De eerste lepelaars

Gisteren een tochtje door Delfland en omgeving. Dat had bijna zo af kunnen lopen als vorige week zondag, maar de wind was deze keer gelukkig wat minder hard en het zonnetje iets warmer. Wel was het nog aardig koud en waren ook deze keer de benen, zeker op het eerste gedeelte van de tocht, niet bijzonder in vorm. Via de Foppenplas reden Frank en ik door Maassluis, via een voor ons nieuw pad, de Weverskade. Van daar reden we onder de A20 door naar bedrijventerrein Oudcamp voor een stop bij de maandelijkse bruidsbeurs van vrienden Hans en Petra van willysautos.nl. Zoals altijd een gezellige drukte hier en na een praatje en een bakkie reden we door in een rechte lijn via het Kraaienest naar Schipluiden. Bij het Kraaienest zagen we een hele wolk vogels in paniek opvliegen en een paar dames stonden met verrekijker te loeren naar een grote roofvogel die voor het tumult verantwoordelijk was. Vanaf de fiets nam ik snel een foto van de vogel toen hij boven mij hing, maar achteraf staat hij er maar half op (zie foto, klik voor grotere versie). Aan de vleugel te zien een buizerd? Via Schipluiden reden we naar Delft waar we op de Grote Markt een stop namen met ijsje en koek en even genoten van het zonnetje en de vele toeristen. Daarna door Delft naar het Delftse Hout en De Grote Plas. Onderweg kwamen we nog twee ooievaars tegen aan een slootkant. Via Delfgauw, met weer twee ooievaars, naar de Ackerdijkse Plassen en daar keken we nog even in de vogelhut naar de vele aalscholvers die al op het nest zitten. Nog niet zo bijzonder momenteel. Via de Kandelaarbrug ging het op huis aan alwaar ik stopte met 58,5 km op de teller. Leuk ritje, met onderweg leuke spots. Bij de Foppenplas een hele kolonie grutto’s en scholeksters en natuurlijk de reigers op hun nest. Verder vier ooievaars in totaal en zowaar ook de eerste lepelaars! Op het laatste stuk richting Ackerdijkse Plassen spotte Frank er twee zodat mijn voorspelling dat we tijdens deze rit lepelaars zouden tegenkomen mooi uitkwam (zie foto onder). Ook bij Delfgauw, bij onze bekende weideplas, trouwens veel grutto’s! Het schijnt niet zo goed met ze te gaan maar daar merken we voorlopig niets van in deze omgeving, we hebben er honderden gezien gisteren. 

Barre pot

In de interne van Charlois Europoort gaat het nog steeds lekker, met acht remises en vier overwinningen sta ik ongeslagen ongedeeld tweede. Dat er zoveel remises vallen is echter een klein wondertje als je sommige partijen ziet. Gisteren b.v. tegen Arjen Kouwenhoven kon ik bij winst gedeeld aan kop komen, samen met Julian van Overdam. Ik ging er dus voor en er ontstond een zeer spannende pot. In de opening kwam ik licht in het voordeel, maar na te lang aarzelen bij een koningsaanval herstelde Arjen zich knap en nam het initiatief duidelijk over. Gelukkig kon ik enigszins afwikkelen en de schade nog beperkt houden. Met nog weinig tijd op de klok ging Arjen eens goed er voor zitten en dacht de beslissende klappen te gaan uitdelen. Helaas voor hem koos hij voor de verkeerde aanpak en werd verrast door een offer op g6. In de diagramstelling is Arjen zojuist met Td2 binnen komen vallen. Hier kan ik zelf nu de knock-out uitdelen met 34.Dh5! (na de partij direct aangegeven door Carel V.) en zwart heeft eigenlijk niets meer: 34...fxg6 35.Dxg6+ Kh8 36.Tg3 en uit. Na Lg7 op Dh5 volgt Pe7+ en Pxc8. In plaats hiervan speelde ik met mijn domme kop 34.Pxf8?? (met het idee 35.g6) en na 34..Dxc2! 35.Txb7? had Arjen weer kunnen winnen met (volgens Rybka) 35...c3! En zo ging dat nog een tijdje over en weer door, met voornamelijk winstwegen voor zwart moet ik er bij zeggen. Op het laatst werd het rammen op de klok en na schaakjes met zetherhaling werd tot remise besloten. Oef!

Weekend met twee gezichten

Vorig jaar stond ik eind maart op 681 km, dit jaar nu al op 721 km. Vorig jaar eindigde ik op 4100+ dus wat gaat het dit jaar wel niet worden? Overigens heb ik voor dit jaar geen target gezet. We rijden gewoon mooie ritten en we zien wel wat de eindstand gaat worden. Toch sluipt het “rijden om het rijden” er af en toe wel een beetje in. Het lijkt op de drang die hardlopers ook hebben om iedere dag weer wat kilometers te maken, een verslaving bijna. Ook bij niet al te best weer wordt de beslissing om te rijden vaak wat (te) snel genomen. Zo ook afgelopen weekend, een weekend met duidelijk twee gezichten.

Zaterdag reden we op een prachtige lentedag met redelijke temperatuur en een heerlijk zonnetje een werkelijk fabuleuze riviertocht. Langs de noordoever van de Waal ging het van startpunt Gorinchem (waar we vorige week eindigden) helemaal naar Nijmegen. Dit is vrij eenvoudig rijden want je rijdt eigenlijk alleen maar over de Waaldijk en het verlengde daarvan, de Waalbandijk. Je hebt geen GPS of kaarten nodig. Het is een prachtige dijk met bijna voortdurend mooi asfalt en je rijdt langs schitterende vergezichten met uitgestrekte groene uiterwaarden bezaaid met vogelplassen. Je slingert door kleine oude dorpjes met oude kerkjes en kasteeltjes, dorpjes waar je nog nooit van hebt gehoord: Benedeneind, Kerkeneind, Hellouw, Tuil, Neerijnen, Opijnen, Heesselt, Varik, enz. Stilte, rust en ruimte straalt het allemaal uit. Vriendelijke mensen en boerenmeisjes die zwaaien als je langs rijdt. Hollandser kan het niet. Het doet je meteen denken aan het gedicht van Marsman.

Om half twaalf arriveerden we met de trein in Gorinchem en van dat moment af tot aan het einde in Nijmegen om half zeven was het een lange droomrit. De heerlijke eerste stop met koffie en kleine excursie in Fort Vuren, een pittoreske begraafplaats in Kerkeneind met een grote oude boom in het midden met in de toppen vier nestelende ooievaars (zie foto bovenaan), nog meer ooievaars nabij Hellouw, de prachtige Crobsche Waard, het leek niet op te houden. Dan ook nog bijzondere spots: behalve de ooievaars ook een buizerd die vlak voor ons in het weiland zat, een aantal zwarthalszwanen en om het af te toppen nabij Dodewaard een albino kangeroe! Daarbij talloze watervogels, een haas die voor ons bankje langs scheerde, enz. De Waaldijk slingert ook prachtig, soms rijd je pal naast de rivier, dan weer een behoorlijk eind weg en helemaal om langs mooie natuurgebieden en uiterwaarden. We namen bij Tiel ook nog even voetveer de “Hendrikus” naar de overkant en reden even later bij Beneden-Leeuwen weer terug naar de noordkant. Onderweg werd regelmatig gestopt en genoten en desondanks kwamen we prima op schema aan in Nijmegen met een schitterende zonsondergang achter de treinbrug. In Nijmegen een patatje en met de trein van 19:09 terug naar Rotterdam CS. Om half tien weer thuis, precies twaalf uur weggeweest en 113 km gereden. De toprit van dit jaar tot nu toe! En het einde van de Waalrit is nog niet in zicht want de volgende keer beginnen we in Nijmegen en rijden langs de Waal verder, een heel stuk door Duitsland terug naar Arnhem en daar weer de trein naar Rotterdam. Een Waal-estafette dus.

Zondag was het bepaald anders. Het weer was slechter, met veel wind en het was kouder. Toch lieten we ons verleiden tot een rit. Met de trein naar Leiden en dan terug naar Schiedam fietsen “met de wind mee”. Dat klopte niet erg want het was weer regelmatig beuken en stampen en vloeken. Tegen de wind in rijden is zoiets als met zwart spelen bij het schaken, je doet het niet voor je lol. We brachten een bezoekje aan het achterland van Adri de Groot, onze favoriete natuurfotograaf. We stopten bij de observatiehut van vogelplas de Starrevaart, zagen een mooie kolonie Grutto’s even verderop, maar al snel hadden we door dat we de verkeerde dag hadden gekozen, we zaten beiden niet lekker op de fiets en moesten voor ons gevoel linea recta naar huis zien te komen. Dat bleek niet eenvoudig en al helemaal niet als je per ongeluk in Vinex-land terecht komt nabij Leidschenveen, de hel op aarde voor de fietser. Geen stratenplan, zand, opbrekingen, afvalhopen, kris-kras rijdende auto’s, fietspaden die plots eindigen op een parkeerplaats, werkboerderijen waar je in de rondte rijdt zonder enig uitzicht op een uitgang, nog meer grijze Vinex-wijken en nog meer oerlelijke bedrijventerreinen. Het werd ondertussen kouder, donker met regendreiging en de wind bleef maar beuken. Eindelijk zagen we bij de Dobbeplas bekend terrein, reden ook hier echter nog verkeerd en pas bij de Ackerdijkse plassen ging het op de automatische piloot. Helemaal kapot kwamen we in Schiedam aan waar ik ook nog de metro voor mijn neus weg zag gaan en dus dwong ik mijn vermoeide lichaam om ook nog maar de fietstunnel te pakken. Het werd aldus zelfs nog 63 km. Maar dat nooit meer! Eerst zon zien, geen wind en hoge temperaturen voordat we de deur weer uitgaan.

Bekijk de pano’s van zaterdag op mijn flickr-pagina.

Lees de verslagen van Frank van dit weekend met de routekaarten.

Gele banaan

Het Deja-vu gevoel waar ik in het vorige bericht over sprak was zo gek nog niet, vanmorgen las ik in de krant dat de roltrappen bij de Heinenoordtunnel er ook al een half jaar uit liggen. Het zorgt voor veel overlast en files. Ook sprak men in de krant over stank in de tunnel doordat men in de alternatieve landbouwtunnel moet fietsen, waar o.a. ook tractoren rijden. Die hebben zeker nooit door de fietstunnel van de Beneluxtunnel gefietst, daar is de stank soms niet te harden. Deze week wat korte ritjes voor werkzaamheden naar Vlaardingen en Schiedam. Jammer van het mooie weer dat ik niet de tijd heb een lekkere tocht te maken, hopelijk zaterdag wel en hopelijk is het dan nog steeds mooi. Op de terugweg vandaag stond de roltrap aan de kant van Pernis weer eens stil en dus maar de lift genomen. Toen die boven kwam zag ik een gele banaan staan wachten om naar beneden te gaan! De tweede ontmoeting met Eduard Botter en zijn Quest. De eerste keer was ergens in 2007, toen Frank en ik naar Goeree fietsten. Helaas ook deze keer weer geen tijd voor een praatje want er stonden meerdere mensen in de wachtrij. Ik fiets langs hem, roep zijn naam en steek mijn duim omhoog, hij heeft natuurlijk wederom geen idee wie ik ben, zo lees ik nu ook in zijn blog.

Vouwfietsdame met ADHD

Met een knalblauwe lucht en knetterende zon begon de dag en dat was het sein om eens een leuk tochtje te verzinnen voor vandaag en daarmee het weekend op een dikke 150+ te brengen. Uiteindelijk werd het een ritje met de wind mee richting Hoeksche Waard, Biesbosch en Gorinchem (spreek uit:GorinKem, zie later). Om even half twaalf vertrokken we en via Rhoon reden we langs de Oude Maas naar de Heinenoordtunnel. Onderweg een heerlijk zonnetje en wind in de rug, dus lekkere snelheden soms. Ook veel runners op de weg, training voor hetzij de marathon of de Roparun. Bij de Heinenoordtunnel een Deja-vu gevoel: de roltrappen waren kapot en we moesten een alternatieve buis nemen. Het zal toch geen virus zijn? Deze buis was lekker lang en diep en dat scheerde goed weg met als topsnelheid bijna 50 km. In de Hoeksche Waard reden we na de tunnel meteen linksom richting Puttershoek, over mooie dijken. Bij Puttershoek onder de Suikerunie fabriek door en op naar ‘s Gravendeel en de Kiltunnel, een nieuwe tunnel voor ons. We volgden nu gewoon de bordjes van de LF12, de Maas en Vestingroute.

Na de Kiltunnel, een klein tunneltje maar, moesten we een route zien te vinden naar “Kop van het Land”, alwaar het pontje naar de Biesbosch gaat. We vonden via de knooppunten denk ik wel de mooiste route, langs de Nieuwe Merwedeweg, een prachtig lange weg langs een grienden-achtig gebied waar we ongetwijfeld een keer ook gaan wandelen. Volgens de borden zitten er o.a. ijsvogeltjes. Aangekomen bij de Kop van het Land was het pontje net weg, maar de oversteek is niet breed dus na heel even wachten konden we alweer mee. Aan de overkant dus de “echte” Biesbosch. Omdat het inmiddels toch bewolkt was en ik een verdwaalde druppel meende te voelen, kozen we niet meer voor de LF12 route, die zou helemaal door de Biesbosch gaan met geen weg terug. In plaats daarvan kozen we een iets kortere route die redelijk snel naar Werkendam zou gaan. Het ging weer lekker met nog steeds voornamelijk de wind mee. Hier en daar namen we een break voor een broodje. Bij Werkendam ging het lampje bij Frank een beetje uit en wilden we het pontje nemen naar de overkant en dan meteen naar NS-station Giessendam. Helaas heersen de zwarte kousen in dit gebied ongenadig en het pontje ligt op zondag achter slot en grendel. Ik had natuurlijk ook het boekje “Overzetveren” beter moeten lezen!

En dus moesten we wel door naar Gorinchem. En dus de lange oprit over de brug met wind tegen. Inmiddels tikte de teller al richting de 75 km en waren we beiden moe. Het laatste stukje ging nog net en we kochten kaartjes en konden vrijwel direct instappen in de metroachtige trein van Arriva, die om 16:31 vertrok naar Dordt. In de fietscoupe, die erg groot was, zat ook een klein, druk, ADHD-vrouwtje met vouwfiets. Toen Frank en ik op de klapstoeltjes plaatsnamen en de trein zich in beweging zette kwam ze naar ons toe met in haar hand een enveloppe en een pen, en vroeg wie van ons twee het mooiste handschrift had. Bij Frank ging meteen zijn befaamde bullshit-alarm af en die zei dus meteen: “Hij” en wees naar mij. Ze kwam naast me zitten op een klapstoeltje en liet een envelop zien met een kaart daarin, die gericht was aan een of andere wethouder van Eindhoven, waar ze vandaan kwam. Daarbij stak ze een verhaal af over corruptie bij de plaatselijke woningbouwverenigingen. Heb ik weer, dacht ik, terwijl ook de andere treinreizigers nu belangstellend toekeken om uit te vinden waar dit verhaal heen zou gaan. Ze haalde de briefkaart er uit en die was tot aan de uiterste randjes volgekrabbeld met minuscule lettertjes, zo klein, dat zelfs Jules de Corte een loep had moeten pakken. Daarna begon ze op luide toon de kaart in zijn geheel voor te lezen! Ik nam een druivensuikertje om op de been te blijven. Ze keek me tenslotte triomfantelijk aan, alsof door deze kaart de Eindhovense gemeenteraad binnenkort zou gaan vallen. Toen begon ze over wat nou de bedoeling was en wat mijn taak zou gaan worden. Ik zette mij schrap. Uit haar verhaal maakte ik eerst op dat ik de kaart helemaal zou moeten gaan overschrijven in het net. Op de achtergrond hoorde ik Frank proesten en ik durfde hem niet aan te kijken anders was ik er echt aan onderdoor gegaan. Het bleek gelukkig alleen om het adres te gaan, dat mocht niet hetzelfde zijn als het handschrift op de kaart. De uitleg van de reden daarvoor heb ik niet meer kunnen reconstrueren, dat ging te ver. Ik keek even de coupe rond, zat ik in Bananensplit of zo? Grootmoedig als ik ben kalkte ik het adres op de envelop, waarbij ik mijn best deed om het zoveel mogelijk te laten lijken op het handschrift van de kaart. Ze bedankte me uitvoerig en ging vervolgens iemand anders lastig vallen met het verhaal over de corruptie. Het gebabbel duurde de hele rit. Ik vrees toch dat de arme wethouder met deze prulkaart hooguit zijn sigaar zal aansteken.

Bij Dordt was het overstappen op de trein naar Rotterdam Centraal en ook de vouwfietsdame ging helaas mee. In deze trein een aardige dame met fiets die een gesprekje met ons aanknoopte over het fietsen. Maar de ADHD vouwfietsdame moest zich ook hier weer mee bemoeien, ze kwam er bij staan en er volgde een verward verhaal over een Belg die de ketting van haar fiets had gemaakt en er weer om had gelegd. Die ketting had hij natuurlijk om haar nek moeten leggen, dacht ik stilletjes, en flink aantrekken. Daarna hield ze nog een lezing over de juiste uitspraak van het woord Gorinchem. Ik verzin dit echt niet, dit vrouwtje bestaat en fietst ergens rond! Uiteindelijk werd Centraal toch nog redelijk ongeschonden bereikt, we vluchtten de trein uit en reden het laatste stuk naar huis. Voor vandaag werd het 83 km en daarmee zit de eerste 500 km van dit jaar er op!

Lees ook het verslag van Frank met de routekaart van vandaag.

Vogelvlucht

Voor de eenzame fietser zijn sites als Google Maps onontbeerlijk geworden. Routes worden uitgestippeld, satellietbeelden bekeken wanneer in onbekend gebied is gefietst. Behalve Google Maps heb je natuurlijk ook Yahoo Maps. Verder heeft Microsoft Live.maps. Deze laatste heeft een unieke feature, namelijk een gebied in “vogelvlucht” bekijken. Daarbij wordt de luchtfoto schuin van bovenaf getoond en deze kan bovendien worden geroteerd zodat je de plek van diverse kanten kunt bekijken. Heel fraai. Nog niet alle delen van Nederland zijn op deze manier te bekijken, maar het worden er wel steeds meer. Een mooi voorbeeldje is de vogelvlucht view van het dorpje ‘t Woudt waar Frank en ik gisteren zaten bij koffiehuis De Hooiberg (mooi te zien ook). Of pontje De Kwakel bij de Vlietlanden. Heel Delfland is trouwens op deze manier te bekijken! Erg mooi, veel interessanter dan de “gewone” luchtfoto’s van Google Maps.

Voorjaarsritje in regen en wind

Vandaag werd tegen alle verwachting in een behoorlijk ritje gereden. Toen Frank en ik om kwart over elf vertrokken vanaf Vijfsluizen was de lucht reeds grijzig en stond er een fiks windje. Besloten werd om maar te kijken hoe de situatie zou zijn tegen de tijd dat we bij de Foppenplas waren, eventueel zouden we een kort rondje kunnen maken om de conditie in ieder geval wat op peil te brengen. We reden door de Broekpolder en rond de Foppenplas, alwaar geen Koot. Die bleek deze keer bij zijn viswater nabij Maassluis te zitten. We reden rond en de Kwakelweg op en langs de Gaag naar Schipluiden. Hier lieten we het plan om te gaan Bob-den-Uylen naar Leiden varen. Het was inmiddels gaan miezeren en behoorlijk winderig. Doorgaan of niet? Ik stelde voor om in ieder geval even naar ‘t Woudt te gaan en misschien vandaar naar de kust doorrijden en door de duinen naar de Hoek en langs de Waterweg weer naar huis. Dat laatste stuk zouden we dan een heerlijk windje mee hebben. En zo geschiedde. Bij ‘t Woudt vierden we ons eerste bezoekje van dit jaar aan het kleinste dorpje van Nederland met een lekkere bak koffie met appeltaart en de beroemde Woudtse Plak bij koffiehuis De Hooiberg. We nuttigden deze heel stoer buiten op het terras. Daarna reden we via Wateringen richting Kijkduin volgens de knooppunten. We misten echter ergens een knooppunt en reden daardoor lange tijd parallel aan de duinen, maar lager. Pas bij Monster konden we de duinen weer in en reden door naar de Hoek. De wind en de regen waren nu moordend en er werd door onze VOC-mannen flink gebeukt en gestampt. Uiteindelijk bereikten we behoorlijk nat en verwaaid Hoek van Holland. Na een blik bij het strandslag reden we de boulevard op. Bij het Vispaleis bestelde Frank een broodje zalm en kabeljauw. Met twee blikjes cola er bij kwam dat volgens de serveerster op 16 euries! Frank en ik klapperden met de oren en Frank had al een pittige weblog afbrand-entry in gedachten. Toen kwam enige tijd later echter de flinke gebakken kabeljauw op een flink opgemaakt bord en Frank bekoelde enigszins. Het kon er mee door voor die prijs. Het Vispaleis is ontsnapt.

Hierna reden we relaxed eindelijk met een lekkere wind in de rug langs de Waterweg naar huis. Onderweg stopten we uiteraard nog even bij Koot’s viswater en maakten een praatje over het aanstaande kampioenschap van Koot’s team, Charlois Europoort 4. Dat zou het derde kampioenschap kunnen gaan worden voor Charlois Europoort dit seizoen, met nog een vierde in de maak. Lijkt me nooit eerder vertoond!

Het laatste stukje zaten Frank en ik er allebei een beetje doorheen, een verlate reactie van de benen op de vele km’s tegen de wind in. Uiteindelijk stalde ik de Gazelle met 77,92 km op de teller. Een leuk, maar pittig tochtje! Gek genoeg onderweg behalve wat aalscholvers en klein grut weinig gespot. Ook viel op dat hier en daar wel erg massaal is gekapt! Alsof er een bomenziekte heerst.

Voetveren

Vandaag mocht ik per post het boekje “Overzetveren in Nederland en Belgie” ontvangen, een uitgave van de Vereniging Vrienden van de Voetveren. In deze zesde herziene druk zijn twee foto’s van mij opgenomen, een van het tijdelijke veer dat indertijd tussen Hoek van Holland en de Maasvlakte voer, heel toepasselijk genaamd “De Adelaar”. Het gaat om deze foto. De andere foto is een panoramafoto van pontje de Kwakel dat in de Vlietlanden bij Vlaardingen vaart. Tijdens de vele fietstochtjes maken Frank en ik regelmatig allerlei voetveren en ponten mee. Leuk om te zien dat de foto’s die ik op Flickr zet een dergelijke respons opleveren. Het boekje is te bestellen via de website www.voetveren.nl en bevat behalve veel info over de dienstregeling ook deelkaarten en een losse grote overzichtskaart.