Het lulletje Timofeef van RTL 4 had voor vandaag het meest verschrikkelijke weer voorspeld, gisteravond plakte hij er zelfs bliksemschichten bij. Maar toen ik opstond knalde de zon al naar binnen en die is niet meer weggeweest de rest van de dag. Fietsweer dus? Nee, helaas kamp ik met een verkoudheid en ik wilde geen risico nemen dat erger te maken. Frank mailde om een uur of elf en we besloten, ook met het oog op zijn jetlag, om maar eens te gaan wandelen in Oostvoorne en omgeving. Frank stond klokslag twaalf uur voor de deur en al snel waren we bij het Oostvoornse Meer waar we de wagen parkeerde bij het autostrand. Frank ging meteen aan de patat pinda om wat energie op te doen en pakte zijn spiegelreflex met lezen. De tocht kon beginnen en het doel was o.a. om nu toch echt eens een salamander te spotten. We liepen langs de bekende vennetjes in het Voornes Duin die ook langs de fietspaden liggen, maar daarna staken we het struikgewas in op speurtocht. De vennetjes bij Oostvoorne zijn echt prachtig, schitterend helder water en mooi groene planten er in, ideaal voor kikkers en salamanders. Al snel vonden we dan ook de eerste wolken dril met in sommige zelfs al kleine donderkopjes die spartelden. Net toen ik dat aan het fotograferen was, schreeuwde Frank "Pad!", en ja hoor, hij had zowaar een zwaar verkleumde pad gevonden. Het water in de vennetjes is nog erg koud en deze pad zat duidelijk te wachten op betere tijden. Ik schepte de pad uit het water voor wat foto's (zie boven, klik voor grotere versie). Hij bleef geduldig zitten, misschien vond-ie het wel lekker op mijn warme hand.
We vervolgden onze tocht langs duinachtige heuveltjes en smalle paadjes. We kwamen bij een vrouw met een enorme camera met makro-lens en die stond een zwarte hoop troep te fotograferen, maar dat bleek bij nader inzien een gigantische mierenhoop te zijn en niet zomaar huismieren, maar echt vrij grote mieren en ik denk dat het hier om de kale rode bosmier ging. Een enorm gekrioel en heel indrukwekkend. De vrouw wist ons ook nog te vertellen waar er het beste gezocht kon worden naar salamanders in de vennetjes en wees ons een plek aan op de kaart die ze bij zich had. In dat vennetje had ze zelf de salamanders zien baltsen, maar ze waarschuwde ons wel dat de baltstijd er eigenlijk al weer op zat.
We gingen terug naar de auto en reden vervolgens naar het bezoekerscentrum Tenellaplas en vandaar uit gingen we op zoek naar de plek van de salamanders. Vrij eenvoudig vonden we die, maar geen salamander te bespeuren. We drentelden wat verder langs de 4,5 km gele route en vonden het ene na het andere vennetje. Bij een van die vennetjes wist Frank (hij weer) inderdaad een salamander te spotten! Een kleine watersalamander, en die moest ook even op de foto, maar dat was heel moeilijk want hij zat op de zanderige bodem en niet echt aan de oppervlakte. Geen mooie foto's dus. Uiteindelijk taaiden we af we met dit succes in de broekzak en het volgende target wordt een zeehond spotten, waarschijnlijk op Goeree een keertje.
Het was een leuke wandeltocht met veel leven onderweg, en leuk om eens van de fietspaden af te komen en dieper de natuur in te gaan. Als de kikkers echt goed gaan kwaken doen we het nog een keertje over waarschijnlijk. Ik schat dat we al met al toch een dikke 10 km gelopen hebben. Maar goed Frank is dus terug en het fietsseizoen kan nu pas goed van start.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten