Na de schitterende dag van gisteren volgde vandaag een zwarte bladzijde. Er werden weliswaar nog wat km's weggefietst, maar onder de meest bizarre omstandigheden. De planning was om vandaag weer een leuk rondje te maken. Frank zou om half elf bij mij zijn, maar om kwart over tien ging de telefoon en had ik de politie aan de lijn. Frank was vlak na vertrek van huis over de kop geklapt toen hij plots moest remmen voor een busje. De eerste diagnose was een schouder uit de kom, maar verder onderzoek moest uitsluitsel geven en hij werd per ambulance naar het Schieland Ziekenhuis gebracht. Daar bleek na een foto inderdaad dat de schouder uit de kom lag en dat er zelfs een stukje was afgebroken. Hij werd overgeheveld naar ziekenhuis Vlaardingen waar hij is geopereerd en inmiddels is hij weer thuis, maar waarschijnlijk wel even uit de roulatie. Fiets en Nikon camera hebben de klap overleefd. Vandaag heb ik dus alleen heen en weer gefietst tussen beide ziekenhuizen, niet wat we voor vandaag in gedachten hadden... Hopelijk herstelt de Giant uit Schiedam snel en voorspoedig.
De Deense theoloog-filosoof Søren Kierkegaard (1813-1855) beschreef ooit een wilde gans die een koppel tamme ganzen weer leert vliegen. De tamme ganzen zijn teruggevallen op dagelijkse routines en moeten oppassen voor de verleiding en het gevaar om gezapige ganzen te worden. Wilde ganzen steken hun nek uit en nemen initiatief. Ze werken daarbij hecht samen, want met vereende krachten kunnen ze grote uitdagingen aan.
Als je de rit die Frank en ik vandaag maakten zou willen samenvatten in een paar woorden dan zouden die luiden: Ganzen, ganzen, en nog eens ganzen! Vandaag stond het eerste bezoekje van dit jaar aan de Alblasserwaard gepland. De Alblasserwaard is misschien wel ons favoriete fietsgebied, we rijden daar meerdere keren per seizoen lange ritten en reden daar ook al de 2e Charlois Europoort Fietstocht van vorig jaar september. Na aankomst met de Fast Ferry in Alblasserdam reden we dezelfde route als de fietstocht tot en met de Theetuin. De hoeveelheid ganzen die we in dat korte stukje tegenkwamen was onvoorstelbaar en alle koppels hadden jongen! Het moeten er duizenden geweest zijn. Als ik binnenkort in de krant lees dat er een ganzenplaag in de Alblasserwaard is dan geloof ik dat meteen. Het was wel een feest om al dat jonge leven te zien en Frank en ik schoten vele foto's. Overal zaten (jonge) ganzen, ze renden en waggelden voor ons uit over het fietspad, het water zat vol en de polder zat ook al vol. Keek je rond dan zag je Grauwe Ganzen tot aan de horizon. Een soort "Birds" van Alfred Hitchcock, maar dan met ganzen. Het was een gepiep van jewelste en erg dichtbij komen durfden we niet want ganzen kunnen behoorlijk agressief zijn als ze jongen hebben. Voorzichtig doorfietsen dus...
Het was werkelijk een fantastische dag met prachtig weer. Alles in de Alblasserwaard was tot leven gekomen en er viel veel te spotten, we hebben zeker meer dan tien zwanenesten gezien, futennesten, ooievaars, heel veel reigers, witte kwikstaarten, karpers in het water en nog veel meer. Tot aan de theetuin was het genieten met een grote G. Bij Theetuin De Winde werden we meteen door de dame des tuins herkend als "de mannen van de schaakclub" en de koffie met appelgebak en boerencake ging er met smaak in. We hadden besloten om vandaag eens bij Nieuwpoort over te steken naar Schoonhoven en van daaruit naar de Reeuwijkse Plassen door te fietsen en langs de Rottemeren weer terug naar huis. Dat plan werkte achteraf maar deels.
Tot aan Nieuwpoort namen we wat nieuwe paden en vermeden zoveel mogelijk de autowegen. Bij Nieuwpoort reden we meteen naar het pontje en aangekomen in Schoonhoven namen we een lekker softijsje en gingen op weg voor het tweede deel van deze dag. Het ging richting Haastrecht en vandaar naar de Reeuwijkse Plassen. De rit van Schoonhoven naar Haastrecht ging via Bonrepas, de Oost Vlisterdijk en de West Vlisterdijk, een werkelijk sublieme route, langs schitterende waterpartijen en boerderijtjes. Er leek geen einde aan te komen. Iedereen aan te bevelen om daar eens te rijden. Het Groene Hart pur sang. Aangekomen in Haastrecht volgden we de bordjes naar de Reeuwijkse Plassen, dat leek goed tegaan tot aan het bordje dat aangaf dat we nog 3 km moesten. Daar ergens zijn we de route kwijtgeraakt en reden we pardoes langs Gouda en kwamen uiteindelijk uit bij de Julianasluis, en ook daar reden we verkeerd en geraakten we niet bij de Rottemeren, maar volgden de A20 en kwamen uit in Nieuwerkerk a/d IJssel. Toen reden we maar door naar Capelle, namen bij de Hoofdweg MacDonalds een grote beker Cola en wat kipnuggets en karden door naar Terbregge, langs het TNT sorteercentrum van de Adelaar, over de Bosdreef en dwars door de stad naar Schiedam en ik nog verder door naar Pernis. Daar aangekomen bleek de teller op 90,69 km te staan en was ik meteen vandaag door de 1000 km van dit jaar! Een derde van de target zit er op! Thuisgekomen voelde ik me opvallend fit en de eerste 100+ rit zit er dan ook zeker snel aan te komen.
Vandaag was het eigenlijk de bedoeling om met Frank en Hans door de Bernisse te rijden, maar Hans had na zijn verzopen kat episode van gisteren even genoeg van fietsen en hij haakte af. Jammer, want hij heeft een prachtige dag gemist, volop zon, en met een heerlijke rondrit langs Scheveningen en Kijkduin. Omdat ik wat vroeg thuis wilde zijn i.v.m. een afspraak 's avonds gingen Frank en ik al vroeg weg, om elf uur was ik bij hem. Deze keer reden we niet de geijkte weg naar Den Haag dwars door Delft, maar ging het via de Ackerdijkse Plassen (waar we nog even de aalscholver en reigerkolonie bezochten), Delftse Hout, Nootdorpse Plassen en zo kwamen we op een gegeven moment via wat behoorlijk doodse vinexwijken weer op de bekende plaats, het viaduct van de Rotterdamse weg, Den Haag in en reden weer eens dwars door het straatvuil, langs de meiden van plezier, langs het Binnenhof, het Vredespaleis en via de Scheveningse bosjes naar Scheveningen. Het was behoorlijk druk al op de boulevard, maar dat had ook te maken met een soort Ierse week die gaande is in Den Haag, "Ierland aan Zee". We vielen midden in een concert van een Ierse band met een soort Lord of the Dance entourage. Klonk erg mooi, maar toen de zanger een nummer van "Father Abrahams" aankondigde en de eerste maten inzette van "The Red Rose Cafe", haakte ik toch echt even af. Ik liep terug naar de fietsen waar ik Frank had achtergelaten met een enorme zak patat met uitjes en even later vervolgden we onze weg, na natuurlijk eerst nog wat pano's te hebben geschoten vanaf een prive-locatie hoog boven de boulevard. Zal kijken of ik ze op Flickr kan gooien deze week.
Na de boulevard ging het de bekende weg naar Kijkduin en daar scheerden we redelijk snel door de duinen ondanks het vele (fiets)volk. Bij Kijkduin namen we bij onze stamtent een softijsje en bleven even op een bankje genieten in de toch wel bakkende zon. Ik had eigenlijk ook een te dikke jas aangetrokken achteraf. Vanaf Kijkduin besloten we gezien de tijd om toch maar niet naar de Hoek door te gaan, maar vanaf Monster naar binnen te steken en via het knooppuntensysteem Schipluiden op te zoeken. Dat lukte redelijk goed, al reden we een keer verkeerd, waardoor we weer bij het Zuiderpark uitkwamen. Uiteindelijk lukte het toch om Schipluiden te bereiken en via Negenhuizen kwamen we uit bij de Woudweg waar onze wegen zich scheidden en nog aardig op tijd kwam ik via Vlaardingen Oost uiteindelijk om tien over vijf thuis aan met 81,48 km op de teller en dat was voldoende om ook meteen de 900 km grens te slechten. Met een mooi weekend in het vooruitzicht voor volgende week (ons eerste bezoek aan de Alblasserwaard staat op het programma!) wordt april zowaar nog een aardig maandje...
Lees ook Frank's verslag van deze tocht.
Het is niet gelukt met het eerste team, ondanks een klinkende 6-2 overwinning op Dordrecht. Concurrent Stukkenjagers 2 won nipt met 4,5-3,5 van Terneuzen en werd daarmee kampioen. De RSB-clubs hebben elkaar dus afgeslacht. Uitgerekend de wedstrijd tegen de kampioen eerder dit seizoen liep voor ons in het honderd, waardoor we noodgedwongen met invallers moesten spelen. De promotie was nog nooit zo dichtbij. Volgend jaar dan maar weer proberen. Het was wel gezellig druk en er is veel opgestoken, niet alleen bij de training van Filip maar diverse groepjes mensen lieten partijen aan elkaar zien en er werd druk geanalyseerd. Zo hoort het op een levendige club! Michel de Wit werd trouwens topscorer van het eerste met 8,5 uit 9!
Toen ik van huis ging verwachtte ik voor vandaag lekker weer, en dus ging ik in mijn normale jas op de fiets naar de club. De wind viel vandaag ook best mee. Naarmate de middag vorderde liet Frank mij op zijn supermobieltje met internet buienradar zien en daar pakten de wolken zich samen. Toen de wedstrijd zo rond zeven uur voorbij was regende het flink. Frank was met de auto gekomen (vooruitziende blik), maar had gelukkig wel een regenjack in de wagen liggen die ik kon lenen. Met de wind in de rug viel op die manier de terugtocht best mee en het is maar een kleine 8 km natuurlijk. Bij terugkomst kreeg ik een mailtje van Hans van Calmthout, die ook op de fiets was gekomen, dat hij als een verzopen kat was thuisgekomen in Hellevoetsluis. Voor hem was het 27 km.... Overigens heeft Frank voordat hij naar de club kwam de deal met de SPN:3 bij Cees Boer rondgemaakt en de fiets gekocht! Helaas voor hem was het exemplaar in de winkel al verkocht en moet hij nu een paar weekjes wachten op levering. Tegen die tijd is hij wel weer in vorm natuurlijk. Eens kijken wat ik ga doen m.b.t. de JJ.
Vandaag passeerde ik de 800 km grens middels een kort ritje naar Smitshoek van 21,69 km. Het totaal lijkt veel, maar vorig jaar eind april stond de teller op 1092 km, dus wil ik april op gelijke hoogte eindigen dan zal er nog een dikke 285 km bij moeten. Morgen speelt het eerste van Charlois Europoort een spannende pot tegen Dordrecht, met een kleine kans zelfs op de titel in de 3e klasse KNSB! Ook Dordrecht heeft belangen, bij winst zijn zij kampioen. Spannender kan niet! In ieder geval springen we morgen natuurlijk ook weer op de fiets richting het clublokaal. Hopelijk volgt er zondag dan nog een ritje met Frank of Hans of Frank & Hans. Het weer gaat in ieder geval de goede kant op, met enig geluk gaan we zondag richting de 19/20 graden. Volgend weekend echter moeten de grote ritten toch weer eens volgen...
Na gisteren voor de interne een totaal gewonnen staande partij te hebben verknald tegen Ronald Sparreboom, waardoor ik nu degradatieschaak speel, had ik vandaag wel even zin om deze frustratie er af te fietsen. De ochtend begon echter vrij grauw, winderig en met een dreiging tot regen. Het was zo erg zelfs dat Frank en ik per email besloten dat het niks zou gaan worden. Toch brak tegen de middag een aarzelend zonnetje door en na de lunch leek het zowaar wat te gaan worden. Na een email alert mijnerzijds belde Frank dat hij om kwart over twee bij Vijfsluizen zou staan voor een kort rondje. De wind beukte meteen al zodanig in mijn rug dat ik mij afvroeg wat dit moest gaan worden.
Met de nodige moeite kwamen we bij de Foppenplas en daar was de ZW wind pas goed te voelen. Had een ideale dag geweest voor een ritje naar Den Helder. Vanuit de Foppenplas reden we naar Cees Boer, waar Frank gisteren al had staan kwijlen bij de Gazelle SPN:3, een schitterende dunnebandenfiets (28 mm) voor "erbij". Frank stoof meteen naar de bovenverdieping en liet mij de pracht zien. Een medewerker van Cees liet mij er even op zitten, maar deze fiets is voor iemand van mijn lengte duidelijk te laag, hij wordt ook niet hoger gemaakt helaas dan 57 L. Voor Frank is-ie ideaal. Volgens de behulpzame medewerker moet ik meer gaan denken aan een Jan Janssen, die maakt ze op maat en met allerlei accessoires geheel naar wens (levertijd wel 5 weken). Bijvoorbeeld de JJ Impress zag er stoer uit en gaat tot framemaat 64. Na nog wat gekeuvel over o.a. de nieuwe aanwinst van Baksteen (mooi apparaat!) kregen we ook nog een folder mee en Frank vertelde later onderweg dat hij waarschijnlijk woensdag de SPNdeal gaat maken bij Cees. Zelf denk ik er nog even over na, ook al omdat de JJ aanzienlijk duurder uitvalt. De huidige fiets die ik heb zou dan de fiets erbij worden.
We reden weer terug naar de Foppenplas, maar nu aan de kant van het Trekkadepad en reden een rondje Duifpolder alvorens langs de Oostgaag (alwaar een encounter met Solextours, zie foto) en Schipluiden langs de Golfbaan te fietsen richting de Schie. Dat ging fantastisch met de wind mee en snelheden van 34, in tegenstelling tot de 14 met wind tegen. Frank haalde zelfs even de 44. Met een SPN:3 zou dat zeker 64 geweest zijn. Via Delfland en de Schie gingen we over de Kandelaar nog even naar de Ackerdijkse Plassen, doken nog even een vogelkijkhut in bij de Ackerdijkseweg, maar dit was duidelijk geen Starrevaart materiaal. Een verdwaalde kip en wat Canadese ganzen. Via de Molenweg en de Oude Bovendijk reden we tegen Rotterdam Airport aan, waar Frank zowaar nog een lepelaar spotte. Langs het vliegveld en via de Spaanse Polder ging het weer op huis aan, maar vingen we wel nog even wat druppels. Tegen zeven uur was ik weer thuis met 55,06 km op de teller. Een welkom ritje na een dikke week rust met een vervelende verkoudheid. Het eerste ritje met Frank in dit fietsseizoen!
Het lulletje Timofeef van RTL 4 had voor vandaag het meest verschrikkelijke weer voorspeld, gisteravond plakte hij er zelfs bliksemschichten bij. Maar toen ik opstond knalde de zon al naar binnen en die is niet meer weggeweest de rest van de dag. Fietsweer dus? Nee, helaas kamp ik met een verkoudheid en ik wilde geen risico nemen dat erger te maken. Frank mailde om een uur of elf en we besloten, ook met het oog op zijn jetlag, om maar eens te gaan wandelen in Oostvoorne en omgeving. Frank stond klokslag twaalf uur voor de deur en al snel waren we bij het Oostvoornse Meer waar we de wagen parkeerde bij het autostrand. Frank ging meteen aan de patat pinda om wat energie op te doen en pakte zijn spiegelreflex met lezen. De tocht kon beginnen en het doel was o.a. om nu toch echt eens een salamander te spotten. We liepen langs de bekende vennetjes in het Voornes Duin die ook langs de fietspaden liggen, maar daarna staken we het struikgewas in op speurtocht. De vennetjes bij Oostvoorne zijn echt prachtig, schitterend helder water en mooi groene planten er in, ideaal voor kikkers en salamanders. Al snel vonden we dan ook de eerste wolken dril met in sommige zelfs al kleine donderkopjes die spartelden. Net toen ik dat aan het fotograferen was, schreeuwde Frank "Pad!", en ja hoor, hij had zowaar een zwaar verkleumde pad gevonden. Het water in de vennetjes is nog erg koud en deze pad zat duidelijk te wachten op betere tijden. Ik schepte de pad uit het water voor wat foto's (zie boven, klik voor grotere versie). Hij bleef geduldig zitten, misschien vond-ie het wel lekker op mijn warme hand.
We vervolgden onze tocht langs duinachtige heuveltjes en smalle paadjes. We kwamen bij een vrouw met een enorme camera met makro-lens en die stond een zwarte hoop troep te fotograferen, maar dat bleek bij nader inzien een gigantische mierenhoop te zijn en niet zomaar huismieren, maar echt vrij grote mieren en ik denk dat het hier om de kale rode bosmier ging. Een enorm gekrioel en heel indrukwekkend. De vrouw wist ons ook nog te vertellen waar er het beste gezocht kon worden naar salamanders in de vennetjes en wees ons een plek aan op de kaart die ze bij zich had. In dat vennetje had ze zelf de salamanders zien baltsen, maar ze waarschuwde ons wel dat de baltstijd er eigenlijk al weer op zat.
We gingen terug naar de auto en reden vervolgens naar het bezoekerscentrum Tenellaplas en vandaar uit gingen we op zoek naar de plek van de salamanders. Vrij eenvoudig vonden we die, maar geen salamander te bespeuren. We drentelden wat verder langs de 4,5 km gele route en vonden het ene na het andere vennetje. Bij een van die vennetjes wist Frank (hij weer) inderdaad een salamander te spotten! Een kleine watersalamander, en die moest ook even op de foto, maar dat was heel moeilijk want hij zat op de zanderige bodem en niet echt aan de oppervlakte. Geen mooie foto's dus. Uiteindelijk taaiden we af we met dit succes in de broekzak en het volgende target wordt een zeehond spotten, waarschijnlijk op Goeree een keertje.
Het was een leuke wandeltocht met veel leven onderweg, en leuk om eens van de fietspaden af te komen en dieper de natuur in te gaan. Als de kikkers echt goed gaan kwaken doen we het nog een keertje over waarschijnlijk. Ik schat dat we al met al toch een dikke 10 km gelopen hebben. Maar goed Frank is dus terug en het fietsseizoen kan nu pas goed van start.
Met de enorme ups en downs in het weer deze weken (voor komend weekend staan weer winterse buien op het programma!) is het zaak om ieder zonnestraaltje te pakken zodra het doorbreekt en direct op het aluminium ros te springen. Vandaag brak een brak zonnetje pas om een uur of twee door en ik kon me niet echt inhouden. Een klein ommetje moest het worden, even naar de Foppenplas en omgeving om eens te kijken of er al wat leven in de brouwerij gaat komen. Ik nam uiteraard de verrekijker mee, hopend op misschien een lepelaar of weer een zilverreiger. Het windje stond een beetje NW, dus gunstig voor de terugweg deze keer.
Bij de Foppenplas aangekomen beklom ik eerst de uitkijkpost nabij de golfbaan voor wat panoshots. Daar was het al een ganzengeschreeuw van jewelste. Bij een van Koot's favo visplekjes stopte ik vervolgens even en bekeek met de kijker een vrij grote kolonie steltlopers aan de andere kant van de Foppenplas, aan de overkant van het vogelreservaatje. Nu de begroeing nog niet zo hoog is kun je alles mooi zien. Het waren met name Scholeksters (zeker meer dan vijftig!) en ook een aantal Grutto's. Er kwamen ook wat Kuifeenden bij, grappige beesten met felle oogjes in hun zwarte kopje. Een stukje verder gefietst en daar zaten de blauwe reigers al weer hoog in de bomen op hun nesten (zie foto boven). Met de kijker een prachtig gezicht, en jammer dat ik geen zoomlens heb op mijn camera die dat kan pakken en vastleggen. Maar wie weet komt dat nog, ik ben een beetje verliefd geworden op de nieuwe Canon 450D...
Vlak voor het verlaten van de Foppenplas viel me op dat er ook al lammetjes in de wei dartelen, dus het was met recht een levendig tochtje vandaag. Eigenlijk wilde ik alweer huiswaarts gaan, maar het leek me wel leuk om even langs bedrijventerrein Oudcamp te fietsen, waar zich per april de nieuwe locatie gaat bevinden van onze vrienden van Willy's Limousines & Classics. Dus langs Maasland en via de Westgaag verder. Het lukte me echter niet de locatie te vinden, misschien ben ik er niet diep genoeg in geweest, het is ook wel een beetje een doolhof daar. Wel fietste ik langs DTO, dus ik moet wel in de buurt geweest zijn. Omdat het al wat laat werd ging ik maar terug via dezelfde route, dus ook weer langs de Foppenplas en de Broekpolder. Uiteindelijk kwam ik thuis met 48,39 km op de teller. Meer dan ik had verwacht en hiermee scheerde ik door de 700 km grens. Frank weet waar ie aan toe is :-)
