Brabantse bloesempracht in ongekende klassieker

Het komt niet vaak voor, maar hier zit ik achter een toetsenbord vol met toetsen en ik heb geen idee hoe de rit van gisteren te beschrijven. Om de rit van a-z na te vertellen zou een lap tekst vergen die niemand helemaal gaat nalezen. Het was een rit zoals we die nog niet eerder hebben gereden, met zoveel verschillende aspecten dat het gewoon alle verbeelding tart. Daarom maar een poging tot een opsomming van gebeurtenissen.

Ik had Frank vrijdag gemaild met een voorstel tot een rit van Nijmegen naar Breda. In een vrij rechte lijn gaf Google Maps een afstand aan van 97 km, ik mailde Frank dat we moesten rekenen op zeker 100+ en wellicht zelfs 120, omdat rechte lijnen bij het fietsen niet bestaan. Voor mijn persoontje werd het uiteindelijk 143 km! Het was een fantastische rit, het werd een slijtageslag, het werd iets dat we nooit zullen vergeten en met enige aanpassingen is het een klassieker die we de komende jaren zeker nog een paar keer gaan doen.

Ik had de rit uitgezet aan de hand van diverse kaarten met knooppunten en met gebruik van Mapsource en gedownloade knooppuntkaarten van gpstracks.nl. Ik kwam op 53 knooppunten die we moesten volgen om in Breda te komen. Hierbij hield ik voornamelijk mooie gebieden aan met veel groen, heide, duin en water. De uitdaging: kun je in Nederland een 100+ rit rijden zonder een moment prachtige natuur te verlaten, zonder al te veel verkeer tegen te komen en zonder je een moment te vervelen. We hadden er een hard hoofd in want bij al onze tochten tot nu toe zat altijd wel een vervelend stuk wat je moest passeren om ergens te komen of een vervelend stuk om weer naar huis te komen. Na gisteren echter kunnen de boekjes worden herschreven. Nog nooit zoiets meegemaakt. Een dikke 130 km door puur natuurschoon, de meest prachtige en afwisselende paden, verpletterende stilte met alleen het gefluit van vogels en een enorme diversiteit in landschap. Zon, bloesem, bos, duin, heide, rivieren, Brabantse gemoedelijkheid, deze opsomming komt helaas niet in de buurt van wat we hebben meegemaakt.

Het vergde na aankomst met de trein in Nijmegen slechts luttele kilometers om in de bossen te komen nabij de Heilige Land Stichting. Van dat punt af tot aan het einde, 130 km verder, bij Gilze-Rijen waar we doodvermoeid de trein namen (Breda werd net niet gehaald) was een lang natuurpad. Onderweg achtereenvolgens de Mookerheide, de Heeswijkse Kampen, de Kraaijenbergse Plassen, de Gasselse heide, de Reekse heide, Natuurpak Maashorst, de Heeswijksche Bosschen, de Vughtse Heide en bossen, De IJzeren Man nabij Vught, en dan de fantastische Loonse en Drunense Duinen, de bossen rond de Efteling en ten slotte via een prachtige serie paden door bosjes rond Dongen naar Gilze-Rijen en daar de trein naar huis, waar ik tegen elf uur ‘s avonds aankwam (!) na te zijn vertrokken met de trein van kwart over acht ‘s morgens.

Behalve het natuurschoon waren er ook pannekoeken, koffie met likeur en gebak, Brabantse vriendelijkheid overal, heel aparte kapelletjes langs de wegen met brandende kaarsjes, een wandelaarster met hongerklop die ik nog net kon redden met mijn laatste boterham met sategehakt, en wat heel erg opviel: nauwelijks verkeer. Zelden hebben we zo ongestoord kunnen doorfietsen, we hebben een enkele keer een snelweg over moeten steken, maar zelfs dan ging dat via een soort natuurviaduct en in no time waren we weer terug in de stilte. Deze 53 knooppunten zullen worden gekoesterd en met wat kleine aanpassingen hebben we een wereldrit. Verwijderd wordt slechts het afzien van de laatste kilometers na Kaatsheuvel, waar we tegen beter weten in (mijn schuld) onnodig om reden. Bij sommige natuurgebieden hadden we nog dieper er in kunnen gaan, maar dat komt allemaal nog wel. Deze vergeten we niet snel en zal worden ingelijst als een van de allermooiste tot nu toe.

Lees ook het verslag van Frank met de routekaart.