Vandaag, op deze prachtige zonnige dag, werd zowaar de eerste klassieker van het jaar gereden en dat op 3 april! Een klassieker, nog even voor de duidelijkheid, is een rit van 120+ km, er staat nog 1 langere afstand apart in ons boekje, de 160+ oftewel de "Hors Catégorie". De enige hiervan die ik ooit reed was naar Den Helder, toen haalde ik de 174 km. Vorig jaar werd de eerste 120+ klassieker pas in mei gereden, toen met Hans van Calmthout. Het toeval wil dat de eerste klassieker van 2009 hetzelfde rondje is geworden als vorig jaar met Hans, namelijk het rondje Voorne Putten/Goeree Overflakkee/Hoeksche Waard en weer naar huis. Bijna exact hetzelfde rondje alleen nu met Frank en nu in tegengestelde richting.
Frank had speciaal vrij genomen omdat dit de mooiste dag van de week beloofde te worden en ik had al vrij. We kregen er beide geen spijt van! Al om negen uur vertrokken we vanaf de Beneluxtunnel aan mijn kant. Via Hoogvliet en Spijkenisse reden we het trambaanpad op, om halfverwege af te slaan bij de Bernisse. Natuurlijk wilden we de kans om weer eens lekker te rijden op de Zeedijk naar Hellevoetsluis niet voorbij laten gaan! De wind was minimaal, we kwamen nauwelijks andere fietsers tegen op deze werkdag en de zon begon steeds lekkerder te schijnen. Op de Zeedijk namen we een eerste break en genoten van het uitzicht over de nog wat heiige Haringvliet. Na Hellevoet, waar we wat extra kilometers maakten met een rondje haven, reden we langs de lepelaarkolonie die helaas even niet thuis was. Nul, zero. Slechts ganzen vandaag, heel veel ganzen, brandganzen om precies te zijn. Waarom er momenteel zoveel zijn is een raadsel, misschien zijn ze op doortocht? In deze getale heb ik ze nog nooit hier gezien. Op de site van de vogelbescherming lezen we: “Sinds 1984 is de brandgans broedvogel in Nederland en de aantallen zijn sindsdien bijna alleen maar toegenomen. In de periode 1997-2000 werden 750 - 1100 paren geteld.” Beetje vreemd verhaal want we hebben er vandaag alleen al duizenden gezien! Dat moet dan wel erg explosief gegroeid zijn.
Via de Haringvlietbrug reden we Goeree op en eigenlijk waren we tot aan dit moment nog van plan om naar Ouddorp te fietsen, en van daar door naar de Brouwersdam en wellicht Renesse. Het alternatief waar Frank bij het vertrek al mee kwam trok ons toch meer en we besloten ter plekke om Zeeland nog even met rust te laten en een rondje Goeree Overflakkee te doen. Ook Frank had dit rondje al eens eerder gedaan, in zijn eentje, en had er ook wel weer eens zin in. En zo reden we dus na een tijdje Stellendam in (foto onder), na eerst nog even bij de haven bij een zeer irritant eettentje wat voorraad te hebben ingeslagen. 
Na Stellendam reden we volgens de knooppuntenbordjes verder en zo langs de Plaat van Scheelhoek, en ook hier weer heel veel brandganzen. Hierna door naar Dirksland, alwaar het pittoreske schutkeersluisje ons opwachtte, de Dirklandse Sas. Hier namen we een lange break, genoten van de oorverdovende stilte en namen vele foto’s. Een heel fraai stukje historie.
Verder over de Kraaijenstijnse Dijk naar Middelharnis. Hier een tegenvallertje, het beroemde sluisovergangetje dat je zelf kunt bedienen was afgesloten door bouwwerkzaamheden. Hierdoor moesten we flink omrijden door Middelharnis heen en weer terug naar het havenhoofd. Ook hier weer een lekkere break in het zonnetje onder de metalen palmboom. Het Haringvliet lag er bij als een biljartlaken, schitterend. Hierna volgde uiteraard de mooie rit over de dijk bij de van Pallandtweg met de windmolens, daarna door over de Zeedijk naar Stad aan het Haringvliet. Prachtige stukken hier en al snel zaten we in Den Bommel en roken we reeds het volgende ijkpunt, het knooppunt Hellegatsplein. Nog steeds waren we lekker fit en fris en dat was zeker te danken aan de ruime breaks die we namen met voldoende vocht en vast voedsel. Inmiddels reed Frank al een tijd in zijn overhemdje en ik had ook al mijn jas uitgetrokken om wat bij te bruinen. Het was een heerlijke dag. Nabij het Hellegatsplein zat Frank al bijna aan de 100! We namen hier weer een break bij eettent de Banaan, met een drankje en een welverdiend ijsje. Tijd voor de oversteek naar de Hoeksche Waard. Dat werd wel even flink klimmen om over het Haringvliet te komen. Daarna de afdaling en toen nam Frank’s GPS het over want we wilden inmiddels toch een een beetje snel op huis aan zonder onnodige lussen te maken.
De GPS faalde niet en bracht ons via Klaaswaal, Westmaas en Mijnsheerenland in no time naar de Heinenoordtunnel. Ook hier weer een break en tijdens het broodje en drankje zagen we al vanaf een bankje dat zowel de roltrappen naar beneden als ook de lift het nog steeds niet deden en dus moesten we weer door de boerentractortunnel. Hier vergaten we eventjes ons jack weer aan te doen met als gevolg dat we met ijspegels aan de neus de tunnel weer uitkwamen. Caramba wat een kou! Gelukkig deed aan de andere kant de lift het weer wel. Bovengekomen reden we rond de tunnelingang aan de achterkant en zo langs de Maas richting Rhoon. Voor mij in totaal nog zo’n 15 km te gaan, voor Frank nog meer dan 20. We zaten er beide wel wat doorheen en dat werd erger toen we merkten dat de wind was gedraaid en nu redelijk west stond, zodat we er tegenin mochten ploeteren. Op de automatische piloot haalden we Rhoon, reden via Intratuin achterom naar het Distripark en namen daar een laatste korte break. De laatste ruk naar Pernis ging in een roes en ik was toch wel even blij weer thuis te zijn. Frank moest toen nog door de tunnel naar huis… Maar we kwamen natuurlijk wel thuis met een zeer voldaan gevoel, de eerste klassieker is een feit! In mijn geval werd het 126 km! Morgen toch maar even rusten….
Lees ook het verslag van Frank met de routekaart en meer foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten