Afgepeigerd

Het KNMI voorziet nu reeds dat deze winter bij de tien zachtste sinds 1901 zal horen. En Nederland trok er massaal op uit deze zondag. Onderweg zag ik de auto's al in rijen van tien naar de Slufter stuiven. Daar moest ik dus niet zijn. Ik was om half twaalf al opgestapt voor een onbestemd rondje in het mooie februariweer. De bedoeling was eigenlijk Scheveningen, Kijkduin en afzakken naar de Hoek, maar ik vermoedde dat dit een zeer moeizaam tochtje zou gaan worden door het drukke fietsverkeer en voetvolk in Delfland e.o. en dus besloot ik maar eens aan deze kant van de Maas te blijven, richting Oostvoorne via de landtong langs de Brielse Maas. Daar was het inderdaad vrij rustig op de fietspaden al werd dat in de loop van de middag ook flink slechter. In ieder geval reed ik heerlijk met de wind(?) mee en ik moest moeite doen om onder de 25 te blijven. Na een stief uurtje zat ik al heerlijk zonder jas in het zonnetje op een bankje langs het Brielse Meer met een blikje Red Bull en besloot even Frank te bellen. Die was uitermate jaloers natuurlijk, maar het zit er wegens de drukte gewoon even niet in voor hem en nu heeft hij ook nog een achillespees blessure die hem opspeelt. Hij verwacht tegen de tijd dat hij weer gaat rijden een achterstand van 1000 km op mij, maar zo hard zie ik het nog niet gaan. We spraken nog even over de plannen voor de komende 3e Charlois Europoort fietstocht (waarschijnlijk eind mei te houden) en daarna hervatte ik mijn tocht over de landtong.

Alles is nog kaal en dor in het landschap, maar de vogels, en aan de molshopen te zien vooral ook de mollen, zijn al flink in de weer. Die moeten ook aardig in de war zijn bij deze omstandigheden. Er waren erg veel ganzen en andere watervogels en onderweg passeerde ik een bord waarop stond "Buizerd!". Gelukkig heb ik een aardige haardos, het schijnt dat ze een kale kop nogal eens willen aanvallen :-)
Bij het Oostvoornse Meer aangekomen bemerkte ik een uitermate lage waterstand. Volgens een infobord langs de kant wordt er druk gewerkt en gaat het hele gebied op de schop, waarbij het meer zelfs van zout water wordt voorzien. Het Oostvoornse Meer wordt steeds zoeter en ondoorzichtiger schijnt het. Het mooie meer wordt een onderwaterwoestijn! Ook de natuur van het Groene Strand heeft te lijden onder de verzoeting.
Vanaf de lente van 2008 wordt schoon en helder zout water uit het Beerkanaal in het meer gepompt. Net zolang tot het zoutgehalte voldoende is en de natuur weer ‘tot bloei’ komt. Het water wordt op minimaal vijftien meter diepte in de meer dan 800 meter lange leiding gezogen en in het meer gemengd met het brakke water. Overtollig water wordt uit het meer in het Beerkanaal teruggepompt. Tegelijk wordt gewerkt aan: het waterpeil, dat in de winter ongeveer 40 centimeter hoger wordt dan voorheen, de grinddammen en de recreatiestranden, voorzieningen onder water voor de duiksport. Ik ben benieuwd! Alles zou uiterlijk zomer 2008 klaar moeten zijn. Onderstaand een foto die ik nam (klik voor vergroting).


Zoals gezegd kon ik met gemak de verleiding weerstaan om naar de Slufter te fietsen en dus reed ik een rondje om het meer heen. Daar waar Frank en ik meestal doorsteken naar Rockanje besloot ik nu gewoon strak rond het meer te fietsen en dan weer richting huis te gaan. Onderweg had ik al te lang zitten genieten van het mooie weer, bovendien voelden de benen verdacht slap en pijnlijk. Achteraf een wijze beslissing want de terugweg was een lijdensweg. De ZO wind was toch weer eens pittiger dan gedacht en de conditie is nog helemaal niet afgesteld op 60+ ritten.
Toen ik aankwam ter hoogte van Kruininger Gors rook ik een enorme brandlucht en even later vlogen diverse brandweerwagens het pad op richting TokkieTown. Waarschijnlijk de eerste mislukte barbeque van het jaar. Ik ging er maar met een grote boog omheen.
On top of it all reed ik ook nog even verkeerd waardoor ik niet via Heenvliet en Geervliet terug ging, maar via de Groene Kruisweg en Spijkenisse. Een kleine omweg zelfs nog. De martelgang kwam tenslotte om even na half vijf ten einde met 69,37 km op de teller. Daar ben ik wel tevreden over natuurlijk en ook over de mooie rit, maar het gestel is nog niet toe aan dergelijke lange ritjes, dus langzaam opbouwen maar en wat vaker naar het sorteercentrum rijden.
Wel lig ik inmiddels al bijna 200 km voor op vorig jaar dus dat wordt nog wat, zeker als februari zo lekker blijft.