Het is vrijdagavond en ik zit niet op de schaakclub omdat ik zo ga werken, dan maar het uitgestelde verslagje van de rit van Den Helder naar Haarlem van afgelopen zondag. Stilletjes hoopten we misschien wel helemaal door te kunnen rijden naar Schiedam maar enige vertraging op de heenweg (agressieve man die onze trein in vluchtte en politie moest er aan te pas komen) en een te lang vertoeven in Den Helder deden die plannen eigenlijk al bij voorbaat in duigen vallen. Overigens was de target op voorhand al Haarlem dus dat hebben we mooi gehaald!
In Den Helder bleven we met een broodje enige tijd heerlijk in de zon staren naar Texel, waar we ook binnenkort eens een rondje gaan doen. De dijk bij Den Helder rijdt benedendijks heerlijk en langs de zee kwamen we bij Fort Kijkduin (foto boven: vanuit het Fort terugkijkend over Den Helder, in de verte Texel). Hier bleven we ook enige tijd rondbanjeren en de klok stond inmiddels al op twaalf uur. Toen begon dan eindelijk de afdaling langs de kust met de volle N4 in de rug. Heerlijke snelheden op helaas wel (te) volle paden. Door de Donkere Duinen ging het langs de Zanddijk en langs Julianadorp, deze keer reden we steeds over en door de fraaie duinen en dat was aanzienlijk mooier dan de eerste keer toen we onze pioniersrit reden Schiedam-Den Helder, in 2007. Ook op andere plekken had ik het idee dat Frank een prima rit had uitgezet, die mooier was dan de standaard LF1b route.
Via Callantsoog, met ergens een heerlijk broodje makreel, ging het naar Petten en naar de Hondsbossche Zeewering. Ook hier reden we nu aan de buitendijkse kant, langs de zee. Een schitterend stuk van vele kilometers Zie foto boven). daarna kwam onze moeilijkste opgave van de dag, de Schoorlse Duinen. Een prachtig gebied, maar constante klimmetjes en flinke collen zorgden ervoor dat we in combinatie met de warmte flink werden afgemat. Daarbij kwam ook nog de werkelijk enorme drukte op de fietspaden en bij de badplaatsen, met als dieptepunt Bergen aan Zee, waar zo te zien heel cabriobezittend Nederland naar toe getogen was om te kijken of daar nog viel te parkeren. Dat was praktisch onmogelijk maar dat weerhield niemand zo te zien om de halve middag in z’n auto door te brengen. Lange tijd reden we stapvoets achter zo’n cabrio uitslover aan tot we bijna gek werden. Toen maar een lekker ijsje in de schaduw terwijl langs ons het verkeer keurig rondjes bleef rijden om die ene parkeerplaats nog voor zes uur te kunnen vinden. Walgelijke vertoning. Snel weer verder dus, de duinen in naar Egmond aan Zee. Hier ging het weer het Noord-Hollands Duinreservaat in, waar we laatst ook reden. Slechte paden, maar mooi en erg lang stuk. Onderweg steeds flink stoppen om bij te tanken want de warmte was echt killing.
Hierna naar het pontje bij IJmuiden. Daar zaten we beiden aan de overkant uitgeblust lange tijd in de schaduw op een bankje naar de scheepjes te kijken. We spraken nog wel moedig over Zandvoort, reden ook een tijdje die richting op, maar de wijsheid nam de overhand gelukkig en we keerden om naar Haarlem en namen daar de welverdiende trein naar huis. Toch werd het voor mij nog 98 km. Een fraaie rit, met schitterend weer. Goede training voor de warme dagen die gaan komen.
Lees ook het verslag van Frank met de routekaart en meer foto’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten