. Opvallend weinig schaatsers in Pernis vandaag, misschien is het ijs hier nog niet echt lekker? Een aantal fazanten zaten wel erg dicht bij de bebouwde kom, waarschijnlijk is het voedsel schaars en hebben ze hun schroom overboord gegooid. Ook de ganzen zagen er bedrukt uit. De kou gaat slachtoffers eisen. Met name de ijsvogels schijnen het moeilijk te hebben las ik, hun voedsel zit immers onder het ijs nu.
Benieuwd wat het fietsjaar 2009 ons gaat brengen. Ik heb voor dit jaar geen target gezet. Je wordt toch een beetje slaaf van dat getallen gedoe, we gaan gewoon lekker fietsen en mooie tochten maken en we kijken wel wat de eindstand wordt. Wel denk ik dat we steeds minder van Delfland gaan zien en steeds meer treincoupe's...