Plassentocht

Vandaag was het zowaar aardig weer, zoals ook voorspeld, maar wel met een meer dan fikse ZW-wind. Met dit windje zou je haast een kaartje Vlissingen kopen en lekker gaan Bob den Uylen... Alleen had ik mij al een tocht voorgenomen voor vandaag. Om half twaalf vertrok ik voor een ritje tot boven Zoetermeer, voor een verkenning van het gebied rondom de Zoetermeerse Plas, Prielenbos en Zoeterwoude en van daar zou ik dan oversteken naar recreatiegebied Vlietland en vogelplas Starrevaart. Een aardige tocht op papier.

De heenweg ging natuurlijk heerlijk met het windje mee en via de geijkte weg reed ik over de Kandelaarbrug. Daarna naar de Ackerdijkse Plassen, alwaar de aalscholvers en reigers in hun kolonie al in grote getale op de nesten zaten en kwetterden dat het een lieve lust was. Omdat de bomen nog vrij kaal zijn kon je alles goed zien. Vanaf daar nam ik voor de gein eens wat alternatieve wegen, via Oude Leede en de Overgauwseweg kwam ik op de Katwijkerlaan en dat is een lange weg naar Zoetermeer. Ik ging dwars door Zoetermeer, wat nog een aardig stukkie is, en kwam uiteindelijk redelijk goed uit in Benthuizen. Daar begon pas echt de plassentocht. Eerst via de Benthuizer Plas en de Noordhovense Plas naar de Zoetermeerse Plas, vervolgens naar de Vlietland en vogelplas Starrevaart. De Zoetermeerse Plas is een beetje nivo Foppenplas, iets groter wel. Het is zeker prachtig rijden daar van plas naar plas en ook het Prielenbos was snel gevonden, al viel dit wat tegen. Zeker met de fiets kom je er niet in dus dat zou eens wandelend gedaan moeten worden, al lijkt het bos me niet zo groot. Ik nam hier mijn eerste rustpauze en versnaperde wat, deelde het brood met wat hongerige eenden, en dronk wat. De tocht ging vervolgens verder richting Zoeterwoude, via het Zwetpad. Een pad waar je veel natuur tegen kunt komen volgens de infoborden. Ik kwam niet verder dan het spotten van een grazende lama en wat kwetterende kievieten. Nabij Zoeterwoude kon ik onder de snelweg door en kwam al snel in de buurt van recreatiegebied Vlietland. Dit hadden Frank en ik al eens bezocht (1 april 2007), maar toen kwamen we wegens tijdgebrek niet verder dan de helft. Deze keer reed ik er van bovenaf in en langs de andere kant in zijn geheel er langs. Ook een leuk ritje. Aan het eind kwam ik op bekend terrein, de plek waar de ooievaar broedde toen Frank en ik er waren. Ik reed verder langs vogelplas de Starrevaart en naar de vogelkijkhut alwaar het een drukte van belang was (zie foto onder). Nederland heeft echt bizar veel vogelaars volgens mij en de meeste hebben camera's met lenzen om jaloers op te worden. Die passen net in de achterbak van een auto. Er werd flink gebalst en gepaard door de vogels op een soort schelpeneilandje aan de kant van de plas. Erg mooi om te zien en ik had natuurlijk mijn verrekijker (12x) meegenomen. Ik heb er zeker een uur gezeten en erg genoten. Het is inderdaad bizar hoeveel vogelsoorten er zitten. Helaas kan mijn compactcameraatje dit qua zoom niet aan en nam ik hier nauwelijks foto's. Ik overweeg om toch eens een spiegelrefelx met mooie lens aan te schaffen. Voor een goede indruk van wat er zich allemaal afspeelt bij de Starrevaart verwijs ik naar de onvolprezen vogeldagboek weblog van Adri de Groot: Tussen Starrevaart en Spookverlaat. Ga je geen spijt van krijgen om daar eens de foto's te bekijken! Een paar keer per week geupdate ook nog. Je kunt je ook abonneren op een email nieuwsbrief en dan krijg je de nieuwe foto's steeds in je mail. En welke vogels je in welke maand zou kunnen spotten op de Starrevaart, zie je hier.

Na deze lange pauze vertrok ik weer richting huis en dat betekende zwaar opbeulen tegen de wind! Tot aan Leidschendam ging het aardig, Delft haalde ik ook nog zonder al te veel oprispingen, maar toen ik net buiten Delft langs de Schie reed kwam een heel grote man met hamer achterop zitten en tikte mij vrij hard op de schedel. De dijen deden plots pijn, de benen wilden niet meer en ik moest nog zeker 15 km. Met wat ingelaste rustpauzes en veel Isostar haalde ik het met moeite en je wilt niet weten hoe blij ik was toen de fietstunnel eindelijk in zicht kwam. Ook hier nog even een break genomen en toen met de blik op oneindig het laatste stukje door deze helse banaan. Uiteindelijk was ik kwart over zes weer thuis met 84,47 km op de teller. Wel de langste rit van dit jaar tot nu toe. Een ding is zeker na vandaag: de 100+ ritjes zitten er conditioneel nog niet in. Of het moet echt Bob den Uylend gaan.

Toch de slechte maand maart nog geeindigd met 200+ en de voorsprong op het schema van vorig jaar is ook weer wat opgepimpt (267 km). Maar nu april....