De gevoelstemperatuur was vandaag volgens Buienradar in Rotterdam zo rond half een MIN 3 graden. De zon scheen echter zo fantastisch tegen een strakblauwe lucht dat mijn fietsgevoel overheerste. Dus stapte ik rond half twee dik ingepakt op de Gazelle voor een klein ommetje Foppenplas, alwaar Koot en vismaat aan het hengelen waren (met een fles witte wijn tegen de kou, zo bleek later). Op de heenweg had ik veelal het windje mee (de oostenwind was er ondanks de voorspelling ZW nog steeds) en dat ging soms wel erg lekker. Hier en daar lag zowaar ijs op de sloten en plassen, maar met de zon op het bolletje leek het wel lente. Via de Broekpolder kwam ik bij de Foppenplas alwaar ik bemerkte dat de bewegwijzering van het knooppuntensysteem aardig opschiet. Leuk, maar voor ons natuurlijk mosterd na de maaltijd, iedere centimeter fietspad in Delfland is immers al meerdere malen verzwolgen door de Adelaar en de Pelikaan.
Na het witte bruggetje genomen te hebben bleken Koot en kornuit nog geen honderd meter verder al aan het water te zitten, verscholen tussen het riet, lekker languit in de zon. Ik bleef een uurtje bijpraten, even wat drinken en toen maar weer op pad want het leek zo rond half vier toch wat kouder te worden en de wind leek wat aan te trekken. Enorme wolken ganzen trokken trouwens voortdurend over. Ik las op Teletekst dat er nogal wat worden afgeschoten omdat ze complete velden van boeren leeggrazen.
Via de Foppenplas en Maasland, reed ik Maasluis binnen via de Noordkade, langs Grootmeester Cees Boer en door naar het pontje. Daar sloeg ik meteen linksaf en ging langs de waterkant weer op huis aan. Onderweg nam ik nog wat foto's van de imposante Rowan Gorilla VII bij Rozenburg, die maar liefst 215 meter de lucht in steekt. Een booreiland dat aldaar ligt om zijn 3 stalen poten te laten verlengen. Het eiland is dus hoger dan de Euromast, de KPN-toren in de Waalhaven (193 meter), en de superschoorstenen van Shell Pernis (213 meter). De toren is zelfs zo hoog dat je er met een mobieltje geen ontvangst hebt.
Wanneer de klus eind deze maand geklaard is, laat het platform zichzelf weer naar beneden zakken. Op een transportboot zet het gevaarte vervolgens zeil naar Angola om in de zeebodem een nieuwe olieput te slaan.
Tja, zo brengt de Rotterdamse haven iedere keer wel weer een verrassing als je er doorheen fietst. De volgende verrassing kwam overigens alweer snel, toen ik bij de "helmpjes" arriveerde. Uit een auto stapten twee mannen met enorme jachtgeweren, een van de mannen liep (hagel)kogels in het geweer te klikken. Een gigantische jachthond (ponyhoogte) liep er arrogant met gespitste oren naast. Ik keek hem maar niet in de ogen. Waar dit allemaal toe moest gaan leiden wist ik niet, maar ik was blij dat ik de andere kant op moest... het schot in mijn rug bleef gelukkig ook uit! Ik lees het nog wel in de krant wie daar is omgelegd.
Via de bekende paden kwam ik weer bij Vijfsluizen aan en dook de Beneluxtunnel in alwaar diverse plakkaten waarschuwden voor kapotte roltrappen (what's new?).
De fiets ging de schuur in met 30,20 km op de teller. Een lekker rondje, morgen misschien weer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten