Ramptoerisme in nieuwe klassieker

Ongetwijfeld spannende Pinkstertochten staan voor de deur, maar ik loop nog een verslag achter op deze weblog, namelijk de geweldige tocht van afgelopen zaterdag naar Volendam, door Frank op voorhand (en al vrij lang geleden!) omgedoopt tot de Jantje Smit Bedevaart. Frank had de track voor deze rit al ergens in 2008 gestuurd, samen met heel wat andere voorstellen tot tochten en ik heb ze toen met een half oog bekeken, het andere halve oog naar de tracklengte want Frank is gek op 100+-ritten en dan ook goed in de 100+ :-)

De track voor deze rit stond op ongeveer 120 km en het zou dus een klassieker kunnen worden (120+). Het werd voor mij uiteindelijk 152 km! Deels kwam dit ook omdat op de terugweg de trein niet verder reed dan Den Haag CS, zodat we daar in het donker weer op de fiets konden om naar Delft te karren. Wel een uniek staartje aan de tocht.

De tocht zelf was geweldig uitgezet door Frank. Via de Rottemeren naar Boskoop en door het schitterende Woerdens Verlaat en via Nieuwkoop reden we haaks tegen de Amstel aan en die bleven we heel lang volgen tot aan Amsterdam, daar vervolgens even over het IJ heen en langs de Uitdammerdijk bij Durgerdam helemaal langs het IJmeer naar Uitdam en Monnickendam en uiteindelijk dus Volendam, waar we tegen half acht in de avond aankwamen. Het laatste stuk was het mooiste, maar helaas zat ik er toen ook net ff doorheen (de spanning van het clubkampioenschap kwam er uit) en begon een beetje te Tommy Simpsonnen. Flinke rustpauzes, druivensuiker en cafeine hielpen me over de dip heen. Ook was in de namiddag de zon plots verdwenen en werd het jammer genoeg grauw en grijs. Volendam werd natuurlijk onder gejuich gehaald, maar de plaats zelf is puur toerisme en een beetje nep en namaak. Een leuk tentje voor een visje konden we al niet meer vinden, de grote tenten waren afgeladen met veel te jolig palingvolk en de kleine tenten en karren waren al aan het inpakken en sluiten. We reden daarom maar door naar Purmerend waar we om kwart voor negen de trein pikten. Een prima tocht, die ik graag nog wel eens wil overdoen op een echt zonovergoten dag. Weer een aanvulling voor het lijstje met jaarlijkse klassiekers? Het lijstje wordt al aardig lang…

Frank had reeds een uitgebreid en sappig verslag geschreven en daar verwijs ik graag naar. Bij hem ook zoals gebruikelijk de routekaart en meer foto’s. En nu op naar het Pinksterweekend. Inmiddels ben ik al in mei de 2000 km gepasseerd, vorig jaar eindigde ik mei met 1600+.

Nieuwe camera

Na lang wikken en wegen heb ik vandaag een nieuwe camera gekocht, het vakantiegeld moet toch ergens heen. Wat me vooral tijdens het fietsen irriteerde aan de oude camera was het korte zoombereik (3x) en de inmiddels flink achterhaalde filmoptie (640x480). Een digitale spiegelreflex met lenzen zie ik niet zo zitten om steeds mee te slepen op de fietstochten en dus moest het een compact worden met flinke (optische) zoom, filmen in HD, groothoeklens en stabilisatie. Een aantal modellen komen in aanmerking zoals b.v. de Samsung WB500, door Computer Totaal gekozen als beste HD filmcamera, en de Canon Powershot SX200. Op mijn favoriete fotosite dpreview stond onlangs een test met compacte zoomcameras en als beste kwamen de modellen van Panasonic uit de bus. Uiteindelijk heb ik dan ook gekozen voor de Panasonic Lumix DMC TZ7, net uit in Nederland. Hij heeft maar liefst 12x optische zoom met een groothoeklens, effectief 25-300 mm, filmt in 720p met 60 frames per seconde, ingebouwde HDMI-interface, 10 megapixel en stabilisatie. Ook tijdens het filmen heb je het volledige bereik van de 12x zoom tot je beschikking uiteraard. De 25 mm is zeer interessant voor landschapsopnamen. Er zit ook een panorama assistent in. Kortom, voor een zeer schappelijke dikke 300 euries een pracht camera lijkt me. Er zijn compact camera’s die veel mooiere foto’s maken, zoals mijn favoriet de Sigma DP2 (zie met name de site van fotograaf Carl Rytterfalk die helemaal gek is van Sigma en waanzinnige foto’s ermee maakt, zie zijn Sigma DP2 gallery), maar deze camera’s hebben dan vaak weinig of geen (Sigma DP2) zoom en ook het filmen is vaak geen optie. Omdat ik de meeste foto’s maak met fietsen en schaken kies ik dus maar voor de camera met de meeste opties, soms is filmen tijdens het fietsen toch ook wel erg leuk, zoals bij de kikkers in Rockanje. Misschien ooit nog eens een DP2-achtige camera erbij….

Derde titel!

Op de vrijdag na Hemelvaart was het dan zo ver, de beslissing voor het clubkampioenschap. Ondanks dat er eerder in de week gunstige uitslagen vielen voor mij had ik er toch weinig vertrouwen in, immers, koploper Julian van Overdam hoefde “slechts” zijn partij tegen de reeds gedegradeerde Filip Borst te winnen en ik zou tweede zijn. Maar ook bij remise van Julian, moest ik eerst nog maar zien te winnen van Ben Boog en dan moest weer een andere partij ook gunstig vallen. Mijn opdracht was in ieder geval wel simpeler dan die van Julian, ik moest gewoon winnen en het rekenen kwam dan achteraf wel. Julian speelde gelijktijdig zijn partij tegen Filip Borst en begon al bij aanvang van de partij te rekenen en er ook op te rekenen dat hij bij remise kampioen zou zijn. Na 25 zetten stelde hij dan ook remise voor en hoewel eerder Filip iets beter stond nam Filip het toch aan. Vanaf dat moment kon Julian alleen maar lijdzaam toezien en afwachten. Was dit wel goed uitgedacht van hem?

Waarschijnlijk dacht Julian dat ik er tegen Ben  na de rustige opening en middenspel niet doorheen zou komen en ook anderen beoordeelden mijn stelling als zodanig. Voor de oppervlakkige langsloper zag het er inderdaad ook naar uit dat ik remise stond of althans slechts een miniem voordeeltje had. Langere bestudering van de stelling zou die mening echter hebben bijgesteld. Al vrij snel na de opening schonk Ben mij het loperpaar en nam zelf bovendien met zijn overgebleven loper een zwakke positie in. Mijn loperpaar werd oppermachtig en ook kon ik de stelling beetje bij beetje uitbouwen van voordelig naar zonder meer kansrijk. Ben begon steeds meer binnen zijn eigen stelling te spelen met een paar doelloze paarden en ik begon er steeds meer in te geloven. Het enige dat ernstig meespeelde was de spanning want ik besefte nu door de remise van Julian plots een goede kans te krijgen op de titel. Naarmate de tijdnood naderde (gelukkig begon Ben steeds meer tijd te investeren en mijn achterstand werd een voorsprong) werd de stelling almaar beter voor mij en zo tegen zet 40 wist ik dat de vis bijna op het droge was. Onderstaand de stelling na 38…Kg7.

Hier speelde ik 39.Pa3 om naar c4 te hoppen. Hoewel de materiaalverhouding volkomen gelijk is (mijn favoriete stellingen), geeft Rybka al bijna +1.00 voor wit. Zwart is vastgenageld. De zwarte pion op c5 is zwak en kan niet gedekt worden door de pion op b7, de zwarte loper kan niet weg wegens een inval met Td7, het paard op c6 kan niet weg wegens Lxe8 en Txd6, het paard op e8 kan niet weg en de toren op a8 doet niets. Het witte paard komt eigenlijk via c4 de genadeslag brengen en zo geschiedde het ook, twee zetten later blunderde Ben weliswaar, ook onder druk van de klok, maar toen had hij ook al helemaal geen goede alternatieven meer en was de stelling voor wit zonder meer gewonnen. Een partij waar ik heel tevreden over ben, vanaf zet 10 het loperpaar uitgebuit tot het uiterste en puur positioneel gewonnen.

En daarna kreeg ik dan tot mijn verrassing ook nog te horen dat er op een ander bord een remise was gevallen in mijn voordeel en dat ik op een kwart (!) SB-punt kampioen was geworden. Heel erg zuur voor Julian, maar hij had zijn talent op het bord moeten laten zien tegen Filip en niet aan het rekenen moeten gaan. Hij heeft erg veel talent en gaat ongetwijfeld nog vele malen clubkampioen worden. Voor mij is het mijn derde titel, na 1992 en 2003! En net als in 2003 ook ongeslagen. Komend seizoen waarschijnlijk echter een jaartje geen interne want ik moet weer de vrijdagnachten gaan werken helaas….

Kikkerparty

Het is wat druk geweest en dus zijn de weblogverhalen even wat minder aktueel. Op Hemelvaartdag reden Frank en ik een lekkere tocht die we al eerder gereden hebben en wat ongetwijfeld een vast rondje in deze omgeving gaat worden. Het rondje gaat als volgt: naar Hoek van Holland via de Broekpolder, Foppenplas, en viswater van Koot. Daar het pontje naar de Maasvlakte en vervolgens helemaal rond langs het water, via Oostvoorne, Rockanje, Hellevoetsluis en via de Zeedijk tenslotte naar binnen gebogen naar Spijkenisse en via Hoogvliet weer naar huis. Een perfect rondje voor als je even in de buurt wilt blijven en toch een lekkere tocht wilt maken want het rondje komt al snel op 80+. Het is ook een lekker rondje om veel natuur te zien en deze keer gingen we echt voor de kikkers in de vennetjes bij Oostvoorne en Rockanje. Op weg erheen merkten we al dat de kikkers helemaal los waren (o.a. nabij de golfbaan in de Broekpolder), maar Oostvoorne sloeg werkelijk alles. Vlak na de parkeerplaats van het autostrand hoorden we een hels kikkerkabaal en toen we aan de rand van een groot ven een groepje mensen zagen staan wisten we al hoe laat het was: de kikkerparty was volop aan de gang! Frank heeft er al over geschreven en aan zijn filmpjes heb ik niks toe te voegen: hier en hier. Werkelijk ongelofelijk en van een omstander hoorden we toevallig dat er de dag ervoor nog niks te zien was geweest. Een prima timing dus.

Van de overtocht met de nieuwe Fast Ferry heb ik nog wat foto’s op Flickr gezet, er komen er nog meer later.

De tocht eindigde op 91 km voor mij en onderweg waren er nog een paar fraaie kluten vlak na de Zeedijk en natuurlijk waren er bij de vennetjes behalve kikkers ook weer heel mooie viervleklibelles en natuurlijk schoot ik er een paar (met de camera dan). Zie onder, klik voor grotere versie.

Lees ook het verslag van Frank met meer foto’s en zoals gewoonlijk de routekaart van deze dag.

Google pakt de fiets voor Street View-foto's

Google gaat fietspaden en toeristische trekpleisters waar auto's niet kunnen komen met een eigen camerafiets vastleggen voor Street View.

De Google-fiets gebruikt dezelfde foto-apparatuur als de auto's die in 360-graden de omgeving vastleggen voor de Street View-functie in Google Maps.

De fietsen, Google Trikes, worden volgens Google voor het eerst ingezet in de Italiaanse stad Genua en later deze zomer in het Verenigd Koninkrijk, waar de populairste toeristische trekpleisters met de camerafiets op de gevoelige plaat worden vastgelegd.

Lees verder…

Drentse omzwervingen (2)

Toen ik in september voor het laatst in Drenthe was bracht ik een bezoekje aan het Grolloerveen (foto boven), het veen met de lange houten fietsbrug, en schreef daar over in de weblog. Deze keer was het voorjaar toen ik er kwam en het verschil is enorm. Al van ver hoorde ik boven de wind uit een gigantisch kikkerconcert. Op de fietsbrug stonden al wat mensen te luisteren en te fotograferen. Ik probeerde een filmpje te maken maar de wind blies in dat open stuk net te hard in de microfoon voor het mooie. Ik fietste een stuk door en na de brug begon het pas echt goed gek te worden, honderden kikkers sprongen voor mijn voorwiel weg, het veenwater staat hier pal naast het fietspad. Waar ik ook stopte kwaakte het en staken de snuitjes in het zonnetje uit het water. Dit hele gebied is erg drassig en in feite een grote veenpoel en alleen het fietspad is eigenlijk vaste grond hier, erg uniek. Ik bleef diverse malen een tijd de kikkers observeren en foto’s maken. Hierna reed ik weer diep het bos in richting Elp en vandaar naar voormalig Kamp Westerbork waar ik altijd even langs ga, de bossen zijn daar prachtig. Van Hooghalen ging het weer naar Grolloo en terug naar Drouwen, een geweldige natuurrit. 

Drentse omzwervingen

Terug uit het mooie Drenthe waar ik alweer voor de vierde keer een weekje vertoefde. En wederom ook weer geluk gehad met het weer, bij aankomst en bij vertrek regen, daartussen schitterend weer met blauwe luchten en zon. In totaal 144 km gefietst. De tochtjes waren niet erg lang, maar dat hoeft ook niet in Drenthe want als je uit de deur stapt bij onze standplaats sta je al in het bos en daar is te veel te zien om er zomaar snel doorheen te fietsen. Hoewel ik de omgeving inmiddels al aardig ken en zonder kaart grote stukken kan fietsen ontdek ik uiteraard ook nog steeds nieuwe plekjes. De mooiste vondst van dit bezoek vond ik toch wel het Lunsveen (foto bovenaan, klik voor grotere versie), het grootste van de 26 vennetjes in de boswachterij Gieten-Borger. Gek genoeg maar 5 km van ons huisje verwijderd, maar ik was nog niet eerder die kant op gefietst. Volgens het infobord bij het ven is er veel bijzondere natuur te vinden in en om het Lunsveen. Het meest bijzondere is de zeer zeldzame Veenbesparelmoervlinder, en die kwam ik uiteraard dan ook niet tegen, hoewel ik in totaal drie bezoekjes heb gebracht aan dit ven. Ook de heikikkers en het vleesetende plantje zonnedauw bleven in de schaduw van mijn waarneming. Meer geluk had ik met de viervleklibel. Geen kunst overigens want als je naar de rand van het ven loopt is het eerst dat je opvalt (in deze tijd van het jaar) het gezoem en gesnor van talloze insecten en met name heel veel libelles en waterjuffers. Af en toe ging een viervleklibel mooi zitten en de twee onderstaande foto’s kon ik na veel geduld en veel mislukte pogingen schieten. Een prachtig beestje, dat als een luchtschip over het water scheert. Het ven strekt zich nog een eind het bos in, groter en langer dan de foto doet vermoeden en de wandeling eromheen van 3,3 km ga ik de volgende keer zeker doen. Er zit ook nog een mooi heidegebied achter. In de volgende berichten meer indrukken uit Drenthe.

Het wordt nog spannend

Het zit plots weer wel mee in de interne competitie van Charlois Europoort. Afgelopen vrijdag won ik met zwart van concurrent Arjan van der Leij en klom naar de eerste plaats met 9,5 uit 14. Grote favoriet blijft Julian van Overdam die twee partijen minder heeft gespeeld en slechts een punt achter ligt. Toch zal hij flink moeten scoren om ongedeeld kampioen te worden mocht ik ook mijn laatste partij tegen Ben Boog winnend afsluiten. Julian zal in dat geval 2,5 uit 3 moeten halen. Maar goed, Ben pak ik ook niet zomaar natuurlijk al is mijn score tegen hem de laatste jaren wel verbeterd (2,5 uit 4 in de vier laatste interne ontmoetingen), en ik heb wit in die partij.

Tegen Arjan van der Leij kwam ik  minder uit de opening maar wist de boel gesloten te houden en toen werd mijn paard erg sterk en zijn twee lopers wat minder. Er was echter nog niets aan de hand, in de diagramstelling geeft Rybka na 26..Txf8 gewoon 0.00. Maar hier slaat echter de vlam in de pan omdat ik denk een leuk tussenzetje te zien: 26…f5?? Een blunder van formaat, wit kan nu 27.d6! spelen en zwart heeft niets beters dan 27..fxe4  28.dxc7 Txf8  29.Lxe4 Ta7 en wit staat na 30.Tce1 gewoon gewonnen. Gelukkig voor mij had Arjan hier bitter weinig tijd voor de rest van de partij, nog minuten, en speelde 27.gxf5 gxf5 28.Dh4?? (d6! kon nog steeds) en na 28…Txf8 stond ik erg goed. Arjan miste daarna nog wat verdedigingen, maar had op een gegeven moment nog maar een minuutje voor de rest van de partij en dat redt alleen John Leer maar. Een gelukje dus deze partij! Op 22 mei volgt de finale tegen Ben Boog en Julian speelt dan met zwart tegen Filip Borst. Hier de huidge stand van zaken.

Mooie Veluwerit

De rit die Frank en ik onlangs maakten van Nijmegen naar Gilze-Rijen zal voorlopig wel met stip op nummer 1 blijven en een klassieker gaan worden de komende jaren, evenals de ritten van en naar Vlissingen en Den Helder. Maar niet altijd zijn de langste ritten de mooiste natuurlijk en voor mensen die niet van erg lange ritten houden kunnen we een goede tip geven: de Veluwe! Steek je de Veluwe over van Arnhem naar Apeldoorn of andersom en je neemt het Nationaal Park onderweg mee dan kom je in een rechte lijn gaand niet hoger dan zo’n 45/50 km als ritlengte en iedere kilometer is puur natuur en puur genieten. Je kunt de rit naar believen uitbreiden, de Veluwe is buiten het Nationaal Park erg groot. Ook de Veluweritten zullen een jaarlijks terugkerend gebeuren blijven in ons repertoire. Nog voor Koninginnedag hadden we al afgesproken dat zaterdag een Veluwerit zou gaan worden omdat dan het weer ook erg mooi zou zijn en we hadden wel weer eens zin in de Veluwe. Natuurlijk beseften we op voorhand dat de rit zou gaan eindigen in de buurt van de onheilsplek van donderdag en de knoop werd dan ook maar meteen doorgehakt, als we het zouden halen dan zouden we ook even langs het Loo gaan en langs “De Naald”.

We vertrokken wat later dan gepland omdat ik de avond ervoor een zware partij had gespeeld voor de interne competitie en vrij laat thuis was. Ook had ik de rit niet goed kunnen voorbereiden en dus nam ik de nodige kaarten mee en stelde in de trein pas het knooppuntenschema samen. Even voor half twaalf arriveerden we in Arnhem en in no time zaten we dik in de bossen en meteen ook de zware klimmetjes. Die vielen flink tegen en de benen bleven dan ook de hele dag pijn doen. Frank en ik zijn bepaald geen klimmers. Achteraf bleek dat al die kleine klimmetjes ons tot op grote hoogten hadden gebracht en vlak voor Apeldoorn volgde dan ook een gigantisch lange en heerlijke afdaling vanaf de “Hoge Duvel” langs de Wieselse Weg. De rit was verder de hele dag weer fantastisch, eigenlijk buiten het Nationaal Park misschien nog wel mooier dan daarbinnen. De paden waren er ruiger en de natuur afwisselender met o.a. de prachtige Asselse Bossen en het was uiteraard minder druk. In het Nationaal Park was geen witte fiets meer te krijgen zo druk was het er.

Na de bevrijdende afdaling naar Apeldoorn reden we rond half zes via de Zwolseweg het kruispunt op waar “De Naald” staat. Onderweg naar dit punt was het al een drukte van belang met mensen die met bloemen richting het monument gingen en voor de stoplichten stonden files. De plek waar alles zich donderdag afspeelde maakte natuurlijk grote indruk. Het geheel is veel compacter dan je zou verwachten aan de hand van de televisiebeelden en het eerste dat opvalt is hoe dicht de zwarte Suzuki wel niet bij de bus is gekomen. We praten dan echt over enkele meters. We bleven enige tijd bij het monument staan en liepen toen zonder fiets nog even naar paleis het Loo, waar we op een bankje een break namen en foto’s maakten. Na een half uurtje liepen we terug en keken ook nog even aan de andere kant van het kruispunt waar een enorme bloemenzee is ontstaan. Ook hier een drukte van belang met een constante stroom bezoekers die langstrokken.


Overal zag je mensen wijzen en aan elkaar uitleggen hoe het was gegaan. Op een gegeven moment voelden we ons toch een beetje te veel ramptoerist en enigszins beschaamd vertrokken we maar naar Apeldoorn CS. Daar hadden we het geluk een rechtstreekse trein te treffen naar Rotterdam Centraal. Om half negen waren we weer in Rotjeknor en omdat de zon nog scheen werd spontaan besloten maar naar huis te fietsen i.p.v. over te stappen. Even na negen uur was ik weer thuis met 80 km op de teller. Meimaand fietsmaand is geopend!

Lees ook het verslag van Frank met routekaart en pano van het Loo!

Gesnapt

Zo goed als onze held Adri de Groot zal ik natuurlijk nooit worden en daar heb ik de apparatuur ook niet voor, maar tijdens de rit van afgelopen donderdag wist ik zowaar toch eindelijk eens zo'n flierefluitertje met de camera te pakken die je wel altijd hoort in de rietkragen als je langsfietst maar zelden echt ziet zo klein en geniepig verscholen zijn ze. Het is natuurlijk een rietzangertje. Hij bleef keurig vlak voor me een tijdje zitten fluiten en stoer doen. Bovenstaand mijn foto van donderdag (klik voor grotere versie zodat je hem ook echt ziet!), en hier de rietzangertjes die Adri in de loop der tijd nam.

Koninginnedag met bizar staartje

Toen gisteren even na twaalven half Nederland voor de buis zat om geschokt de verwikkelingen in Apeldoorn te volgen, zaten Frank en ik nietsvermoedend op de Waterbus richting Alblasserdam en even later snorden we langs de molens van de Kinderdijk en door de groene polders van de Alblasserwaard voor een mooie tocht. Zonnetje op het bolletje en weinig wind. Nergens onderweg hebben we ook maar iets gemerkt van de commotie elders in het land en ook hoorden we er niemand over spreken tijdens de rustpauzes. In de kleine gehuchten die we onderweg passeerden werd volop gefeest met veel muziek en oranjevertoon. Alleen hing hier en daar de vlag halfstok en volgens Frank kon dat absoluut niet want daar staat een boete op. Vreemd was het bovendien toen we alsmaar meer vlaggen halfstok zagen, waarom zouden mensen dat immers doen? Uiteindelijk arriveerden we om half acht in Breukelen en toen pas ging mijn mobieltje aan en hoorden we wat er was gebeurd, zodat deze schitterende fietsdag een wel heel bizar staartje kreeg. Onderweg maakte Frank namelijk grapjes dat er wellicht een aanslag op de leden van de Koninklijke familie was gepleegd en als je dan plots te horen krijgt dat dat inderdaad waar is komt dat heel onwezenlijk over. In de trein terug konden we er niet over uit dat dit nog echt gebeurd was ook.

De rit zelf was prachtig en voor het grootste deel een herhaling van de rit van 26 april van vorig jaar, de dag voordat Frank ten val kwam. Na de Alblasserwaard en natuurlijk een bezoekje aan onze favoriete theetuin De Winde voor koffie met appelgebak (en waar de kat des huizes een heerlijk muisje had gevangen en verorberde tussen onze fietsen) reden we naar Schoonhoven via het pontje en vervolgens langs de Vlist naar boven naar Haastrecht. Een erg mooi pad is dit. Daarna langs de Reeuwijkse Plassen verder omhoog. Bij Bodegraven ging het niet naar het geplande Zwammerdam omdat we even niet over de Oude Rijn heen kwamen, en dus maar door naar Woerden en daar pas weer omhoog, naar Kamerik en Wilnis en van Wilnis tenslotte naar de eindbestemming Breukelen. De treinen hadden flinke vertraging door alle drukte in Amsterdam en dus waren we pas om kwart voor negen weer op Rotterdam CS. daarna nog een stuk naar huis fietsen en door de tunnel en met 117 km op de teller was ik om half tien weer thuis en kon al het nieuws en de beelden tot mij nemen.

En zo eindigde april met een record want de eindstand van april 2007, 691 km, werd gebroken. De afgelopen maand werd maar liefst 755 km gekard op de Gazelle! Nu reeds dik over de 1500 km, dat gaat toch steeds gekker worden.

Lees ook het verslag van Frank met de routekaart.