Eindelijk

Rijkswaterstaat gaat maatregelen nemen om de problemen met de liften en roltrappen in de fietserstunnel van de Benelux aan te pakken. De afgelopen maanden waren deze bijna voortdurend kapot. Dit tot grote ergernis van de fietsers en bromfietsers.
Rijkswaterstaat erkent nu dat het materiaal niet bestand is tegen het gebruik door fietsers en brommers. Sommige onderdelen worden vervangen en andere verzwaard. Dat gaat zo'n 200.000 euro kosten.

Ook heeft Rijkswaterstaat een beveiligingsbedrijf ingehuurd zodat er beter toezicht wordt gehouden. Mogelijk komen er ook aan beide kanten van de tunnel bewakers. Rijkswaterstaat hoopt dat de problemen voor het einde van het jaar zijn opgelost.

Het fietsjaar in pano's

Weinig te fietsen momenteel, het is een beetje afbouwen en weer wachten op het mooie voorjaar. Misschien pikken we nog wat ritjes op hier en daar en natuurlijk is er ook in december weer de traditionele "Final Fifty".
Tijd dus ook voor een overzichtje van het afgelopen fantastische fietsjaar, met veel records, nieuwe routes en gebieden en heel veel pano's. Daarom in redelijk chronologische volgorde een diashow met het fietsjaar 2008 in 51 pano's!

Geld houdt op bij de grens

Een foto van ons tochtje van gisteren (klik voor grotere versie). Schijnbaar houdt het geld van de provincie ook precies bij de grens op. De slechte fietspaden van de Zuid-Hollandse duinen maken plaats voor de prachtige paden van Noord-Holland.
Gisteren reden we weer een geweldige tocht van Hoek van Holland naar Haarlem, aan het eind ook nog even met een mooie zonsondergang via de Kennemer Duinen. Het werd in totaal 93,03 km voor mij. Daarmee werd de 10.000 km grens van de Gazelle gepasseerd, tijd voor een nieuwe fiets :-)
Hoogtepunten van gisteren waren zonder twijfel een op een minuscuul zwembroekje na naakte dikke, zwetende vent die ons passeerde in de duinen en dus ook nog zware tegenwind had. Een bijna Monty Python-achtige scene. Ik was te verbouwereerd om een foto te maken, die had zonder meer alle kranten gehaald. En gisteren werd ook duidelijk dat ik al een paar jaar samen fiets met een notoire Eco-terrorist. Gelukkig was er een dame van de Nationale Zilverpapiertjes Opsporingsdienst (NZOD) in de buurt om deze vervuiler op heterdaad te betrappen! Lees alles via het verslag van Frank....

Onderstaand nog een pano van deze dag, Frank rijdt hier Noordwijk binnen.

IJsvogels in het Prielenbos

Gisteren wilde ik op de fiets naar de schaakclub om te gaan kijken naar de verrichtingen van het eerste team. Op de buienradar zag ik dat er veel nattigheid zat aan te komen zo rond half twee en dus wilde ik slim zijn en al om 1 uur vertrekken zodat ik net voor de bui op de club zou zijn. In de schuur aangekomen bleek echter de achterband lek! Waarschijnlijk vorige week gebeurd toen ik de pomp niet van het ventiel los kreeg en te hardhandig te werk ging. Dat werd dus niet fietsen en Frank kwam wat later langs en we gingen maar met zijn auto naar de club. Geen spijt van gehad want het werd enorm spannend tegen Erasmus. Het kwam zelfs op de laatste partij aan van Dick de Wit tegen Leo Verhoeven. In een zeer complexe stand met mat en tegenmat wendingen durfde niemand een oordeel te geven. Zelfs John van Baarle liep met vraagtekens in de ogen om het bord heen. Dick verknalde het, Leo verknalde het weer en toen kon Dick op zekerheid gaan en eeuwig schaak houden en zo de 4,5 punt binnenbrengen. Een narrow escape van het eerste!

Vanmorgen scheen de zon en Frank en ik hadden al afgesproken om eens te gaan kijken bij de Zoetermeerse plas en het Prielenbos, een van de plekjes waar onze held Adri de Groot zijn waanzinnige foto's maakt. Maar eerst dus een gloednieuw bandje erom gelegd (plakken is voor de dommen) en om twaalf uur vertrokken we vanaf Vijfsluizen. Natuurlijk werkte in de Beneluxtunnel zowel de lift als de roltrappen weer niet en kon ik door de C-buis. Via een geimproviseerde route reden we via de Broekpolder langs het jaagpad bij Vlaardingen naar Schipluiden en vandaar naar het Delftse Hout en rond de Dobbeplas naar Pijnacker en Zoetermeer. Omdat ik er dit jaar al eerder was geweest, toen Frank nog in de US zat, herkende ik de omgeving en konden we meteen naar het Prielenbos rijden. Daar parkeerden we onze fietsen en liepen het bos(je) in. Meteen viel ons de aparte omgeving op, met veel plasjes en riet. Een beetje zoals de Rhoonse Grienden. Het duurde dan ook niet lang of vlak voor mij scheerde een heuse ijsvogel langs! We wisten natuurlijk via de vogeldagboeken van Adri al dat ze hier zaten, maar dat we ze zo snel zouden spotten verwacht je niet. Later zagen we diverse ijsvogeltjes, al lukte het maar niet om ze op camera te krijgen. Slechts een foto met een vage blauwe vogel heb ik. Volgende keer als we daar heen gaan neemt Frank zijn telelens mee.
We liepen wat rond en bekeken ook de vogelkijkhut en probeerde de ijsvogel te kieken. Een ander koppel wat rondliep probeerde het ook (met telelens) maar ook zonder succes. Waarschijnlijk moet je echt met een dekzeil tussen het riet gaan liggen en een paar uur geduld hebben wil je ze mooi kunnen fotograferen. Maar Frank en ik waren wel opgetogen dat we ze nu toch echt eens in het wild hebben gezien!

We liepen een aardig tijdje door dit stille plekje en toen het al een beetje donker begon te worden werd toch maar de terugtocht ingezet. Dat ging via Benthuizen, richting Gouda tot aan de kop van de Rottemeren waar we al bijna in het donker naar beneden zakten richting Rotterdam. We schoten nog een prachtige zonsondergang en karden behoorlijk snel naar huis. Tegen zeven uur reed ik Pernis weer in en de tocht bleek toch goed voor 87,58 km, waarmee dus de 4000 km-grens werd doorbroken! Waar houdt het op dit jaar. Met ieder weekend een mooie dag kom ik nog wel aan de 4500 of zo.

Verslag Frank en routekaart HIER.

Honderdplussen in oktober

Het laatste weekend in oktober en het kan maar niet op. Gisteren was het lekker weer met redelijk wat zon en daarom met Frank een stout plan bedacht om via de Reeuwijkse Plassen door te steken naar de Loosdrechtse Plassen en via Hilversum misschien zelfs nog verder langs het IJsselmeer en in Amsterdam of Lelystad de trein weer terug. Helaas kent Frank de knopjes van zijn GPS nog niet zo goed en de voorgenomen track werd prompt gewist bij een reset. Daar stonden we dan om twaalf uur in de Krimpenerwaard waar we waren afgezet door de Waterbus. Dan maar op gevoel naar Gouda en met behulp van de papieren kaart. Het liep niet perfect, allesbehalve dat, maar de loepjes die we ongewild kozen bleken wel steeds voltreffers met prachtige paden, watertjes en plassen. Uiteindelijk aangekomen bij de Reeuwijkse Plassen stond er al een dikke 40+ op de teller en Hilversum leek ver weg. Maar we genoten volop van dit voor ons nieuwe gebied. Dwars door de plassen reden we naar Bodegraven en vandaar richting Mije en daarna het Woerdense Verlaat. Een fantastisch gebied waar we volgend jaar in het voorjaar als de kikkers er rondspringen en worden geprikt door de kikkerprikkers (reigers) zeker vaker terug zullen komen. Na het Woerdense Verlaat ging het weer even mis en koersten we weg van onze nieuwe target Breukelen. Een behulpzaam scootermeisje stelde ons echter gerust en via een wederom heel mooie omweg over een riviertje kwamen we in Wilnis bij de Veenmolen (zie pano boven) en vandaar was het nog 8 km naar Breukelen. Onderweg werd tot tweemaal toe een grote zilverreiger gespot. Ook mooi. In Breukelen reden we direct tegen het station aan en op het perron liepen we zowat tegen de binnenkomende trein aan die meteen weer vertrok naar Rotterdam CS, sneller kon niet. Om zeven uur waren we weer in de Maasstad en met het stukje naar huis er bij kwam de teller op een lekkere 110,81 km! De 4000 is nu peanuts en het oog kijkt stiekem verder... Komen er nog meer mooie weekenden?

Lees het verslag van Frank en bekijk de track HIER.

Ook leuk: met klei spelen

Waar de blanke top der duinen...

Gisteren werd het weekend afgesloten met een rit van 96,43 km, wat een weekendtotaal maakte van een dikke 169 km. Gisteren was het met Frank weer ouderwets Bob den Uylen door de blanke toppen der duinen. Eerst rustig via Delft en vogelplas Starrevaart naar Wassenaar en daar ging het langs allerlei pervers grote villa's via een enorme klim op de Katwijkse weg het Wassenaarse slag op en de duinen in. En toen was het genieten met een fikse wind in de rug. Voor we het wisten waren we in Katwijk, Noordwijk en al vroeg in de middaguren werd Zandvoort bereikt. Onderweg werd slechts een paar maal gestopt voor fotoshoots, broodjes en bijdrinken. Op sommige stukken moeten we ongetwijfeld illegale snelheden hebben geklokt. Voortdurend ook bleven we een donkere lucht de baas en reden zodoende steeds in een lekker zonnetje. Pas in Zandvoort werd het echt somber. Desondanks reden we nog een stukje door over een schitterend stuk boulevard waar we nog niet eerder hadden gereden, langs het circuit van Zandvoort en zo naar Bloemendaal aan Zee. Frank zag zelfs Alkmaar wel zitten omdat het nog vroeg in de middag was, maar de lucht werd alsmaar donkerder en bovendien zou Alkmaar hebben betekend dat we met de trein hadden moeten overstappen en met de NS weet je het maar nooit tegenwoordig. Dus kozen we voor Haarlem en enige tijd later reden we langs het Frans Halsplein naar het oude station. Daar doken we in de trein van 15:58, voor ons doen een vroegertje. Kwart voor vijf reed de trein Schiedam CS binnen en een lekkere fietsdag zat er weer op. Ik verwacht nog wel een paar van zulke zonnige weekendjes, wie weet met windkracht 8 of zo. We kijken er nu al naar uit.

Lekker windje

Na een kort ritje gisteren (21,74 km) vandaag een wat langere rit (51,40 km) en morgen als alles goed gaat een flinke rit en zo wordt het dan toch een weekje waarin de kilometers zich aaneen rijgen. Vandaag ging het weer eens door Delfland, eerst door de Broekpolder en langs de Foppenplas. Dat was een tijd geleden met al die exotische ritten van de afgelopen zomer. Het voelde wel weer lekker aan. We kwamen ook Koot en vismaat weer tegen aan de Foppenplas en Henk had zojuist een snoek van 96 cm aan de haak geslagen en teruggezet! Hij kan het dus nog wel. Of is dat viswater in Maassluis misschien drie keer niks? Na een uitgebreid praatje over de levendige Rotterdamse politiek en wat schaakpraat vertrokken we weer en fietsten rond bij Maasland en langs de Trekkade en Kwakelweg en langs de Gaag naar bedrijventerrein Coldenhoven waar een oud-collega van mij in een paar jaar tijd een geweldig bedrijf uit de grond heeft gestampt in trouwvervoer. Hier bleven we wat langer praten en de auto's bewonderen. Tegen vijven gingen we dan toch weg en reden heerlijk met de wind mee langs de Gaag, Schipluiden en de Golfbaan richting Delft en de Schie. Langs de Schie met de ondergaande zon weer naar huis met wat wind tegen, maar al met al een lekker ritje en morgen maar weer eens met de wind mee een wat langere rit door de duinen naar Zandvoort en Haarlem en met de trein terug. De 4000 km zit er aan te komen...

Fotosetje

Van het tochtje op de Veluwe heb ik een fotosetje bij Flickr neergezet, HIER als diashow te bekijken.

Tochtje met een addertje onder het gras

Laatst schreef ik over de aanwezigheid van adders in Drenthe en ergens vond ik het jammer dat ik er toen geen was tegengekomen. Gisteren werd dat ruimschoots goedgemaakt tijdens een Veluwetochtje met Frank. Een tochtje dat aanvankelijk haast niet doorging omdat de NS weer eens wat op elkaar had laten botsen, iets waar ze beter in zijn lijkt het dan treinen laten rijden. Om half negen bij CS aangekomen bleek dat we meteen weer huiswaarts konden. Onze bestemming was alleen via Maastricht bereikbaar, of we konden ook in Gouda met fiets en al in een snelbus overstappen en dan naar Utrecht volgens de niet door enige kennis van zaken gehinderde NS hulpverleners. Daar trapten we uiteraard niet in. Dan maar plan B, terug naar Schiedam fietsen en met de auto naar Otterlo. Gelukkig was het op de weg niet al te druk. In Otterlo gingen we het Nationaal Park in en namen de witte fietsen die bij de entreeprijs zijn inbegrepen. Een aparte ervaring, want deze robuuste gedrochtjes met hun formule-1 banden zijn haast niet vooruit te branden, zeker niet als het terrein wat heuvelachtig wordt. De geplande fietsrit werd daarom wijselijk halfverwege ingekort en er werd wat meer gewandeld en naar paddestoelen gezocht. Nou ja zoeken... de paddestoelen waren dit weekend echt uit de grond geschoten en de meest fraaie rode stoeltjes met witte stippen en parapluutjes stonden overal om ons heen te pronken. Ik plukte en passant wat bijzondere exemplaren voor Ronald Damhuis, die zoals iedereen weet zijn stukjes altijd zwaar onder de invloed van paddo's schrijft.

Het werd in de loop van de middag zowaar ook nog heel aardig weer met een lekker zonnetje en we kuierden rustig voort in dit prachtige landschap. We liepen een schitterende wandeling over de "Franse Berg", keken tevergeefs bij een observatiepost uit naar Moeflons en Edelherten en genoten van de wijdse gele grasvlaktes die een welhaast Afrikaanse uitstraling hadden. Een kudde olifanten of giraffes had ieder moment voorbij kunnen komen. In dit landschap besloten we op een gegeven moment wat te rusten op een heuveltje tussen het hoge gras. Dit voorbeeld werd alras gevolgd door een aantal andere bezoekers met nogal drukke kinderen, en dus liepen we nog wat verder het grasland in op zoek naar meer rust. Na enkele meters zag ik in mijn ooghoek plots iets voor mijn voet wegschieten en ik dacht eigenlijk aan een kikker of zo omdat we dicht bij een vennetje waren. Ik haalde het gras wat weg en kreeg de schrik van mijn leven toen ik zag dat het een kleine slang was! Snel mijn hand weer teruggetrokken en even op adem komen. Ik ben niet zo'n ster in determineren, maar dit leek mij toch een heuse adder! Hij rolde zich op en bleef keurig onder het gras zitten en viel daardoor nauwelijks te fotograferen. Frank hield het gras wat opzij met een colafles en de slang viel diverse malen heftig uit naar deze plastic indringer. Met een wat grote tak lukte het wel om het gras redelijk weg te krijgen en bijgaande foto's te maken (klik voor grotere versie), ietwat wazig door de bibberigheid van mijn hand waarschijnlijk.


Dit was ook het sein voor de adder om er snel vandoor te gaan en in no time was hij in het gras verdwenen. Overigens wel in de richting van onze fietsen, het werd dus nog even een voorzichtig en spannend tochtje om daar weer terug te komen. Maar wederom dus een unieke spot. Dit fietsjaar heeft de ene na de andere verrassing gebracht. Later bevestigde Wikipedia dat het inderdaad een (mannetjes)adder was geweest en dat het met de populatie adders op de Veluwe niet echt goed gaat. Wat een toeval dus dat wij er een aantroffen.

Na deze belevenis reden we rustig voort naar Hoenderloo en vandaar weer terug naar Otterlo en tegen half zes doken we weer de auto in na een heerlijke dag. Niet veel km's voor ons doen, 55 km, maar deze rit had wel alles wat je maar kunt wensen aan natuurpracht. De Veluwe is trouwens waarschijnlijk ook de locatie voor de volgende Charlois Europoort Schaakfietstocht, dus zeker meegaan!

Lees ook Frank's verslag hier.

Zonnetje

Eindelijk weer een zonnetje en na een weekend waarin ik behoorlijk brak en wat ziekig was kon ik vandaag toch eventjes een ommetje maken. Ik moest naar Smitshoek en ging deze keer via Rhoon en langs de Maas en via Barendrecht naar de plek van bestemming. In totaal 33,50 km en eindelijk over de 3600 heen. Frank is inmiddels weer thuis en zit al te 704'en om te kijken of het komend weekend nog wat gaat worden. Niets veranderlijker dan het weer in Nederland echter dus we wachten maar gelaten af. Oktober zal best nog goed genoeg zijn voor een leuk najaarsritje denk ik. Vrijdag op de club trouwens lekker gek gedaan tegen Dick de Wit met 1.e4 d6  2.d4 f5?!. Het werd een korte remise omdat Dick vrij snel door zijn tijd heen was en niet verder durfde. Hij stond wel erg goed denk ik. Ik speelde het zeker niet geweldig en moet eens wat materiaal hierover lenen bij de Baksteen, die heeft dat vast wel :-)

Update stats

Beetje fietsmoe aan het worden lijkt het wel. Deze maand geen enkele keer boven de 100 geweest, langste tocht was de Schaakfietstocht. Ondanks het mooie weer de afgelopen dagen en het fantastische weer vandaag toch weinig gereden en totaal een schamele 40,76 km toegevoegd. Slecht twee ritten, waaronder vandaag een rondje via Spijkenisse waar het eerste team speelde tegen het tweede van Spijkenisse en ruim won met 6-2. Frank zit boven de wolken en geniet van een verdiende (wandel)vakantie. De statistieken laten dan ook zien dat ik deze maand zelfs minder heb gereden dan in september 2007. Totaal echter lig ik ruim 700 km voor op vorig jaar, dat dan weer wel. Het weekgemiddelde is nog steeds een fraaie 91 km en ik kan met gemak uitkomen op 4000 km. Ik verwacht in oktober nog wel wat vuurwerk. Felicitatie trouwens aan de Baksteen en fietsvriend Ed die toch maar mooi de stunt hebben volbracht om de Mont Ventoux te beklimmen! Kost me weer een hoop geld...

Fietsen over de venen

Drenthe was weer mooi en ook het weer viel niet tegen, geen spatje regen de hele week en een paar heel aardige dagen er bij. Toch geen echt lange ritten kunnen maken, wel in totaal 120 km weggetrapt. De langste en mooiste rit was op zondag toen ik een kijkje ging nemen bij het Grolloerveen, nabij Grolloo. De veengrond in Drenthe is prachtig en de vele vennetjes zitten vol kikkers, salamanders en er lopen ook hagedissen rond. Een uitgebreide speurtocht rond een ven leverde zes zonnende kikkers op. Toen zag ik plots een infobord met de mededeling: "de adder is in Nederland zeldzaam, maar komt hier nog veel voor". Snel stapte ik weer uit het gras en op de fiets :-0

Het Grolloerveen is trouwens bekend vanwege de langste houten fietsbrug van Nederland, die dwars over het veen loopt (zie foto klik voor grotere versie). Hier kom ik zeker nog eens terug. Lange tijd volgde ik de Drentse Bosroute die ik eigenlijk wilde rijden, maar ik week hier en daar af. Verder heb ik nog een rondje Gieten gereden en de volgende keer wil ik inderdaad ook eens wat meer naar het noorden fietsen richting de Drentsche Aa en het Balloerveen. Behalve fietsen heb ik nog een vrij lange wandeling gemaakt in de naaste omgeving waar ik logeerde, het Drouwenerzand, met een prachtig bos, stuifzand en heidegebied.

Toch nog ff

Morgen naar Drenthe voor een weekje, vandaag toch nog ff er tussenuit gepiept. Voor wat computerwerkzaamheden een ritje naar Smitshoek en van daaruit direct door naar Vlaardingen. Erg warm op de fiets en ik hoorde dat het hier en daar zelfs boven de 25 is geweest. Hopelijk in Drenthe nog wat fietsen als dat er van komt. Vandaag 32,56 km en langzaam kruipen we zo naar de 4000...

De Baksteen gaat klimmen!

Eind deze maand, op zaterdag 27 september gaan zo'n 50 heren, waaronder Martin van der Hidde, a.k.a. De Baksteen uit Maassluis, op de fiets de Mont Ventoux beklimmen voor het goede doel.

Naast het zetten van een sportieve prestatie (De beklimming van de Mont Ventoux is berucht..) is het de bedoeling zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel.
Met de tocht dient men niet één, maar vier goede doelen, die tot de verbeelding spreken. Vier goede doelen, die bovendien verenigd zijn in een Foundation die de naam draagt van een van de meest spraakmakende en bepalende wielrenners die Nederland heeft gekend, Michael Boogerd.
De Michael Boogerd Foundation heeft gekozen voor goede doelen die zich richten op 'het kind', 'bewegen' en 'gezondheid'. Dit zijn: KiKa, Right to Play, War Child en Ride for the Roses.

Wil je Martin sponsoren (doen natuurlijk!) lees het verhaal dan verder op zijn weblog!

Hoe sterk zijn de eenzame schakers, die kromgebogen over het stuur, tegen de wind...

Vrijdag slecht weer, vandaag regen met bakken uit de hemel, maar gisteren was het gelukkig een heel aardige en droge dag en dus kon de geplande 3e Charlois Europoort Schaakfietstocht doorgang vinden! Problemen waren er wel. Zo regende het toch een klein beetje, namelijk afzeggingen. Adri en Carel waren verhinderd en John vd Laar verkoos op het laatste moment een weekendtoernooi boven de schaakfietstocht (!?). Die kom ik op het bord nog wel tegen dit seizoen. En ook De Baksteen liet helaas de 3e editie aan zich voorbijgaan. Waarschijnlijk een druif die verkeerd is gevallen. Voor de 3e tocht bleven zodoende vier man van de harde kern over, die alle edities hebben gereden: Ben Boog, Gerrit Boer, de Reus uit Schiedam en ikzelf. Aangevuld met de altijd enthousiaste en sportieve Hans van Calmthout, die ook vorige keer meereed en zijn broer en oud-lid van Charlois Europoort, Rick.

Deze zes mannen van stavast stonden dus met de fiets aan de hand, haren wapperend in de pittige zuidwester, om tien uur in de morgen klaar voor de start bij metrostation Spijkenisse Centrum. Ben was op een nieuwe fiets gekomen die hij net een uurtje eerder had opgehaald, een prachtig blinkende Gazelle Orange. Ben rijdt sinds 1 augustus zo'n 200 km per week naar zijn werk op en neer! En dan ook nog even een schaaktocht erbij, en 's avonds moest hij nog tennissen in de halve finale van het clubkampioenschap van zijn tennisclub. Klasse! Deze afgetrainde jongen moet je niet tegenkomen achter het bord lijkt me. En ook Rick van Calmthout kan er wat van, als fanatieke marathonloper heeft hij er al 19 achter de rug, plus maar liefst 8x de Roparun van Parijs naar Rotterdam!

Een duidelijk gemotiveerde en sportieve groep dus gisteren, die zich niet zou laten tegenhouden door een beetje wind en regen.  Heel toepasselijk reden we eerst langs de ZuidWester, de speelzaal van SV Spijkenisse, en vandaar ging het richting het trambaanpad waar de tocht zou beginnen. Vanaf het begin zag het er al redelijk uit en leek de regenkans ver weg. Dat is gelukkig ook zo gebleven, geen spatje gehad en in de middag brak de zon zelfs uitbundig door en werd het gewoon lekker warm. Gerrit reed zelfs vanaf het begin in zijn overhemd en ook de ZW 6 die we later zouden tegenkomen deerde hem niet. We volgden het trambaanpad tot aan de Bernisse en sloegen toen linksaf en reden heel fraai langs het water tot aan de Bernisse Spuidijk. Daar ging het verder langs het Spui richting de Zeedijk en Hellevoetsluis. De wind was hier echt bijzonder pittig en het tempo lag niet erg hoog. Desondanks was de stemming perfect en werd er zichtbaar genoten van deze bijzondere omgeving. Na het Spui lonkte dan de Zeedijk en hier troffen we aan het Haringvliet toch echt minstens een ZW6 als het niet een ZW7 was. Gerrit wapperde zowat uit zijn broek. Het was achteraf misschien maar goed dat John vd Laar en de Baksteen er niet bij waren want die hadden hier ongetwijfeld moeten afhaken. Er werd een pauze genomen om even bij te komen van het beuken tegen de wind. Boven op de Zeedijk werden foto's genomen en even gegeten en het uitzicht was natuurlijk prachtig. Windsurfers schoten over het water, de golven hadden witte koppen.

Na de Zeedijk hadden we misschien het zwaarste stuk van de tocht al gehad. We reden Hellevoetsluis in en hielden een korte break bij de vuurtoren. Daarna reden we langs de Gorzen en er stonden deze keer zowaar twee lepelaars. Na de Gorzen reden we aan op de duinen en hier nam Hans even het voortouw. Hij leidde ons onder de N57 door naar het Quackjeswater, een schitterend natuurgebied, waar ook Frank en ik nog niet eerder waren geweest. We stalden onze fietsen en maakten ons op voor een korte wandeling naar een uitkijkpunt. Onderweg konden met name Ben en Gerrit niet van de wilde bramen afblijven. Bij het uitkijkpunt werd wat gegeten en na enige tijd wandelden we weer terug en verder ging het nu richting Rockanje.

Helaas moest hier Rick afhaken wegens andere verplichtingen en Hans fietste hem even naar de parkeerplaats waar zijn auto stond, terwijl de rest verder ging naar de tweede strandslag, de Paddestoel. Ook hier gingen we wandelend verder en aan het strand was het erg druk met kitesurfers die de meest gedurfde capriolen uithaalden. Het fijne zand spoot ons om de oren met deze wind en nadat Hans weer was aangesloten zochten we dan ook snel beschutting in strandtent Papagayo waar Gerrit ons trakteerde i.v.m. zijn  verjaardag volgende week als hij 65 wordt! Hierna reden we voornamelijk met de wind mee voor de rest van de tocht. We reden via de Tenellaplas door de bekende vennetjes en voorlangs het Oostvoornse Meer. Na deze ronding ging het weer richting Spijkenisse. Eerst vermeden we zorgvuldig de Kruiningergors en koersten aan op Brielle. Hier nam Ben afscheid want het tennissen kwam wat in het gedrang en hij nam een shortcut naar het pontje van Hekelingen. De rest van de groep vervolgde de rit volgens de route die we ook reden bij de 1e tocht, via Zwartewaal, Heenvliet, Geervliet naar Spijkenisse. Inmiddels was er een heerlijk zonnetje en we reden volkomen ontspannen de rit uit. Gerrit was trots dat we zelfs de 70 zouden gaan halen, maar gaf wel aan als ongetrainde deelnemer dat daar zijn grens ook lag. Hans sloeg bij het kanaal af naar Hellevoet en dus kwamen Gerrit, Frank en ik moe maar voldaan in Spijkenisse aan waar we om 17:20 afscheid namen. Het was een mooie tocht en gelukkig hebben we hem toch gereden dit jaar, want deze traditie willen we niet onderbreken uiteraard! De volgende rit wordt vrij ambitieus waarschijnlijk (zie Frank's weblog) dus schrijf nu al in! De schaakrit werd uiteindelijk een kleine 73 km, mijn totaal voor gisteren bedroeg 94,28 km.

Lees Frank's sappige verslag van gisteren HIER.

Verzopen

Slechte vooruitzichten voor de schaakfietstocht van morgen. Even naar Smitshoek vanmiddag, toen ik wegging geen vuiltje aan de lucht. Gelukkig had ik de wind tegen toen, want op de terugweg begon het flink en gestaag te regenen. Als de bekende verzopen kat kwam ik thuis. Wordt het nog wat morgen? De afmeldingen druppelen ook al binnen helaas... Vandaag 21,65 km in 21,5 gemiddeld. Op de terugweg ging het de gehele Vondelingenweg met 35 in het uur!

Leve de fietser die zijn leven waagt voor milieu

Stel dat alle fietsers met de auto naar het werk zouden gaan, of naar de supermarkt...

Het is opvallend hoe slecht het nog steeds gesteld is met de waardering voor de fietser. In Rome worden ze gezien als domme zielenpoten, in Londen zijn ze voor de automobilist staatsvijand nummer één. In Nederland zijn ze menig automobilist nog vaak een gruwel.
De fietser wordt gezien door diens veilige autoruit, vanaf de comfortabele autofauteuil. Want de automobilist kan makkelijk doorrijden. Voor hem is het geen probleem te stoppen voor een verkeerslicht, speelt weer of wind geen rol.

De fietser beweegt zich voort vanuit heel andere principes. Iedere meter die hij of zij aflegt wordt bevochten op de weerstand van weg en weer. Daarom hebben fietsers ook wel eens de neiging eerder door te rijden bij een stoplicht, routes af te snijden, de kortste weg te nemen. Iedere meter kost kracht.

Voor zijn gang worden geen fossiele brandstoffen aangesproken, wordt er niet in ellenlange files gestaan, vindt er geen CO2-uitstoot plaats. De fietser beweegt zich vrijwel geluidloos voort, neemt zeer weinig plaats in en voegt zich naadloos in het landschap.

Lees dit artikel verder in dagblad Trouw...

Zeelandse tochten zijn lang...

Op de foto boven (klik voor grotere versie) zien we de Giant uit Schiedam eenzaam fietsend over de Deltawerken bij het werkeiland Neeltje Jans. Het is er dit jaar dus toch nog van gekomen, de tocht naar Vlissingen! Met recht een klassieker aan het worden, want werd deze tocht vorig jaar al bestempeld als de mooiste, na de belevenis van dit jaar is spontaan besloten deze tocht voortaan ieder jaar een keer te rijden. Schrijf dus in als je mee wilt!

Met het oog op de wind werd besloten de tocht deze keer richting Vlissingen te rijden en niet eerst met de trein heen te gaan. Een goede beslissing achteraf want met een oostenwind heb je hem toch redelijk vaak in de rug dan. We vertrokken om acht uur vanaf de zuidelijke ingang van de Beneluxtunnel. Je zou zeggen dat het eerste gedeelte van de tocht totaan Goeree gesneden koek is inmiddels, maar je ziet toch steeds weer wat nieuws en je probeert steeds iets anders uit. Het was heerlijk rijden zo vroeg en het zonnetje moest nog goed doorkomen. We reden het trambaanpad tot aan de Bernisse. Hier spotten we nog een fraaie buizerd die langzaam wegvloog over ons hoofd. Bij de Bernisse linksaf en door tot de Bernisse Spuidijk en vandaar de route naar de Zeedijk richting Hellevoet. Prachtig rijden, lekker stil en de natuur die tot leven komt. Een beetje een waas nog over het water van de Haringvliet en nog niet veel watersporters. Over de Haringvlietbrug en via het Havenhoofd naar het schelpenpad langs de kust van Goeree. Het reed allemaal heerlijk weg en voor we het wisten stond er al een dikke 50 op de teller en zaten we in het zonnetje op een bankje de eerste boterhammen weg te werken. Via wat onaffe fietspaden bij de dijkversterkingswerkzaamheden verlieten we dan Goeree, reden heerlijk over de Brouwersdam met dat schitterende fietspad en stortten ons in het avontuur dat Schouwen-Duiveland heet.

Vorig jaar fietsten we hier wat snel doorheen en lieten we Renesse links liggen (te veel toeristen). Nu vonden we wel de mooie paden en het was een belevenis! Na Renesse bereikten we unieke slingerende fietspaden door de duinen met als hoogtepunt de Duinhoeveweg. Dit is echt adembenemend. Een schitterend wit en welhaast verlaten strand, met daarachter een enorm steile klim de duinen in (meer dan 10% schat ik, iedereen liep naar boven) en dan een uitzicht waar Frank en ik zeker een half uur of langer foto's hebben staan maken en we klommen alsmaar hoger om een nog fraaiere pano te kunnen maken. We raden de Baksteen dan ook aan om volgende keer dat hij dit eiland bezoekt nog een stukje verder te rijden dan zijn laatste bezoekje aan Renesse, deze klim te nemen en even af te stappen voor het uitzicht! Zie de foto hieronder voor een impressie.

Na dit absolute hoogtepunt reden we Schouwen af, met echter eerst nog een fraaie stop op de Kop van Schouwen. Hordes (fietsende) Duitsers trouwens de hele dag, maar met name op Schouwen-Duiveland. Het leek wel bezet gebied :-) Het volgende spektakel diende zich vervolgens al weer aan, de Deltawerken en het eiland Neeltje Jans. Op Neeltje Jans namen we deze keer ruim de tijd om wat rond te rijden over de dijkjes tussen de enorme windmolens. Je kunt het hele werkeiland rond als je wilt en hier een stief uurtje doorbrengen. Ook hier weer vele foto's gemaakt en lekker gezeten en genoten. Het fietspad over de Deltawerken was gelukkig opgeknapt t.o.v. de vorige keer toen er allemaal werkplaten lagen. Verder ging het toen richting Noord-Beveland en het Veerse Meer. Na een verkwikkend ijsje begonnen we hier met reeds 110 km in de benen uiteindelijk zo rond half vier aan ons laatste rondje: Walcheren. Ook hier pakten we de kustlijn zo volledig mogelijk en dit leverde fraaie landschappen op. Je zou het niet verwachten in Zeeland, maar je rijdt na Vrouwenpolder vanaf Oranjezon vrij lang door dicht woud en krijgt de kust lange tijd niet te zien. De Manteling van Walcheren die volgt is echt een aanrader! Lees ook eens dit artikel in het AD. Krijg je een beetje een indruk van wat we meemaakten.

Na de Manteling ging het langs de kust over een lange dijk richting Domburg en uiteindelijk naar het meest westelijke punt van Nederland, Westkapelle. Hier begon de GPS van Frank al langzaam af te tellen. Vlissingen kwam in zicht! Aan de ene kant wil je niet dat het ophoudt, aan de andere kant zaten we er allebei wel aardig doorheen, al speelde de warmte een behoorlijke factor in dat opzicht. Liters vocht werden naar binnen gegoten en regelmatig werd de voorraad bijgevuld bij een snackbar. Ook na Westkapelle reden we nog lange tijd door dicht bos en fraaie stukken duingebied. Via Groot Valkenisse en Dishoek kwam het bevrijdende Vlissingen in beeld. Na een flinke pauze op de boulevard hadden we het beiden gehad en beukten we het laatste stukje tegen de wind in naar het station. De trein vertrok om tien voor acht en we zakten moe maar voldaan in de stoelen. In Middelburg stapten twee sportieve wielrenners in die hun fietsen naast de onze stalden en bij ons kwamen zitten in de fietscoupe. Ze kwamen ook uit Rotterdam toevallig en waren met de trein naar Maassluis gegaan en vandaar naar Middelburg gefietst en hadden er 110 km opzitten. Ze werden echter wat stil na ons relaas.... Echte mannen, met nog de VOC-mentaliteit, rijden immers helemaal naar Vlissingen! Toch?

En toen kreeg de trein ook nog pech en moesten we gedwongen overstappen in Roosendaal. Maar de dag kon niet meer stuk. Vanaf Centraal, waar we om half tien aankwamen reden de Adelaar en de Reus gewoon nog even naar huis ook. Daar bleek 158,88 km op de teller te staan. Wat een bizar mooie dag. Waarschijnlijk heb ik de helft niet verteld en heb ik wel erg vaak woorden als fraai, schitterend en prachtig gebruikt, maar ga maar eens mee dan en je zult zelf versteld staan van Zeeland. After all: 50.000 Germans can't be wrong...

Voor de volledige route die we reden en het ongetwijfeld sappige verslag van Frank, zie zijn weblog: http://degiantuitschiedam.blogspot.com/

Autopano

Soms neem je zoveel foto's dat je niet merkt dat er ook "toevallige" pano's tussen zitten. Het mooie van het programma Autopano is nu net dat je een hele map foto's kunt aanwijzen en Autopano gaat dan zoeken naar foto's met een overlap en last deze aan elkaar. Zo dacht ik alle pano's van de tocht naar Hoek van Holland van vorige week wel te hebben gevonden en handmatig te hebben aangewezen, maar toen ik Autopano nog even zelf liet zoeken kwam hij nog met de volgende fraaie pano op de proppen, die ik niet zo met opzet had genomen(klik voor grote versie op Flickr).

C-Buis

Vandaag even een kort bezoekje aan Koot, om wat schaakzaken voor komend seizoen op een rijtje te zetten. Nadere details laat ik achterwege dat zou alleen maar leden kosten. Zowel op de heen- als op de terugweg bleek de Beneluxtunnel afgesloten voor alle fietsverkeer. Veel mannen in oranje pakken met bakjes koffie in de hand keken bezorgd de tunnelbuis in. Als alternatief mochten ook de fietsers nu door de C-buis, de service-buis van de Beneluxtunnel. Een verademing! Ruime tunnel, vergelijkbaar met de Heinenoord. Minder last van de brommergassen ook. Kunnen beide tunnels niet worden omgewisseld en kan de reguliere fietstunnel niet de servicetunnel worden vraag je je af? In totaal 18,28 km vandaag.

Deinen naar de Maasvlakte

Vrijdagnacht donderde het tot in Keulen en de regen kwam in bakken naar beneden. Ik had dan ook weinig hoop op een tocht vandaag. Maar 's morgens klaarde het redelijk op en buienradar liet na half twaalf weinig dreiging meer zien. Dus ik mailde Frank met een voorstel voor een tocht en om twaalf uur vertrokken we vanaf Vijfsluizen richting de Hoek. Deze keer weer eens ouderwets via het fietspad langs de Waterweg en niet via de Foppenplas. Onderweg stopten we uiteraard bij Koot en zijn vismaten die in het hok aan het kijken waren naar de Olympische Spelen. Ik had niet de indruk dat het vangen van vis hoog op de lijst van bezigheden stond. Na een leuk praatje over met name Adri Jumelet en zijn schaakkunstjes (stukje van John Dessens lezen), vertrokken we weer op tijd om het pontje te kunnen halen in Hoek van Holland. Het was de hele tijd beuken tegen de NW wind, maar gestaag maakten we vorderingen, en lieten we de bult bij de stormvloedkering maar voor wat ie was. Ergens op dit stukje meenden zowel Frank als ik dat Peter de Bloeme voorbij flitste, maar we kunnen het mis hebben. Hij reageerde in ieder geval niet op mijn geroep. We arriveerden bij de afvaart van het pontje en het bleek dat we de tijd verkeerd hadden ingeschat, we moesten nog een stief kwartiertje wachten. Onderwijl liep het ponton aardig vol en ik gedachten zag ik de arme Adelaar al kapseizen met zoveel fietsen. De "echte" Fast Ferry is immers nog steeds kaduuk en ligt in Gorinchem in de reparatie. Gelukkig kwam er een geheel andere boot deze keer, duidelijk groter dan het kleine Adelaartje die ik de laatste keer had genomen. Schijnbaar heeft de RET een aardige vloot achter de hand. Deze boot kon redelijk wat mensen en fietsen kwijt en vrijwel direct vertrok hij weer richting de Maasvlakte. Voor 3 euro krijg je toch wel een heel mooie tocht, die ook met deze wat grotere boot toch nog zo'n 20 minuten duurt. Het bootje stak eerst voorlangs een aantal binnenlopende oceaanstomers en mede ook door de wind was de deining van een redelijk "Fear Factor" nivo (zie foto boven klik voor grotere versie). Ik zat helemaal op de voorplecht op een bankje, het zilte sop spatte in mijn gezicht en ik zette voor de zekerheid mijn voet schrap tegen de reling. Een zwemmende Adelaar willen we niet meemaken natuurlijk. In mijn ooghoek zag ik Frank ook al een beetje nerveus speuren naar de reddingvesten.

Na de oversteek en de doorgang bij de landtong kwamen we gelukkig in rustiger vaarwater en na een tijdje tuften we vrolijk de Petroleumhaven binnen en stapten weer aan wal. Na wat eten en drinken vervolgden we onze tocht over de Europaweg, langs de Slufter en naar het Oostvoornse Meer. We besloten daar maar omheen te fietsen en ook nog even bij onze vennetjes te kijken. Ik spotte toch nog een paar kikkertjes en verder zaten er vreemde visjes, je zou zweren goudvissen. Frank riep me nog voor een bijzondere ontdekking, maar dat bleken gewone bloedzuigers die in grote getale in het vennetje lagen te spartelen. Na de ronding kwamen we aan bij het Kruiningergors, maar daar reden we met een grote boog omheen en via Brielle gingen we richting zuid om het trambaanpad te zoeken. Dat lukte niet echt vlekkeloos, maar uiteindelijk bij Oudenhoorn vonden we de aansluiting bij een snackbar waar we dan maar even een ijsje namen. Via het trambaanpad, waar ik nog even een witte reiger spotte, ging alles op de automatische piloot richting huis en met 81,10 km was het weer een fijne tocht, met geen spatje regen en heel veel zon!

Target!

Zoals gezegd moest ik nog maar een paar kilometer om de target voor 2008 te halen. Ik had natuurlijk kunnen wachten tot een mooie rit dit weekend (waarschijnlijk wordt het Vlissingen-Pernis als de wind ZW is), maar vanavond was er de Wielerronde van Pernis 2008 en ben ik op de fiets gaan kijken langs het parcours en dus maakte ik en passant de 3000 km vol! Normaal tel ik dergelijke korte ritjes niet eens mee, maar deze was natuurlijk wel heel speciaal. Ik ben benieuwd hoe ver de teller nog gaat oplopen dit jaar.

Mooie dag maar beetje ambitieus

Het wordt eigenlijk steeds gekker met dat fietsen. Begonnen Frank en ik een paar jaar geleden nog met rondjes rond de Foppenplas, waarna we uitgeteld op de bank lagen, nu gaat er bijna geen week voorbij of er wordt wel een 100+ tocht gereden. Stond een paar jaar geleden de teller aan het eind van het jaar nog op een bescheiden 1500, vorig jaar liep dat al op tot 3200 en nu ben ik half augustus nog maar 3 kilometer verwijderd van de 3000 en ziet het er naar uit dat de 4000 km dit jaar een eitje zal gaan worden. En dat allemaal op een "gewone" fiets. Wat moet dat niet worden de komende jaren met ook nog een snellere "dunnebandenfiets" erbij? Frank heeft de SPN:3 al en mijn oog is gevallen op de Koga Road Champ.

Ook de tochten zelf spelen zich al lang niet meer af rond de Foppenplas en Delfland. Hoe leuk de rondjes in de naaste omgeving ook zijn, de tochten buiten de provincie lonken steeds vaker en smaken naar meer. Het "Bob den Uylen" werd vorig jaar geintroduceerd met de rit vanuit Vlissingen (met de wind mee fietsen en de trein terug of andersom) en dit jaar is het reizen per trein eigenlijk al standaard geworden, niet alleen om te Bob den Uylen maar voornamelijk om oorden te bereiken waar het heerlijk fietsen is. De laatste weken zijn goede voorbeelden. Vorige week werd zomaar besloten om eens te gaan fietsen op de Utrechtse Heuvelrug. Het was een groot succes en een heerlijke rit. Een gebied waar nog veel te ontdekken valt en waar we nog vaker zullen terugkeren. Eigenlijk zouden we er zelfs gisteren al weer gaan rijden, maar de rit liep iets anders dan gepland. Het was dan ook wel een erg ambitieus plan. Op papier zag het er uit als een pittige Tour de France etappe: starten in Apeldoorn, dwars door de Veluwe fietsen naar Wageningen, door naar Rhenen en daar het eerste colletje, de Grebbeberg op, dan verder de Heuvelrug op en daar het tweede colletje, de Amerongse Berg (met 52 m klimmen de hoogste berg van de heuvelrug). Dan weer door naar Amersfoort en de trein terug. Volgens Mapsource allemaal wel te doen, in de praktijk toch langer en vermoeiender dan gedacht.

Neemt niet weg dat het een heerlijke dag was met wat mij betreft het mooiste fietsen dat ik ooit heb meegemaakt: de Veluwe en het Nationaal Park. Het pad via knooppunten dat ik had voorbereid bleek niet teleur te stellen. Prachtige bossen, afgewisseld met schitterende heidevlaktes. Het ene mooie landschap na het andere. Het tempo dat we aanhielden was erg laag, uit vrees dat we niet genoeg zouden kunnen genieten. Veelvuldig werd afgestapt om alles goed in ons op te nemen. De enorme stilte, de vlaktes tot aan de horizon, de kudde schapen op de hei, de oerbossen, de vennetjes, enz. Het Nationaal park is echt fantastisch en we maakten ook nog even een uitstapje naar Jachthuis Sint Hubertus, ontworpen door Berlage.

Na het Nationaal Park en de Veluwe werd de rit niet minder mooi, met o.a. een lange strook water langs de Grebbelinie, maar de geplande Heuvelrug lieten we letterlijk links liggen en we fietsten langs een geimproviseerde route naar Amersfoort alwaar we om half acht de trein terug naar Rotterdam CS namen. Daar nog een stukje fietsen naar huis en ik kon zomaar toch 130,17 km bijtellen. Hadden we de rit gereden die we hadden gepland dan zouden we toch wel de 160+ gehaald hebben of als Tommy Simpsons op de Grebbeberg hebben gelegen. Voortaan wat meer bescheiden plannen dus. Voor een verslag in meer detail zie de weblog van Frank. Volgende week Belgisch Limburg?

Terugkeer naar de Piramide (2)

De sportieve jongeman in de strakke (leren?) korte broek die als laatste aanhaakt is niemand minder dan De Adelaar die hier in 1965 de Piramide van Austerlitz beklimt. Het was dus 43 jaar geleden...
(klik voor grotere versie)

Terugkeer naar de Piramide

Gisteren werd de tweede klassieker van dit jaar gereden. Voor mijzelf maak ik onderscheid tussen de ritafstanden: korte ritten (tot 40 km), middelgrote ritten (40-80 km), grote ritten (80-120 km) en heel bijzonder zijn tenslotte de klassiekers (120+). Gisteren ontstond de klassieker spontaan. Er was wel een grote rit voorbereid, maar die liep flink uit. Het inschatten van een rit is niet altijd even precies. De rit van gisteren was ingeschat op hooguit 90 km, maar door wat gezigzag en een omleiding liep het anders...

Vrijdagavond zaten Frank en ik wat mogelijkheden voor een rit op zaterdag aan elkaar door te mailen. Van het een kwam het ander en zo kwam ik op het idee om vanuit Alblasserdam de hele Alblasserwaard eens door te fietsen en bij Culemborg over de Lek te gaan en dan gewoon doorfietsen tot aan Amersfoort, met onderweg een leuke stop bij de Piramide van Austerlitz. Als kind ben ik daar ooit geweest op vakantie en had toen die piramide beklommen herinner ik me nog. Deze rit zouden we steeds de wind mee hebben en terug zouden we de trein pakken in Amersfoort. Frank was er wel voor in en zo stonden we om even voor tien uur al bij de afvaart van de waterbus in Rotterdam. Hier moesten we twee meisjes uit Latvia nog even uitleggen dat de Kinderdijk nou niet bepaald in Rotterdam ligt en we gaven aan hoe ze moesten varen met de Waterbus en vervolgens het pontje bij Ridderkerk. Frank had deze dag trouwens zijn nieuwe aanwinst bij zich, de Garmin 60Cx, een prachtig GPS-apparaat met o.a. ingebouwde digitale kompas. Deze kwam ons later inderdaad wel van pas. Frank moet het apparaat nog leren kennen dus deze dag was eigenlijk een testdag.

In Alblasserdam aangekomen reden we lange tijd onze bekende route, die we ook reden met de 2e Schaakfietstocht, tot aan Theetuin De Winde. Hier namen we natuurlijk onze verplichte stop met koffie en gebak in deze schitterende omgeving. We hielden het echter bewust wat kort omdat we nog ver moesten. We reden vanuit de Theetuin een route die ik even snel op papier had gezet, via Goudriaan naar Meerkerk, Middelkoop en Schoonrewoerd naar Zijderveld en Culemborg. Onderweg toonde de Alblasserwaard zich in volle glorie. Na Goudriaan kwamen we al snel in gebied dat we beide nog niet eerder hadden gefietst en tot onze verrassing was het hier heel afwisselend en heel anders dan aan het begin van de Alblasserwaard. Erg veel reigers deze keer trouwens en geen enkele ooievaar in dit ooievarengebied. Onze tocht verliep eigenlijk vrij voorspoedig en in Culemborg arriveerden we rond half drie bij het pontje over de Lek. Het zoveelste pontje dat we scoorden.

Aan de andere kant was het even zoeken naar de juiste brug, want we moesten meteen weer over water, namelijk het Amsterdam-Rijnkanaal. Dit betekende wel dat we in korte tijd van Zuid-Holland door Gelderland (Culemborg) naar Utrecht waren gefietst. Uniek!

Eenmaal op Utrechts grondgebied bleek dat men ook hier druk is met de aanleg van knooppunten. De borden waren er al, maar de overzichtsborden nog niet dus we hadden er nog niets aan. De planning was om via Werkhoven naar Driebergen te gaan en door te steken naar Austerlitz. We kwamen echter in Cothen op een of andere manier en toen besloten we na een blik op de kaart maar naar Doorn te gaan en van daaruit naar Austerlitz.

Door schitterend, bijna Toscaans aandoend landschap met boomgaarden vol appel- en perebomen en nog net geen wijngaarden reden we via Langbroek naar Doorn. Na Doorn zou dan het bosrijke gebied beginnen en misschien wel het mooiste stuk van de tocht, de Utrechtse Heuvelrug. Bij Doorn bleek een omleiding te zijn en hierdoor raakten we ernstig van slag. We reden hier verkeerd, juist weer van Doorn af en bemerkten pas na een aantal kilometers onze fout. Daarom een blokje gereden en dat was niet verkeerd want het voerde ons tot eenzame hoogten in fantastisch bosrijk gebied. Flink klimmen en heerlijk dalen. Volgens de hoogtemeter van Frank's apparaat klommen we 40 meter af en toe en dat is toch een aardige flat van vijftien verdiepingen waar je zo even tegenop fietst. Met recht de Heuvelrug dus! Na een geweldig nauw bospad met wederom heel veel klimwerk waar de dijen bijna van klapten en een heel lange afdaling, zagen we dan eindelijk zowaar paddestoelen met Austerlitz er op aangegeven. Het bleek alleszins mee te vallen, we waren niet echt ver verdwaald, en binnen enkele kilometers waren we dan bij onze bestemming, recreatiepark Austerlitz. Hier namen we een flinke pauze, lekker bijdrinken, patat en ijs. De bediening was bedroevend, maar daar betaal je dan ook voor. Het was inmiddels wel al vijf uur en Frank vertrouwde de wat donkere wolken niet helemaal. Tot aan dit punt hadden we werkelijk prima weer gehad met veel zon en aangename temperatuur om te fietsen. We stapten weer op en gingen op weg voor het moment supreme. Door een per fiets nauwelijks begaanbaar bospad kwamen we bij de Piramide. Prachtig stond ie er bij, pas gerestaureerd. Hij was echter wel dicht dus we konden hem niet beklimmen helaas. Volgende keer dan maar. Na een fotoshoot reden we weer terug en stevenden snel op Amersfoort aan. We reden langs de mooie Leusdense hei en via Oud-Leusden kwamen we in Amersfoort. Redelijk snel vonden we het station en om 18:40 zaten we languit in de trein naar Rotterdam CS. Moe maar voldaan.

Bij Rotterdam CS aangekomen bleek dat de Dance Parade net was afgelopen en dat hebben we geweten. Straal bezopen figuren, volgepompt met adrenaline en XTC en ander stimulerend spul bevolkten de perrons en stonden daar als dolle apen te springen en te hossen. De bedoeling was om hier over te stappen op de trein naar Schiedam CS, ook al omdat het buiten inmiddels flink druppelde, maar daar zagen we maar vanaf. Deze chaos wilde je niet tussen zitten. Dus we stapten maar op de fiets voor de rit naar huis. Mijn teller stond al op 116 km, en daar zou nog 11 km bij gaan komen, ik zou dus alsnog een klassieker rijden! Het regende flink nu en we stampten tegen de aantrekkende wind in langzaam naar Schiedam waar ik afscheid nam van Frank. De korte rit naar Pernis was vervolgens voldoende om mij compleet doornat te maken, maar dat deerde natuurlijk niet meer na zo'n geweldige dag. Ik kwam thuis met 128,03 km op de teller, de langste rit van dit jaar tot nu toe. En het was zeker de mooiste! Enorm afwisselend deze rit, door polders, langs akkers, over rivieren en kanalen, door bossen, heide enz. Nederland is mooi.

Lees ook het verslag van Frank

Vlucht voor de regen

Voor vandaag had Frank een ritje Hoeksche Waard in gedachten, met het pontje van Hekelingen naar Nieuw Beijerland, een rondrit zoveel mogelijk langs het water in de Hoeksche Waard en terug via de Heijnenoordtunnel. We vertrokken om elf uur met stralend weer, blauwe lucht met schapewolkjes en een zeer aangename temperatuur. In het T-shirtje dus met de zonnebrillen op. Na de Spijkenisserbrug besloten we meteen linksaf te gaan om langs het water en rondom de Beerenplaat te rijden naar het pontje. We zagen en passant ook nog even de fietsenzaak van Kees van Dijk, gespecialiseerd in Koga's, waar wellicht de nieuwe Koga van de Adelaar vandaan gaat komen, de Road Champ of de Terraliner. De zaak is echter nog tot 12 augustus dicht i.v.m. vakantie. We reden trouwens nog even verkeerd hier en de eerste foute lus was meteen een feit. Eenmaal in de goede richting reden we behoorlijk ruim rondom Spijkenisse naar Hekelingen. Na het pontje namen we meteen een break in Nieuw-Beijerland bij een overdekt knooppuntenbankje (uniek voor de Hoeksche Waard, zie foto onder!). Hier trokken we ons plan en gingen op weg. We konden redelijk langs de kust blijven, maar steeds net niet helemaal langs het water. We reden overigens precies aan de andere kant van het water t.o.v. de rit van vorige week. Aan de andere kant lag de Bernisse.

Via Goudswaard, waar we even stopten in het haventje, reden we door naar Oudendijk en vervolgens Nieuwendijk. Hier kwamen we aan bij de afvaartplaats van het pontje naar eiland Tiengemeten. Leuk om dat eens te proberen in de nabije toekomst. Je kunt er niet fietsen, maar het schijnt een fantastisch natuurgebied te zijn. We reden naar het water langs een smal weggetje en daar stond een heel lange marmeren bank. Hier namen we een uitgebreide break met een broodje en genoten van het uitzicht op het Haringvliet. Schitterend plekje. Na de break ging het verder richting Numansdorp. De hele route verliep trouwens via prachtige fietspaden, je zou zo je SPN meenemen. Bij Numansdorp raadpleegden we weer even een knooppuntenbord en kozen vervolgens heel knap toch de verkeerde weg! Via een prive-weg kwamen we in een soort Kruiningergors voor de upper-class terecht. Het liep zo dood als een pier en omkeren was het devies. Een foute lus van maar liefst 4 km!

Eenmaal weer op de goede weg bemerkten we in de verte een enorm donkere lucht en inmiddels was de zon ook al grotendeels weg. Er werd flink overlegd onderweg, doorgaan of niet? We reden richting Strijen, maar dat haalden we toch niet. De dreiging werd echt serieus en er stond een dijk op ons te wachten van maar liefst 10 km. Dat durfden we niet aan, ondanks de regenjacks die we bij ons hadden. We bogen linksaf en besloten de snelste weg te zoeken naar de Heijnenoordtunnel. We reden nu vol met de wind mee en het ging erg hard. De regenlucht achtervolgde ons, maar de regen bleef toch uit. Via de knooppunten bereikten we redelijk soepel Westmaas en bij een tankstation in Mijnsheerenland stopten we om wat verse drankvoorraad in te slaan en een ijsje te nemen. De pomphouder vertelde ons dat het nog een kilometer of drie was naar de Heijnenoordtunnel en hier keken we echt van op, we hadden dus echt briljant gereden en in een vrij rechte lijn. We nuttigden het ijsje en de drank op een bankje bij de pompen en reden daarna snel weer door. Inderdaad bleek dat we binnen 4 km bij de tunnel waren. We reden door de koude tunnel en aan de andere kant bleek het nog steeds droog. We kozen vervolgens voor de route naar Barendrecht omdat Frank nog even bij zijn ouders langs wilde om een telefoonaansluiting te aktiveren. Bij de flat van zijn ouders namen we afscheid en reed ik door naar Smitshoek, Charloisse Lagendijk, Waalhaven en Pernis. Onderweg begon het steeds harder te druppelen en bij de Waalhaven trok ik toch even het regenjack aan. Op de Vondelingenweg ging het harder regenen, maar toen moest ik nog slechts een kilometertje of zo. Snel Pernis in dus en er stond 88,38 km op de teller. Jammer dat we de geplande rit niet konden afmaken, maar de Hoeksche Waard was weer erg mooi fietsen!

Ouddorp revisited

Het 61e ritje van dit jaar alweer en deze voerde mij wederom naar Ouddorp, strandslag 10, waar ik onlangs met Frank had gezeten in de strandtent. Toen kwam Frank met de auto daar naar toe, deze keer reed hij weer met de Giant! Natuurlijk wil je als je na zo lange tijd weer fietst naar Goeree toe. De eilanden zijn echt prachtig fietsen. Het zou vandaag drukkend warm worden, met onweersbuien en de wind O2. Alleen het drukkend warme weer klopte een beetje, voor de rest bleek het stralend blauw met een knallende zon en de wind was juist tegenovergesteld, W2, aantrekkend later tot zeker 3. Gelukkig maar want dat betekende dat we op de terugweg de wind mee hadden en dat was ook wel nodig, zo bleek later...

Om even tien uur vertrokken we vanaf de Beneluxtunnel aan mijn kant deze keer. We namen bij Spijkenisse gewoon het trambaanpad en reden al vroeg Hellevoetsluis binnen. Daar ging het meteen naar de haven en bij de vuurtoren een korte break voor wat vast voedsel. Het strandje aldaar zat al vol met mensen en de ene na de andere miljonairsboot voer uit. We stapten weer op en reden langs de gorzen, waar deze keer de lepelaars het lelijk lieten afweten, er stond er niet 1! Op Goeree aangekomen volgden we de bekende route via het "schelpenpad" naar de strandslag met de uitkijktoren waar we dus laatst ook waren. Deze keer bleven we lekker op een bankje zitten voor een lange break. Frank zat hier immers al tegen de 50 km! We overzagen rustig het immer druk krioelende strandleven. Vreemd dat mensen met zoveel kilometers heerlijk strand tot hun beschikking toch bij elkaar klitten rond een strandtent.

Om even na half twee stapten we weer op en begonnen aan de terugtocht. Deze keer staken we over naar de andere kant van Goeree en lieten hier en daar wat onnodige lussen vallen, dat krijg je met het blindelings volgen van knooppunten. Na vandaag heeft Frank het geloof ik een beetje gehad met knoopunten volgen. We reden uiteindelijk via Stellendam weer de Haringvlietbrug op en terug naar Hellevoet, alwaar in de schaduw aan de haven weer een drinkbreak volgde. Geen luxe met dit warme weer! Hier gingen we natuurlijk verder richting de Zeedijk. Dit prachtige stuk met de wind mee was fantastisch en is eigenlijk veel te kort. Toen we bij het eind van de Bernisse aankwamen besloten we via Simonshaven te gaan, maar ook dit bleek achteraf een vreemde lus, al is het wel mooier fietsen dan de dijk volgen tot aan het pontje van Hekelingen. Inmiddels echter ging bij Frank enigszins het lampje uit, wat niet vreemd is als je al in je tweede week weer 100+ wilt gaan rijden en dan nog met erg warm weer. Toen we uiteindelijk de outskirts van Spijkenisse bereikten zag Frank het niet meer zo zitten en zelf snakte ik ook wel een beetje naar het einde, hoewel ik mij nog fit genoeg voelde. Inmiddels zaten we toch al meer dan zeven uur op de fiets in dit weer. Daarom besloten we bij metrostation Heemraadlaan gewoon op de metro te stappen. Het betekende voor mij wel dat een zekere 100+ in het water viel, maar de rit werd er niet minder mooi op. In Pernis nam ik afscheid van Frank en stapte uit voor de laatste halve kilometer naar huis. Op de teller stond 96,50 km na een fraaie dag fietsen! Frank moet echter duidelijk nog conditie opdoen voor dergelijke lange ritten en misschien helpt het als hij ook wat ritjes naar zijn werk erbij pakt.

Avondspotting

Vanavond weer een tochtje met Frank, avondtochtjes hebben toch ook wel wat. Om half zeven vertrokken we richting Delfgauw met de bedoeling om naar Zoetermeer en de Rottemeren te fietsen. Dit bleek een beetje te veel van het goede voor een rustig avondtochtje en daarom weken we halfverweg af van het plan. Na de Spaanse Polder en de 's Gravelandseweg reden we de Joppelaan op en de Kandelaarweg. Hier zagen we plots drie (!) ooievaars in het weiland stappen. Natuurlijk werden er wat foto's gemaakt (zie boven). Hierna de Kandelaarbrug over en naar Delfgauw via de Ackerdijkse Plassen. Bij Delfgauw het Noordkadepad en daar zowaar twee lepelaars! Natuurlijk waren er ook weer talloze reigers te spotten onderweg, zodat dit tochtje een waar spottingtochtje werd. Langs de Dobbeplas ging het verder en hier besloten we het Zoetermeer-plan te laten varen en sloegen linksaf naar het centrum van Delft, waar we op de grote Markt een drankje namen bij cafe De Engel. Onderweg spotte Frank nog twee ooievaars , die op een aftandse tokkieflat waren neergestreken en daar op de schoorsteen zaten. Het was in Delft deze avond schijnbaar studentenbal, want de binnenstad was vergeven van studentjes in pak en studentes in avondkleding.

Na de drankjes vanuit Delft richting Den Hoorn en Schipluiden, waar men zich opmaakt voor het varend corso van volgende week. In Schipluiden namen we eindelijk weer eens een ijsje bij ons bekende tentje. Precies op deze plek bleek ik ook door de 2500 km te zijn gegaan! Het gaat voortvarend dit jaar. Inmiddels was de zon aan het wegzakken en we reden snel verder via het jaagpad en bij de kunstige stoeltjes namen we een breakje om wat foto's te maken van de ondergaande zon boven Delfland. Via de bekende route over de Willemoordseweg reden we naar Schiedam en deze keer reed ik voor de gein eens helemaal de route die Frank naar huis neemt, i.p.v. door het Beatrixpark te gaan. Leverde ook wat extra km's op natuurlijk. Om even voor half elf reed ik weer een donker Pernis binnen met 53,73 km op de teller. Eens kijken of we het weekend droog genoeg houden voor nog een ritje.
Lees HIER Frank's verslag van deze tocht.

Hindernistocht

Afgelopen nacht maar weer eens op de fiets naar het werk geweest, kan ik alvast oefenen voor als de pendelbus verdwijnt (al schijnt dat volgens de laatste berichten nog mee te gaan vallen!). Het is echter geen pretje meer om door de binnenstad de rijden, het aantal opbrekingen moet nu toch zo langzamerhand het hoogtepunt hebben bereikt. Waarschijnlijk maakt men snel van de gelegenheid gebruik nu half Nederland in het buitenland of op de camping zit. Het is echter een drama. De omleiding na de Maastunnel en bij de Boompjes zijn er al weer een paar maanden, het gebied rond de Beukelsdijk hebben we dan nog, en vanmorgen was tot mijn verbazing ook de Rotterdamse Dijk gewoon opgebroken bij Marconiplein! Dus maar een rondje er aan vastgeplakt en een wat vreemde route gereden waarbij ik ook nog een pad volgde dat uiteindelijk dwars door de fietsenstalling van station Schiedam CS voerde! Ook ludiek. Kom je uit dat station dan krijg je ook weer de ene na de andere opbreking in Schiedam. Zo reed ik dan maar langs het huis van de Giant via mijn bekende route naar huis. Maar i.p.v. de normale 34+ stond er nu wel 37,28 km op de teller bij thuiskomst. En ik was al zo moe van het werken....

Vosjes!

Een van mijn ritten die Frank met jaloerse ogen had bekeken tijdens zijn absentie was de tocht Haarlem-Zandvoort-Pernis die ik op 8 juni maakte. Natuurlijk wilde hij deze tocht ook beleven en al in dit eerste weekend dat hij terug is werd de daad bij het woord gevoegd! Buienradar deed ons niks en vol goede moed namen we de trein van 10:46 vanaf Schiedam Centrum naar Haarlem Aerdenhout. Onderweg scheen het zonntje door de ruiten en ik voorspelde optimistisch dat we geen druppel regen zouden krijgen. Frank probeerde het nog af te kloppen maar dat was te laat. Al in de eerste 3 km troffen we een enorme hoosbui en snel doken we onder de beuken om te schuilen. Na de bui was de moed wat minder, en het treinstation nog steeds aantrekkelijk dichtbij, maar we stapten weer fier op en peddelden verder naar Zandvoort. Hier namen we meteen een break voor wat foto's en het eerste broodje. Na Zandvoort volgt het prachtige stuk naar Noordwijk. Al in Schiedam had ik Frank geplaagd en gezegd dat we misschien wel het vosje zouden spotten dat ik de laatste keer had gezien. Hoe vreemd het toeval! We zagen een man geduldig in de bosjes gluren en mijn eerste ingeving klopte: hij had een vosje gezien! Even later dook het kopje omhoog en kwam het vosje zowaar tevoorschijn en ging wat verderop lekker languit liggen, speciaal voor onze fotoshoot. Uniek!

Vlak voor Noordwijk dreigde de grijze lucht met de onheilspellende donkere slurven eraan wederom open te barsten, maar reeds bij de eerste druppels konden we veilig in een uitkijktoren schuilen op de boulevard. Deze bui duurde maar kort en we liepen met de fiets aan de hand verder de boulevard op om te genieten van de prachtige zandsculpturen die daar momenteel staan. Hier was wel erg veel volk op de been en dat hielden we niet al te lang uit. Daarom naar het andere eind van de boulevard en weer een lekker broodje en drankje. Toen verder met de tocht naar Katwijk met ook al wat meer klim- en daalwerk. Frank zat er nog fris bij, maar dat zou na Katwijk toch snel minder worden. Eigenlijk reden we vrij snel door Katwijk heen om een donkere lucht te omzeilen, die toch nog wel even vervelend druppelde. Al met al, ondanks de zonneschijn af en toe, was het weer vandaag duidelijk minder dan we hadden verwacht en ook de wind stond zeker niet in de Bob den Uyl stand en werd pas bij Scheveningen echt krachtiger. Overigens wisten we ook na Katwijk weer een vosje te spotten! Deze was duidelijk op jacht en had weinig oog voor ons, zodat we ook deze konden fotograferen! Het moet niet gekker worden, eerst vorige week negentien lepelaars en nu tamme vosjes!

Toen we Scheveningen naderden zat Frank er wat betreft het klimwerk doorheen en we reden snel door en sloegen het geplande Kijkduin maar over. We zouden via het Zuiderpark en het oude ADO-stadion de knooppunten oppikken die ik met Hans had gereden. Dat liep weinig soepel en de terugrit vanaf dat punt getuigt niet bepaald van hogeschoolkennis van Delfland en omgeving. Het werd een vreemde kris-kras tocht met allerlei overbodige driehoekjes en rondjes. Uiteindelijk wisten we Wateringen toch heelhuids te verlaten en zagen we het geruststellende beeld van het kerkje van 't Wout en van daar lukte het om redelijk snel weer thuis te komen. Inmiddels zat Frank al over de 80 en dat was meer dan plenty, het maakt zijn weekend een 100 plusser. Zelf eindigde ik op 93,74 km en ook voor mij een dikke 100+ week. Volgend weekend staat mooi weer aangekondigd, eens zien of Frank dan al hersteld is...
Lees ook het verslag van Frank van deze tocht.

De Reus fietst weer!

Het weer is er niet helemaal naar, maar dit is wel het weekend van de geplande terugkeer van de Giant uit Schiedam. En omdat het aan het eind van de middag begon op te klaren en ook de vooravond er redelijk uit zag, besloten Frank en ik het er maar op te wagen, de eerste rit van Frank na zijn ongeluk! Het zou een korte testrit worden, ook al omdat Frank niet eens tijd heeft gehad zijn fiets te testen na de valpartij. Deze bleek gelukkig nog in topvorm en we reden om zeven uur weg voor een rondje Delfland, of rondje Baksteen, hoe je het wilt noemen. Het werd het standaard rondje langs de Kandelaar, vlak voor Delft linksaf en zo naar de Golfbaan waar we even een drinkpauze namen. Het was een heerlijke rustige avond met steeds een regendreiging, maar we hielden het gelukkig droog. Frank wilde het rondje niet te lang maken, dus namen we na de golfbaan het jaagpad langs de Vlaardinger Vaart en na Vlietzicht linksaf de Willemoordseweg op en de Oostveenseweg af. Daar weer het fietspad naar Schiedam, met onderweg nog even een panomoment voor Frank. Ook schoot ik daar een Bereklauw die vol zat met rode Soldaatjes (zie boven, klik voor grote versie). De Bereklauw is een ware plaag aan het worden in Nederland, het is zeg maar de Nijlgans onder de bermplanten. Hierna reden we relaxed door Schiedam naar huis, en eindigde ik met 38,99 km op de teller. Met een beetje mazzel wordt het zondag nog te doen om een wat langere rit te maken. Frank is er in ieder geval weer klaar voor!

Ronde Voorne-Putten

De gemiste kans vorige week op de terugweg van Ouddorp zat me niet lekker. Ik nam toen met het oog op een onweersdreiging op de terugweg net als op de heenweg het trambaanpad, i.p.v. de geplande weg via Hellevoetsluis en de Zeedijk en zo langs het water. Vandaag daarom de revanche! Het zou een ronde Voorne-Putten gaan worden en dus nam ik op de heenweg de route langs de dorpjes, die we ook namen tijdens de eerste Schaakfietstocht. Vanuit Spijkenisse direct na de brug langs de Brielse Maas en langs Geervliet, Heenvliet, Zwartewaal, Brielle en zo naar de Stenen Baak (de Schaaktoren). Hier ging ik maar eens niet dwars door het Kruiningergors, maar nam ik de Heindijk er omheen en stak ik over naar het Oostvoornse Meer. Hier reed ik ook omheen en  vervolgens door het duingebied met de vele vennetjes, waar het erg druk was, zowel met mensen als met loslopende wilde paarden. Daarna langs de Tenella Plas en richting Rockanje. Ik vermoed haast dat dit zelfs nog scherper langs de kust kan, maar daar kwam ik even niet uit. Ook miste ik het Quackjes Water helaas, waar volgens Hans een lepelaarskolonie huist. Maar geen nood, dat werd luttele kilometers verder ruimschoots goedgemaakt. Toen ik namelijk weer bij het Gorzenpad kwam richting Hellevoetsluis, stonden de lepelaars er net als vorige week weer en deze keer niet zeven, maar op het drukste moment telde ik er negentien!! Het was inmiddels heerlijk weer geworden en ik zette mijn fiets tegen een hekje en ging in het gras zitten met een drankje en een banaantje en haalde mijn verrekijker tevoorschijn. Op mijn gemak kon ik alles aanschouwen, een fantastisch gezicht al die lepelaars (zie foto hieronder, klik voor grotere versie). Om nog maar te zwijgen van de vele andere vogels, ganzen met jongen, scholeksters en ook hier paarden met veulens. Ik heb er zeker een klein uurtje gezeten!

Daarna dwars door Hellevoetsluis, na nog wat fotoshoots van de vuurtoren en de molen. Na Hellevoetsluis kwam ik dus eindelijk op de Zeedijk, vorige week zo jammerlijk de mist in gegaan. Ik reed hier voor het eerst en ik moet meteen zeggen, het is het mooiste stukje fietsen op heel Voorne-Putten! Ongelofelijk gaaf het rijden op die dijk en ook wat er daarna volgt is niet mis. Het pad buigt op een gegeven moment naar binnen en hier is het net alsof je in de Biesbosch fietst, en na weer wat kilometers verandert het landschap alweer. Het hele stuk van Hellevoetsluis tot aan de Bernisse Spuidijk is werkelijk adembenemend en ook het fietspad zelf is prachtig en snel. Gek genoeg was het totaal niet druk en kwam ik slechts enkele medefietsers tegen.

Na de Bernisse Spuidijk reed ik de Schuddebeursedijk af, waar ik misschien een leukere route had kunnen krijgen binnendoor via Simonshaven. Dat zoek ik nog wel eens uit. De weg die ik nu nam is vrij saai en mondt uit bij het pontje naar Hekelingen. Hier nam ik direct de weg naar Spijkenisse Centrum en via de brug en Hoogvliet weer naar huis. Uiteindelijk stond er een lekkere 86,48 km op de teller. En ik kan haast niet wachten om dat stuk Zeedijk nog eens te doen!

Fotoverslagje Ouddorp

Een kort fotoverslagje van de rit naar Ouddorp heb ik op de Flickr account erbij gezet. 15 foto's, inclusief wat pano's. Inmiddels wat tips van Hans gekregen om de rit op de terugweg wat gevarieerder en aantrekkelijker te maken en wat sightseeing tips ook. Gaan we zeker gebruik van maken. Zo schijnen er nog veel meer lepelaars en ander gespuis daar te zitten! Voorlopig echter regenen we zoek.

Nieuwe target?

Het gaat er naar uitzien dat de target voor dit jaar kan worden bijgesteld. Het sorteercentrum waar ik werk is niet bereikbaar met het openbaar vervoer en daarom rijdt er al zolang ik er werk tussen metrostation Kralingse Zoom en het SCB een pendelbus van TNT. Maar helaas gaat hier de bezuinigingsdrift ook al toeslaan. Het management heeft besloten een flink aantal ritten te schrappen en alleen heel cruciale ritten, waarbij de bus goed vol zit, te handhaven. Op andere tijden moet je maar zien hoe je er komt. Waarschijnlijk gaan nu juist veel ritten die ik neem er aan. Dat wordt dus noodgedwongen meer fietsen, veel meer. Een idee kan zijn om een fiets permanent op Rotterdam CS te stallen (een abbo kost 92 euro per jaar) en dan steeds te pendelen tussen CS en het sorteercentrum. Een ander idee: een snelle fiets kopen, net als Frank. We wachten eerst nog even het verweer af van de OC en de vakbond, maar daar heb ik eigenlijk weinig vertrouwen in. Bij sommige ritten zit er een handjevol mensen in de bus en het kost natuurlijk klauwen met geld (wordt uitbesteed bij een busmaatschappij). Als we het niet kunnen tegenhouden dan gaat de verandering al per 1 augustus in. Even voor de beeldvorming: als ik consequent met de fiets naar het werk zou gaan en 's morgens weer terug dan moet je op jaarbasis denken aan 6000+ km! Niet te doen lijkt me als ik daarnaast ook nog recreatief wil rijden, dus optie 1, de stalling bij CS (Gary Fischer?) lijkt me toch vrij ideaal. Van CS naar het werk is maar een kleine 4 km schat ik. De stalling is ook van 5 uur 's morgens tot twee uur 's nachts open.

Trambaanpad

Nog even over dat mooie trambaanpad, dat dwars door Voorne Putten loopt. Voor wie weten wil hoe dat er nu precies uitzag toen er nog trams reden zijn er op internet natuurlijk prima bronnen en prachtige foto's te vinden. De lijn Spijkenisse-Hellevoetsluis (en ook Oostvoorne) werd geexploiteerd door de Rotterdamsche Tramweg Maatschappij (RTM), de voorloper van de RET. Aanvankelijk reden er stoomtrams, maar vanaf 1905 elektrische trams, over een totaal van 150 km aan spoor over de eilanden (ook de Hoeksche Waard b.v.). Zie voor meer info deze wiki-pagina. En een verzameling schitterende oude foto's zijn te vinden op deze pagina. Maar als je echt gaat spitten kom je ongetwijfeld nog veel meer tegen.