Derde titel!

Op de vrijdag na Hemelvaart was het dan zo ver, de beslissing voor het clubkampioenschap. Ondanks dat er eerder in de week gunstige uitslagen vielen voor mij had ik er toch weinig vertrouwen in, immers, koploper Julian van Overdam hoefde “slechts” zijn partij tegen de reeds gedegradeerde Filip Borst te winnen en ik zou tweede zijn. Maar ook bij remise van Julian, moest ik eerst nog maar zien te winnen van Ben Boog en dan moest weer een andere partij ook gunstig vallen. Mijn opdracht was in ieder geval wel simpeler dan die van Julian, ik moest gewoon winnen en het rekenen kwam dan achteraf wel. Julian speelde gelijktijdig zijn partij tegen Filip Borst en begon al bij aanvang van de partij te rekenen en er ook op te rekenen dat hij bij remise kampioen zou zijn. Na 25 zetten stelde hij dan ook remise voor en hoewel eerder Filip iets beter stond nam Filip het toch aan. Vanaf dat moment kon Julian alleen maar lijdzaam toezien en afwachten. Was dit wel goed uitgedacht van hem?

Waarschijnlijk dacht Julian dat ik er tegen Ben  na de rustige opening en middenspel niet doorheen zou komen en ook anderen beoordeelden mijn stelling als zodanig. Voor de oppervlakkige langsloper zag het er inderdaad ook naar uit dat ik remise stond of althans slechts een miniem voordeeltje had. Langere bestudering van de stelling zou die mening echter hebben bijgesteld. Al vrij snel na de opening schonk Ben mij het loperpaar en nam zelf bovendien met zijn overgebleven loper een zwakke positie in. Mijn loperpaar werd oppermachtig en ook kon ik de stelling beetje bij beetje uitbouwen van voordelig naar zonder meer kansrijk. Ben begon steeds meer binnen zijn eigen stelling te spelen met een paar doelloze paarden en ik begon er steeds meer in te geloven. Het enige dat ernstig meespeelde was de spanning want ik besefte nu door de remise van Julian plots een goede kans te krijgen op de titel. Naarmate de tijdnood naderde (gelukkig begon Ben steeds meer tijd te investeren en mijn achterstand werd een voorsprong) werd de stelling almaar beter voor mij en zo tegen zet 40 wist ik dat de vis bijna op het droge was. Onderstaand de stelling na 38…Kg7.

Hier speelde ik 39.Pa3 om naar c4 te hoppen. Hoewel de materiaalverhouding volkomen gelijk is (mijn favoriete stellingen), geeft Rybka al bijna +1.00 voor wit. Zwart is vastgenageld. De zwarte pion op c5 is zwak en kan niet gedekt worden door de pion op b7, de zwarte loper kan niet weg wegens een inval met Td7, het paard op c6 kan niet weg wegens Lxe8 en Txd6, het paard op e8 kan niet weg en de toren op a8 doet niets. Het witte paard komt eigenlijk via c4 de genadeslag brengen en zo geschiedde het ook, twee zetten later blunderde Ben weliswaar, ook onder druk van de klok, maar toen had hij ook al helemaal geen goede alternatieven meer en was de stelling voor wit zonder meer gewonnen. Een partij waar ik heel tevreden over ben, vanaf zet 10 het loperpaar uitgebuit tot het uiterste en puur positioneel gewonnen.

En daarna kreeg ik dan tot mijn verrassing ook nog te horen dat er op een ander bord een remise was gevallen in mijn voordeel en dat ik op een kwart (!) SB-punt kampioen was geworden. Heel erg zuur voor Julian, maar hij had zijn talent op het bord moeten laten zien tegen Filip en niet aan het rekenen moeten gaan. Hij heeft erg veel talent en gaat ongetwijfeld nog vele malen clubkampioen worden. Voor mij is het mijn derde titel, na 1992 en 2003! En net als in 2003 ook ongeslagen. Komend seizoen waarschijnlijk echter een jaartje geen interne want ik moet weer de vrijdagnachten gaan werken helaas….